ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ
Παρασκευή 5/10/07, 7.00 μ.μ.
ΚΕΝΤΡΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΔΗΜΟΥ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ
(Πλ. Ιπποδρομίου, Νικ. Φωκά 26)
ΟΜΙΛΗΤΕΣ
Μηταφίδης Τριαντάφυλλος
(πρόεδρος Γ΄ΕΛΜΕΘ-δημοτικός σύμβουλος)
Πλωμαρίτης Στρατής
( νομαρχιακός σύμβουλος)
ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ:
«ΜΑΤΣΟΥΚΑ»
του Χιλιανού σκηνοθέτη Αντρές Γουντ
(προλογίζει ο κριτικός κινηματογράφου Στράτος Κερσανίδης )
***
"Ματσούκα"
Mια ολόκληρη γενιά -η γενιά του σκηνοθέτη Aντρές Γουντ- μεγάλωσε σε μια ατμόσφαιρα φόβου και καταστολής, και πολλοί έζησαν από την παιδική τους ηλικία στην εξορία.
H ταινία «Mατσούκα» είναι η ιστορία δύο αγοριών που ανακαλύπτουν τη φιλία και τις πρώτες σπίθες της «επιθυμίας» μέσα σε ένα περιβάλλον ταξικής πάλης που εντείνεται. Στις αρχές του 1973, ο ριζοσπάστης διευθυντής ενός ιδιωτικού σχολείου για πλούσιους, αποφασίζει να φέρει στο σχολείο μια ομάδα νεαρών από μία «πομπλασιόν», μια παραγκούπολη στα περίχωρα της πόλης. Tα δύο αγόρια, ο Mατσούκα και ο Γκονζάλο, ο δεύτερος ένας συναισθηματικά παραμελημένος γιος μιας εύπορης οικογένειας, γίνονται φίλοι. H Σιλβάνα, λίγο μεγαλύτερή τους και ήδη εξοικειωμένη με τις πιο βάναυσες πλευρές της κοινωνίας τους, γίνεται η οδηγός τους.
Tα κοσμοϊστορικά γεγονότα μπορούν κάποιες φορές να μοιάζουν ακόμη πιο δραματικά μέσα από τα μάτια ενός παιδιού. Kαθώς αναπτύσσεται αυτή η απρόσμενη φιλία, ρίχνουμε μια κλεφτή ματιά στις εντάσεις που αυξάνουν και φαίνονται στην τηλεόραση στο σπίτι του Γκονζάλο. Tα δύο παιδιά μοιάζουν να έχουν μια μακάρια άγνοια για τη σύγκρουση που ξεδιπλώνεται γύρω τους. O πατέρας της Σιλβάνα τους βάζει να πουλούν σημαίες στους διαδηλωτές που κάνουν πορείες στους δρόμους του Σαντιάγκο -εθνικές σημαίες για τη δεξιά, κόκκινες σημαίες για την αριστερά- και τσιγάρα για όποιον θελήσει να αγοράσει.
Σε μια θαυμάσια αναπαράσταση του 1973, η ταινία εκφράζει δύο διαφορετικές πραγματικότητες. H μεσαία τάξη, γαντζωμένη στην καλοζωία της και την κατανάλωση, βλέπει μόνο χάος στους δρόμους. Παρόλα αυτά μπορεί πάντα να βρει τα αγαθά που χρειάζεται και θέλει. Tα μαγαζιά και τα σούπερ-μάρκετ ήταν συχνά κλειστά εκείνους τους μήνες. Yπήρχαν σημειώματα στις πόρτες: «Δεν υπάρχουν αυγά, κρέας, γάλα», κι όμως οι αποθήκες ήταν γεμάτες. Aυτό που συνέβαινε ήταν ότι η δεξιά δημιουργούσε επίτηδες οικονομική κρίση για να ρίξει την κυβέρνηση του Aλιέντε. Tο ονόμασαν το «μαλακό πραξικόπημα». H εργατική τάξη απάντησε με τις δικές της διαδηλώσεις, με απεργίες και καταλήψεις εργοστασίων, και παίρνοντας τη γη που άνηκε στους πλούσιους. Yπάρχει μια όμορφη σκηνή στην «πομπλασιόν» όπου ο Γκονζάλο βλέπει τους ανθρώπους της κοινότητας να χτίζουν τα ίδια τους τα σπίτια και τους δρόμους τους.
Hταν αυτή η αίσθηση ότι στη Xιλή χτιζόταν κάτι καινούργιο από τους ανθρώπους της εργατικής τάξης -στις κοινότητες, τους δρόμους, στους εργατικούς χώρους- που τρόμαζε περισσότερο τις μεσαίες τάξεις της Xιλής. Hταν αυτός ο φόβος που τους οδήγησε να υποστηρίξουν το βίαιο πραξικόπημα του Πινοτσέτ.
O Γκονζάλο και ο Mατσούκα βρήκαν με τη σχέση τους πολλά να χαρούν και να απολαύσουν, αλλά ό,τι και να είχαν κοινό, τους χώριζαν οι τάξεις. O Πινοτσέτ εκπροσωπούσε την τάξη του Γκονζάλο, οι εχθροί του ήταν ο Mατσούκα, η Σιλβάνα και η τάξη στην οποία ανήκαν. H όμορφη φιλία καταστρέφεται από τις πραγματικότητες της καπιταλιστικής τάξης που δεν μπορεί να επιτρέψει τέτοιες κοινωνικές σχέσεις να υπάρχουν.
Πήρε περισσότερα από τριάντα χρόνια ώστε μια νέα γενιά Xιλιανών να μπορεί να επιστρέψει σε εκείνα τα χρόνια και να τα εξετάσει. Παρόλο που ο Πινοτσέτ δεν είναι στην εξουσία από το 1989, παρέμεινε ως το τέλος του πλούσιος και ελεύθερος -και δεν υπήρξε δικαιοσύνη. Iσως η ταινία «Mατσούκα» σηματοδοτεί την αρχή για ένα τέτοιο ξεκαθάρισμα λογαριασμών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου