Υπόθεση Τόμας Κράουν
The Thomas Crown Affair
Φέι Νταναγουέι και Στιβ Μακ Κουίν σε ένα εγκεφαλικό παιχνίδι γάτας και ποντικιού, όπου οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πότε και πώς θα τελειώσει.
Νέος, όμορφος, εκατομμυριούχος εκκεντρικός έχει κάνει την τέλεια κλοπή και ξέρει ότι κανείς δεν είναι τόσο έξυπνος για να τον ανακαλύψει. Νέα, όμορφη, σέξι με ακαταμάχητο στυλ, τέλειο λαγωνικό που πάει κατευθείαν στον στόχο της, με τον δικό της ακαταμάχητο τρόπο. Ένα στιλάτο νουάρ με δυο χαρισματικούς ηθοποιούς, που περισσότερα από 50 χρόνια μετά την πρώτη του προβολή παραμένει μοντέρνο κι απρόσμενα επίκαιρο.
Υπόθεση Τόμας Κράουν, (The Thomas Crown Affair)
Μια ταινία που σταματάει την ανάσα με την ομορφιά των πρωταγωνιστών, την επαγγελματική της όψη, την επαφή της με την εποχή που γυρίστηκε και την κενότητα της ιστορίας που αποπειράται να αφηγηθεί.
Έγινε
καλοστημένο remake με τον Πιρς Μπρόσναν και τη Ρενέ Ρούσο 30 χρόνια
αργότερα, αλλά η πρωτότυπη μονομαχία ανάμεσα στον Τόμας Κράουν, τον
εκατομμυριούχο ληστή τραπεζών από τη Βοστώνη, και τη Βίκι Άντερσον, ένα
λαγωνικό για λογαριασμό της ασφαλιστικής εταιρείας που καλείται βαρύθυμα
να πληρώσει την αποζημίωση, δεν χτυπιέται εύκολα. Επειδή είναι σπουδαία
και αξεπέραστη ταινία; Κάθε άλλο. Από στόρι, δεν συμβαίνει και τίποτε
ιδιαίτερο. Μοιάζει με το Κυνήγι του Κλέφτη (τι μοιάζει δηλαδή,
που είναι φτυστό), και οι πρωταγωνιστές κινούνται με καλοντυμένη
νωχέλεια, παίζοντας ένα προφανές ερωτογενές κρυφτούλι. Πέρα, ωστόσο, από
την iconic ‘60s «τρεντίλα», τα πολλαπλά παραθυράκια της αρχικής σκηνής
που χρησιμοποιούνται in extremis για εντυπωσιασμό, τα άψογα κυριλέ και
σπορ ρούχα που φιλοτέχνησε η θεϊκή Θιαντόρα βαν Ρανκλ (φρέσκια τότε από
το θριαμβευτικό Μπόνι και Κλάιντ), τη φωτεινή φωτογραφία του
Χάσκελ Γουέξλερ και το αιθέρια τζαζίστικο μουσικό σκορ του Μισέλ
Λεγκράν, απ' όπου ξεχώρισε το οσκαρικό τραγούδι «Windmills of your
Mind», η οπτική και χημική καλωδίωση του Μακουίν με τη Ντάναγουεϊ είναι
αναπόδεικτη αλλά τόσο πυκνή, που σκίζει το πανί.
Φυσικά, η ταινία
μένει στην ιστορία από το στροβιλισμό στη σκακιέρα, μια καθαρή
κινηματογραφική κατασκευή που πιστώνεται στην έμπνευση του Νόρμαν
Τζούισον. Ήταν μόδα τότε να γίνονται ταινίες που δεν είχαν να προσθέσουν
πολλά στους χαρακτήρες μετά την αρχική εισαγωγή τους στην ιστορία - Πετούλια, Ένας Άνδρας, μια Γυναίκα. 
Η Υπόθεση Τόμας Κράουν έχει
το γούστο της: είναι μια ωραιότατη φούσκα, που καθιέρωσε την ερωτική
καχυποψία ως κινηματογραφικό understatement, και μάλιστα γραμμένο στον
άνεμο, σαν μαγική σκέψη που αποτυπώνεται χωρίς λόγια. Τροχός μες στον
τροχό, ένας κύκλος που δεν κλείνει, μια ταινία που γυρίζει μες στον μύλο
του μυαλού, βάλε το γυαλί, πιάσε ελαφρά το κεφάλι, δες το βλέφαρο που
πεταρίζει, λίγη άρπα και πιανάκι, ο πύργος σου για τη βασίλισσά μου,
ματιές που δεν πέφτουν κάτω: ένα λυρικό πινγκ πονγκ στη δεκαετία που το
δήθεν και η φόρμα πούλησαν κομψά την ψυχή τους στο νόημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου