" Στο τελευταίο δευτερόλεπτο , μίλησε η ψυχή του Έλληνα!"

Ποια ψυχή , βρε παπαγάλε;
Αυτή που μας βγαίνει καθημερινά
στον αγώνα για την επιβίωση μέσα στα κρεματόρια των
στρατοπέδων που μας έχουν κλείσει;
Και γιατί η ψυχή του Έλληνα να μιλάει μόνο
μέσω των χρυσοκάνθαρων επαγγελματιών
της μπάλας και των χαζοτραγουδιών
και όχι μέσω των επιστημόνων, των σοβαρών καλλιτεχνών,
των τιμίων βιοπαλαιστών, των ακτιβιστών πολιτικών,
των ακαπέλωτων συνδικαλιστών και των αδέσμευτων διανοητών;
Αύριο που θα πάμε να ρίξουμε στην κάλπη το βόλι μας,
ποια ψυχή θα μιλήσει;
Αυτή που φαντασιώνεται στον καναπέ πως είναι "κάτι"
μέσω των διαφεντευτών του star system μας
ή
η σκεπτόμενη ψυχή μας, που λαχταρά να ζήσει μια ζωή
αξιοπρεπή, ποιοτική, και να δημιουργήσει
τους όρους μιας καλύτερης, απ' όλες τις απόψεις,
ζωής για τα παιδιά μας;
Πριν από είκοσι μέρες φλεγόταν το σύμπαν
σ' αυτόν τον ευλογημένο τόπο, θρηνούσαμε θύματα,
καταστρέφονταν περιουσίες.
Τόσο γρήγορα ξεχάσαμε τα χάλια μας
και τις ευθύνες που έχουμε ατομικά ο καθένας
για το μπάχαλο που έχουμε φτιάξει;
Γιατί προσποιούμαστε;
Αυτό το αηδές και αδιανόητο τέρας, το κατσιασμένο και ρυπαρό,
αυτό το γκρεμλινοειδές εκτόπλασμα που βγαίνει
με χίλιους άσχημους τρόπους από μέσα μας ,
αυτό είναι η ψυχή της σύγχρονης Ελλάδας
κι όχι η καλαθιά του επαγγελματία καλαθοσφαιριστή
που μας δίνει τη νίκη στο ...τσακ.