Οι βουβές εκλογές...μίλησαν!
του Τριαντάφυλλου Μηταφίδη, εκπαιδευτικού
Εύχομαι να μην επαληθευθεί η πρόβλεψη της βρετανικής «Γκάρντιαν» πως το μόνο που θα θυμόμαστε από τις «πύρινες εκλογές» του 2007 στην Ελλάδα θα είναι η άνοδος των «μικρών» κομμάτων και η συντριπτική ήττα του ΠΑΣΟΚ.
Με ψαλιδισμένα τα φτερά του και με μισοεξαντλημένα τα καύσιμά του το δικομματικό σύστημα εξουσίας που στηρίχτηκε στον «ιστορικό συμβιβασμό» της Μεταπολίτευσης, προσπαθεί να ισορροπήσει πάνω στο τεντωμένο σχοινί της ξέχειλης λαϊκής δυσαρέσκειας. Η κομψά λεγόμενη «κρίση του πολιτικού συστήματος» δεν είναι παρά η πολιτική έκφραση μιας ήδη σοβούσας κοινωνικής κρίσης που διατρέχει οριζόντια και κάθετα όλο το πολιτικό φάσμα. Ενδεικτική η σπουδή των βαρόνων των MΜΕ να καλύψουν το κενό ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ, που μαστίζεται από κρίση ταυτότητας και χωρίς αρχές συγκρούσεις. Η Νέα Δημοκρατία με τον «συμπονετικό καπιταλισμό» της απέτυχε στην προσπάθειά της για «εθνική ομοψυχία» πάνω στα τραγικά αποκαΐδια της εμπρηστικής πολιτικής της, αν και βρήκε, δυστυχώς, πολλούς ψηφοφόρους-«ιδανικούς αυτόχειρες» στις πυρόπληκτες περιοχές. Φτωχή η εκλογική της συγκομιδή και «πύρρεια» η κοινοβουλευτική επικράτησή της.
Στην πιο ιδιότυπη εκλογική αναμέτρηση των 30 τελευταίων χρόνων 1.200.000 ψηφοφόροι άλλαξαν κόμμα, χωρίς όμως να δημιουργήσουν ένα κυρίαρχο ρεύμα. Γι’ αυτό η φιλολογία περί «δεξιάς» ή «αριστερής στροφής» είναι, για την ώρα, χωρίς νόημα. Αυτό καθόλου δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να αναλυθεί η κοινωνική δομή της ψήφου. Κανείς π.χ. δεν μπορεί να υποτιμήσει τα ανησυχητικά κέρδη του ακροδεξιού εθνολαϊκισμού – ιδιαίτερα στις εργατογειτονιές και στους νέους έως 34 ετών που αποτελούν το 42,4% των ψηφοφόρων του ΛΑΟΣ έναντι 28,9% του ΣΥΡΙΖΑ.
Η σημαντική ενίσχυση της εκλογικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ που εισέπραξαν κατά κύριο λόγο τους ψήφους διαμαρτυρίας–αποστροφής προς το δικομματικό κατεστημένο, είναι το πιο αξιοσημείωτο φαινόμενο των εκλογών. Ιδιαίτερα για τον ΣΥΡΙΖΑ, που κεφαλαιοποίησε τις αγωνιστικές του πρωτοβουλίες, το στοίχημα δεν είναι μόνο να συγκρατήσει τους νέους ψηφοφόρους που πολιτικά αισθάνονται «κοντά» ή «πολύ κοντά» του, αλλά και να συγκροτήσει τη μεγάλη εκείνη πολιτική και κοινωνική συμμαχία, τη «μεγάλη Αριστερά» που έχει αδήριτη ανάγκη η χώρα και η Ευρώπη.
«Αριστερή στροφή» σημαίνει στροφή στους κοινωνικά, πολιτικά και μορφωτικά αποκλεισμένους. Στους νέους που θεωρούνται «ενήλικοι» για ψηφοφόροι ή στρατιώτες, αλλά «ανώριμοι» να εκπροσωπούν τη γενιά τους στη Βουλή, αν δεν συμπληρώσουν τα 25! Στους 70.000 νέους – θύματα της «μαγικής» βάσης του 10 που «απέτυχαν» στις εισαγωγικές των ΑΕΙ – ΑΤΕΙ, αντί να έχουν δικαίωμα ελεύθερης πρόσβασης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Στις οικογένειές τους που μάτωσαν οικονομικά για την «αποτυχία» τους, ακουμπώντας εκατομμύρια Ευρώ στα φροντιστήρια.
Για «βουβές» εκλογές πολλά ακούστηκαν και γράφτηκαν. Για το βουβό όμως δράμα των «ηττημένων» από το πάλαι ποτέ «αδιάβλητο» σύστημα των Εισαγωγικών Εξετάσεων ελάχιστοι μίλησαν. Γι’ αυτούς μιλούν μόνο οι ντελάληδες των εμπόρων της Παιδείας υποσχόμενοι λαμπρή καριέρα στην...έρημο του εικονικού!
ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ, «ΕΠΩΝΎΜΩΣ», Δευτέρα 24/9/07
του Τριαντάφυλλου Μηταφίδη, εκπαιδευτικού
Εύχομαι να μην επαληθευθεί η πρόβλεψη της βρετανικής «Γκάρντιαν» πως το μόνο που θα θυμόμαστε από τις «πύρινες εκλογές» του 2007 στην Ελλάδα θα είναι η άνοδος των «μικρών» κομμάτων και η συντριπτική ήττα του ΠΑΣΟΚ.
Με ψαλιδισμένα τα φτερά του και με μισοεξαντλημένα τα καύσιμά του το δικομματικό σύστημα εξουσίας που στηρίχτηκε στον «ιστορικό συμβιβασμό» της Μεταπολίτευσης, προσπαθεί να ισορροπήσει πάνω στο τεντωμένο σχοινί της ξέχειλης λαϊκής δυσαρέσκειας. Η κομψά λεγόμενη «κρίση του πολιτικού συστήματος» δεν είναι παρά η πολιτική έκφραση μιας ήδη σοβούσας κοινωνικής κρίσης που διατρέχει οριζόντια και κάθετα όλο το πολιτικό φάσμα. Ενδεικτική η σπουδή των βαρόνων των MΜΕ να καλύψουν το κενό ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ, που μαστίζεται από κρίση ταυτότητας και χωρίς αρχές συγκρούσεις. Η Νέα Δημοκρατία με τον «συμπονετικό καπιταλισμό» της απέτυχε στην προσπάθειά της για «εθνική ομοψυχία» πάνω στα τραγικά αποκαΐδια της εμπρηστικής πολιτικής της, αν και βρήκε, δυστυχώς, πολλούς ψηφοφόρους-«ιδανικούς αυτόχειρες» στις πυρόπληκτες περιοχές. Φτωχή η εκλογική της συγκομιδή και «πύρρεια» η κοινοβουλευτική επικράτησή της.
Στην πιο ιδιότυπη εκλογική αναμέτρηση των 30 τελευταίων χρόνων 1.200.000 ψηφοφόροι άλλαξαν κόμμα, χωρίς όμως να δημιουργήσουν ένα κυρίαρχο ρεύμα. Γι’ αυτό η φιλολογία περί «δεξιάς» ή «αριστερής στροφής» είναι, για την ώρα, χωρίς νόημα. Αυτό καθόλου δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να αναλυθεί η κοινωνική δομή της ψήφου. Κανείς π.χ. δεν μπορεί να υποτιμήσει τα ανησυχητικά κέρδη του ακροδεξιού εθνολαϊκισμού – ιδιαίτερα στις εργατογειτονιές και στους νέους έως 34 ετών που αποτελούν το 42,4% των ψηφοφόρων του ΛΑΟΣ έναντι 28,9% του ΣΥΡΙΖΑ.
Η σημαντική ενίσχυση της εκλογικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ που εισέπραξαν κατά κύριο λόγο τους ψήφους διαμαρτυρίας–αποστροφής προς το δικομματικό κατεστημένο, είναι το πιο αξιοσημείωτο φαινόμενο των εκλογών. Ιδιαίτερα για τον ΣΥΡΙΖΑ, που κεφαλαιοποίησε τις αγωνιστικές του πρωτοβουλίες, το στοίχημα δεν είναι μόνο να συγκρατήσει τους νέους ψηφοφόρους που πολιτικά αισθάνονται «κοντά» ή «πολύ κοντά» του, αλλά και να συγκροτήσει τη μεγάλη εκείνη πολιτική και κοινωνική συμμαχία, τη «μεγάλη Αριστερά» που έχει αδήριτη ανάγκη η χώρα και η Ευρώπη.
«Αριστερή στροφή» σημαίνει στροφή στους κοινωνικά, πολιτικά και μορφωτικά αποκλεισμένους. Στους νέους που θεωρούνται «ενήλικοι» για ψηφοφόροι ή στρατιώτες, αλλά «ανώριμοι» να εκπροσωπούν τη γενιά τους στη Βουλή, αν δεν συμπληρώσουν τα 25! Στους 70.000 νέους – θύματα της «μαγικής» βάσης του 10 που «απέτυχαν» στις εισαγωγικές των ΑΕΙ – ΑΤΕΙ, αντί να έχουν δικαίωμα ελεύθερης πρόσβασης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Στις οικογένειές τους που μάτωσαν οικονομικά για την «αποτυχία» τους, ακουμπώντας εκατομμύρια Ευρώ στα φροντιστήρια.
Για «βουβές» εκλογές πολλά ακούστηκαν και γράφτηκαν. Για το βουβό όμως δράμα των «ηττημένων» από το πάλαι ποτέ «αδιάβλητο» σύστημα των Εισαγωγικών Εξετάσεων ελάχιστοι μίλησαν. Γι’ αυτούς μιλούν μόνο οι ντελάληδες των εμπόρων της Παιδείας υποσχόμενοι λαμπρή καριέρα στην...έρημο του εικονικού!
ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ, «ΕΠΩΝΎΜΩΣ», Δευτέρα 24/9/07
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου