Η (ΚΡΑΤΙΚΟΔΙΑΙΤΗ ) ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Εσμός κρατικοδίαιτων

Από τον ΓΙΩΡΓΟ ΜΑΡΝΕΛΛΟ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ,8/9/2009

Κάθε χρόνο στη Διεθνή Εκθεση της Θεσσαλονίκης, εσμός κυβερνητικών αξιωματούχων και κρατικοδίαιτων προμηθευτών, εργολάβων, μεταπρατών, αεριτζήδων, χαϊδεμένων επιχειρηματιών, ασύδοτων φοροφυγάδων εισοδηματιών και λοιπών στήνει το ξέφρενο πάρτι του γύρω από τον χαλίφη.

ΠΑΣΑΔΕΣ, δερβίσηδες, δεσπότες, υπεξεραίτες και άλλα τρωκτικά του ανύπαρκτου πλέον πραγματικού δημόσιου πλούτου, αλλά πανάκριβα δανειζομένου από τους κυβερνήτες διαχειριστές, σε βάρος των σύγχρονων και μελλοντικών... ομήρων, σκοτώνονται για το καλό πλασάρισμα στο θεωρείο. Είναι αυτοί που τα τελευταία χρόνια, αλλά μάλλον και ορισμένα παλιότερα, εύθυμοι και εύφοροι στις τσέπες, συνωστίζονταν στα διόδια γύρω από τις εξόδους της συμπρωτεύουσας. Με οικονομικές υποδομές και στιλ Ρώσων εμπόρων αερίου ή άλλων σύγχρονων Βαλκάνιων μεγιστάνων, προκαλούσαν να βάλεις στοίχημα πως αν ήταν δυνατόν να γίνει ένας έλεγχος, πολλοί απ' αυτούς θα πήγαιναν για ανεκτέλεστες αποφάσεις: φοροδιαφυγή, ακάλυπτες επιταγές, καταχρήσεις, απάτες, εκβιασμοί και άλλα ωραία.

ΚΙ, ΟΜΩΣ, αποτελούν τον πυρήνα των λειτουργιών και δοσοληψιών γύρω από την εκάστοτε κυβέρνηση και το κράτος, τα τσιμπούρια που απομυζούν και κατά σημαντικό ποσοστό ρίχνουν έξω τους προϋπολογισμούς. Αποτελούν τις χορωδίες γύρω από τα υπουργικά γραφεία, που στήνουν τα γλέντια και μοιράζονται τις πίτες με τους προεπιλεγμένους εταίρους. Πρόκειται για αυτούς που κατασκευάζουν ένα χιλιόμετρο δρόμο και πληρώνονται για επτά, αυτούς που κοστολογούν το οξυζενέ και τις γάζες για μετάξι, αυτούς που παραδίδουν δημόσια κτίρια που μπάζουν νερά, αυτούς που βαπτίζουν τον κοπανιστό αέρα υπηρεσίες και τα παραδείγματα δεν έχουν τέλος.

ΠΑΝΤΑ αυτές οι κουστωδίες στις ΔΕΘ έδιναν τους τόνους, ήταν ο μετεωρολογικός δείκτης για την καιρική κατάσταση στο σύστημα. Και για την κυβέρνηση και για την αξιωματική αντιπολίτευση. Σε μεταβατικές περιόδους σαν τη σημερινή έχουν τεράστιο ενδιαφέρον για τους σημειολόγους οι διαγραφόμενες ανακατατάξεις στις κουστωδίες των χαλιφάτων, αλλά και το αναδίπλωμά τους.

ΦΑΝΤΑΖΕΙ ουτοπία να αναζητούν οι πολίτες κάποιον που να υλοποιήσει ανατροπές και να προσαρμόσει τη νεοελληνική συγκυρία σε μια μίνιμουμ διακυβέρνηση ανεπτυγμένων κοινωνιών. Οπου λειτουργεί αμφίδρομη σχέση σεβασμού πολίτη - κράτους, όπου -ενδεικτικά- κάποιος προτιμά να δώσει 15 ευρώ σε έναν άστεγο από το να τα επενδύσει στο Στοίχημα, όπου δεν διστάζει να οργανώσει μετ' αποδοχής επιτόπια παράσταση σε βάρος οδηγού που δεν σβήνει τον κινητήρα στα φανάρια.
Αλλά, όμως, είναι ρεαλιστικό να αποστρέφεται αυτούς που παρήγαγαν το ανέκδοτο «σεμνά και ταπεινά», αυτούς που φορολόγησαν τους απλούς πολίτες με βαρύτερους συντελεστές απ' ό,τι εταιρείες, τράπεζες και μεγαλομετόχους, αυτούς που επέτρεψαν σε ορισμένους να πλουτίσουν με τον ΦΠΑ που κλέβουν απ' όλους. Αυτούς που ανάγκασαν τους πολίτες να πηγαίνουν πάνες στα νοσοκομεία για να αλλάξουν τους αρρώστους τους. Αυτούς που αναβίωσαν την ένοπλη βία με ζαρντινιέρες και Κορκονέες, που ξύπνησαν τόσο αργά με τους μετανάστες... Και τολμούν να θέτουν ως προτεραιότητες για την ευνομία την κατάργηση του ασύλου και τον ποινικό περιορισμό του εύρους των διαδηλώσεων.