Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 21, 2007

Απ' το σημειωματάριό μου

3. Τώρα πια ξέρω: ψηφίζουμε αυτούς που δουλεύουν για το συμφέρον μας.

Αυτούς δηλαδή που κάνουν πως δε βλέπουν ή δικαιώνουν , αργά ή γρήγορα, τις παρανομίες μας. Όλοι μας σε μία βάρκα ριγμένη στο αφρισμένο πέλαγο, που σύντομα θα μας καταπιεί...

***

4. Τηρεί τους νόμους , σέβεται τις βασικές αξίες που ενστερνίστηκε από τους γεννήτορες και τους δασκάλους του, λέει με θάρρος τη γνώμη του, στηλιτεύει την αδικία, ονειρεύεται ένα καλύτερο μέλλον. Είναι δηλαδή , κατά περίπτωση, ο μαλάκας, ο φευγάτος, ο γραφικός, ο σνομπ, ο στριμμένος, ο ενοχλητικός, ο ακραίος , ο επικίνδυνος...

Φυσικά , ανάλογη με το χαρακτηρισμό που του προσδίδουν είναι και η στάση των άλλων απέναντί του...

***

5. Πόσες λίμνες ακόμα θα ξεραθούν, πόσα δάση θα καούν και θα οικοπεδοποιηθούν, πόσα ύδατα θα μολυνθούν , για να συνειδητοποιήσουμε ως πολίτες ότι το θέμα του περιβάλλοντος είναι υπερκομματικό;

Εδώ παίζεται το κεφάλι μας εντός του κρεοπωλείου, κι εμείς ασχολούμαστε με τους κομματικούς τακτικισμούς και τα παραπολιτικά κουτσομπολιά των βραδινών δελτίων.
Πότε θα ξυπνήσουμε και θα αναλάβουμε δράση, απαιτώντας μαζικά και επιτακτικά από τους παμπόνηρους αφασικούς πολιτικάντηδές μας να βγάλουν το σκασμό στα κωλοπαράθυρά τους και να πάρουν δρακόντεια μέτρα για τη σωτηρία της ζωής μας;

Καμία πια ανοχή στους Ψωμιάδηδες της πολιτικής , που μας πουλάνε με περίσσια θρασύτητα φύκια για μεταξωτές κορδέλες! Καμία ανοχή στην προπέτεια των μηδενικών! Είναι επικίνδυνοι!

***
6. Ξαναδιάβασα ύστερα από χρόνια το "Κυνηγός φαντασμάτων" της Αθηνάς Κακούρη.
Δε θα εκφέρω γνώμη για το βιβλίο. Εκείνο που θαυμάζω στην κυρία είναι η εφηβική ζωτικότητά της.
Σκέφτομαι επίσης ότι είναι η μοναδική γυναίκα σ' αυτόν τον τόπο που επί δεκαετίες υπηρετεί με συνέπεια το αστυνομικό μυθιστόρημα, αυτό το κατ' εξοχήν έως τις μέρες μας πεδίο δράσης των ανδρών συγγραφέων.
Γι' αυτό και μόνο της αξίζει κάθε έπαινος...
***
7. Άργησα να διαβάσω Σεπούλβεδα, παρά τα εγκωμιαστικότατα σχόλια φίλων και γνωστών. Κάτι οι άλλες προτεραιότητες, κάτι η δυσπιστία για όσους ξαφνικά γίνονται εν μία νυκτί διάσημοι σ' αυτόν τον τόπο, με κράτησαν επί μακρόν μακριά του.
Όταν όμως, επιτέλους, εδέησε να διαβάσω τα
Ο κόσμος του τέλους του κόσμου και Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει, ενθουσιάστηκα από την εξαιρετική του γραφή.
Το ημερολόγιο ενός ευαίσθητου killer , που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις βιβλιοθήκη του Βήματος, εμπέδωσε την αρχική άποψή μου για την ξεχωριστή θέση που έχει ανάμεσα στους στους ισπανόφωνους συγγραφείς. Τώρα στο κομοδίνο , δίπλα απ' το κρεβάτι, πλαγιασμένα και τα υπόλοιπα μεταφρασμένα βιβλία του, περιμένοντας υπομονετικά τη σειρά τους για διάβασμα . Ήταν να μην πάρω φόρα με τον Σεπούλβεδα...

8. Γράφει ο Ελύτης στο Μικρό Ναυτίλο:"
Έχει και η ψυχή τον δικό της κονιορτό που εάν σηκωθεί μέσα μας αέρας, αλίμονο. Oι ορμές χτυπάνε στα παράθυρα, τα τζάμια θρυμματίζονται. Λίγοι ξέρουν ότι ο υπερθετικός στα αισθήματα σχηματίζεται με το φως, όχι με τη δύναμη."
Σκέφτομαι τους βαθμούς των αισθημάτων που ανάλωσα στη ζωή μου:
1.Ο Θετικός της κατάφασης ( μερικές φορές και της τύφλωσης)
για όσα και όσους αγάπησα.

2. Ο Συγκριτικός της υπεροχής ή της μειονεξίας
και όσα καλά ή κακά μού προκάλεσε.

3. Ο Υπερθετικός της τελείωσης,
των ανέφικτων και εξοντωτικών ονείρων ή αγώνων.


Δεν υπάρχουν σχόλια: