Η Αρχαιολόγος Αγγελική Κοτταρίδη απαντά στον ομότιμο καθηγητή Αντώνιο Μπαρτσιώκα για τον δήθεν «ιερό χιτώνα» του Μεγάλου Αλεξάνδρου στη λάρνακα με τα οστά του Φιλίππου στις Αιγές

 

Η Αγγελική Κοτταρίδη απαντά: Δεν βρέθηκε ο χιτώνας του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Πηγή: Μ. Θερμού, MonoNews.gr

«Δεν γίνεται να συζητάς επί μη πραγματικού στην επιστήμη. Και οι τελευταίες θεωρίες που διατυπώθηκαν, παραβιάζουν ακόμη και την στοιχειώδη λογική». Η αρχαιολόγος Αγγελική  Κοτταρίδη, επί σειρά ετών βοηθός του Μανόλη Ανδρόνικου στην ανασκαφή της Βεργίνας και για περισσότερο από τριάντα χρόνια αφιερωμένη στις αρχαιότητες της Ημαθίας και της Πέλλας και φυσικά, βασική υπεύθυνη -μεταξύ άλλων- για την έκθεση των θησαυρών στους  Βασιλικούς Τάφους της Βεργίνας αλλά και της δημιουργίας του Πολυκεντρικού Μουσείου Αιγών είναι κατηγορηματική, όταν έχει να αντιμετωπίσει θεωρίες χωρίς κανένα επιστημονικό αντίκρισμα.

Κυρίως, γιατί δεν υπάρχουν διόλου επιχειρήματα, όπως λέει, μιλώντας στο mononews. Με αναφορά βεβαίως,  στο πρόσφατο δημοσίευμα έλληνα επιστήμονα στο περιοδικό Journal of Field Archaeology για την δήθεν ύπαρξη του «ιερού χιτώνα» του Μεγάλου Αλεξάνδρου μέσα στην χρυσή λάρνακα με τα οστά και το χρυσό στεφάνι, που βρέθηκε στον βασιλικό Τάφο ΙΙ της Μεγάλης Τούμπας στην Βεργίνα. Αυτόν που ανέσκαψε ο Μανόλης Ανδρόνικος το 1977 αποδίδοντάς τον στον Φίλιππο Β΄. Ταύτιση που επίσης αρνείται το δημοσίευμα, αφού κατά την θεωρία του συγγραφέα του, Αντώνιου Μπαρτσιώκα, ομ. καθηγητή Φυσικής Ανθρωπολογίας και Παλαιοανθρωπολογίας στον συγκεκριμένο τάφο βρίσκεται ο  Φίλιππος Γ΄ Αρριδαίος. Κι όχι μόνον αυτό, αλλά μαζί του, όπως ισχυρίζεται, βρίσκονται και κτερίσματα που ανήκαν στον Αλέξανδρο!

Μια θεωρία ωστόσο, που βρίθει ανακριβειών και κατασκευασμένων επιχειρημάτων, απουσία επιστημονικής τεκμηρίωσης.

Το χρυσό στεφάνι από την λάρνακα του Φιλίππου Β΄

Η βασιλική πορφύρα

«Ουδέποτε υπέβαλλε αίτημα ο κ. Μπαρτσιώκας για μελέτη του περιεχομένου του τάφου», δηλώνει η κυρία Κοτταρίδη. «Και χωρίς άδεια από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, έστω από Τοπικό Συμβούλιο δεν θα μπορούσε να προβεί σε καμία εξέταση των ευρημάτων.  Εξάλλου, τόσα χρόνια παρούσα στις Αιγές δεν υπάρχει πιθανότητα να μην γνώριζα κάτι σχετικό».

Πώς όμως βγήκαν αυτά τα συμπεράσματα; Η ίδια, απαντήσεις μόνον στα «στοιχεία» της υποτιθέμενης έρευνας μπορεί να δώσει.

«Κατ΄αρχάς το ύφασμα, για την ακρίβεια τα ίχνη υφάσματος, που είχαν διατηρηθεί στην λάρνακα, σκέπαζαν τα οστά. Και όπως έγινε αντιληπτό από την πρώτη στιγμή που άνοιξε, αυτό το πολυτελές μωβ ύφασμα είχε χρησιμοποιηθεί μετά την καύση για να τυλίξει με σεβασμό τα κατάλοιπα του βασιλιά»,  λέει η κυρία Κοτταρίδη. «Επ΄ ουδενί λοιπόν πρόκειται για τον χιτώνα του Μεγάλου Αλεξάνδρου!».  

Επισημαίνοντας παράλληλα, ότι η πορφύρα ασφαλώς και υπήρχε στον ελληνιστικό κόσμο για να δώσει το μωβ χρώμα, που θεωρούνταν αποκλειστικά βασιλικό. Έτσι όλοι οι μακεδόνες βασιλείς φορούσαν ενδύματα βαμμένα με πορφύρα (το μωβ χρώμα εξακολούθησε να συνοδεύει τους βασιλιάδες διαχρονικά) και δεν χρειαζόταν να έρθει από την Περσία ένα τέτοιο ύφασμα. Αλλά ούτε και το βαμβάκι ήταν δυσεύρετο, λόγω των εμπορικών σχέσεων με την Αίγυπτο, όπως διευκρινίζει.

Η …περσική ζέβρα

Έναν χιτώνα μωβ χρώματος φοράει και ο νεαρός Αλέξανδρος στην περίφημη τοιχογραφία του κυνηγιού στην πρόσοψη του τάφου του Φιλίππου. Χωρίς όμως, καμία λευκή λωρίδα, που δήθεν είχε προέλθει από βαφή με χουντίτη, ένα ορυκτό υποτίθεται  σπάνιο και πολύτιμο, που βρίσκεται όμως, σε μεγάλα αποθέματα στην Μακεδονία.  Η κυρία Κοτταρίδη είναι και εδώ κατηγορηματική: «Αυτό το ορυκτό, που είναι λευκό και πράγματι βρέθηκε, αν και σε ελάχιστη ποσότητα, στην λάρνακα δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την βαφή υφασμάτων, όπως αφήνει να εννοηθεί η θεωρία Μπαρτσιώκα, γιατί μοιάζει με γύψο»,  απαντά και πάλι η αρχαιολόγος.

Σχεδιαστική αναπαράσταση της ζωφόρου στην πρόσοψη του τάφου του Φιλίππου με τον νεαρό Αλέξανδρο έφιππο στο κέντρο.

Δεν υπάρχει καμία συσχέτιση έτσι, του ενδύματος του διαδόχου, όπως παριστάνεται στην τοιχογραφία μαζί με τον πατέρα του Φίλιππο,  με την μελλοντική υιοθέτηση ορισμένων περσικών συνηθειών, όταν ο Αλέξανδρος κατέλαβε την Βαβυλώνα. Εκεί σύμφωνα με τις πηγές ήταν ενδεδυμένος με ένα «πορφυρό μεσόλευκο»  (δηλαδή μωβ μια λευκό) για να βρίσκεται πιο κοντά στους υπηκόους του αλλά χωρίς περισσότερα περσικά στοιχεία, όπως διευκρινίζει η κυρία Κοτταρίδη.

Και μόνον η διατύπωση πάντως, στο δημοσίευμα,  ότι το κομμάτι υφάσματος ανήκει σε βασιλικό ένδυμα με προέλευση από την Ανατολή, που πιθανότατα το έφερε στη Βεργίνα (!) ο Μέγας Αλέξανδρος είναι χαρακτηριστικό στοιχείο της επιπολαιότητας με την οποία έχει διεξαχθεί η υποτιθέμενη έρευνα.

«Έχει γίνει πλήρης παρανόηση της τοιχογραφίας του κυνηγιού», καταλήγει η κυρία Κοτταρίδη. «Ακόμη και το ζαρκάδι που παριστάνεται στα αριστερά της εικόνας, ο κ. Μπατσιώκας το χαρακτηρίζει ως  …περσική ζέβρα!». Κατόπιν αυτών, η όλη ιστορία μπορεί να χαρακτηρισθεί ως ένα κακόγουστο αστείο, το οποίο φυσικά εύκολα διαδίδεται, λόγω της ακτινοβολίας του ονόματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του ενδιαφέροντος του κοινού για οτιδήποτε γύρω από αυτόν.