Σεξουαλικός εξαιρετισμός: Ένα όπλο πολεμικής προπαγάνδας
Ζωή Μαυρουδή«Ο βιασμός ως όπλο πολέμου είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Είναι εξωφρενικό το ότι κάποιοι ισχυρίζονται πως είναι υπέρ της δικαιοσύνης ενώ κλείνουν τα μάτια και τις καρδιές τους στα θύματα της Χαμάς».
Αυτή τη δήλωση έκανε η Χίλαρι Κλίντον σε πρόσφατη ημερίδα που οργάνωσε το Ισραήλ στα Ηνωμένα Έθνη. Εκεί, Ισραηλινοί αξιωματούχοι κατηγόρησαν τις γυναικείες οργανώσεις της Δύσης για «σιωπή». Σε ομιλία του ο Νετανιάχου εξήγησε καλύτερα πώς να ανοίξουμε τις καρδιές μας στα θύματα: με το να στηρίζουμε την γενοκτονία που διαπράττει το Ισραήλ. Αναφερόμενος στις καταγγελίες βιασμών από τη Χαμάς, ο Νετανιάχου στράφηκε στην απαίτηση στήριξης του Ισραήλ για την «υπεράσπιση του πολιτισμού». Νωρίτερα, ο Ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών Έλι Κοέν είχε χαρακτηρίσει το κάλεσμα του Αντόνιο Γκουτέρες για ενεργοποίηση του άρθρου 99 του Χάρτη του ΟΗΕ και κατάπαυση του πυρός στη Γάζα ως «υποστήριξη» στη Χαμάς και «στους βιασμούς γυναικών».
Είναι πολλοί όμως εκείνοι που δεν σωπαίνουν, αλλά κάνουν απλές ερωτήσεις: Πόσα είναι τα θύματα; Μπορούμε να μιλήσουμε σε ένα από αυτά ή, έστω, σε έναν αυτόπτη μάρτυρα;
Σε μια αναλυτική αποδόμηση των ισραηλινών και δυτικών ρεπορτάζ για την επίθεση της Χαμάς, ο Αμερικανο-παλαιστίνιος δημοσιογράφος Αλί Αμπουνιμά απέδειξε πως η απάντηση του Ισραήλ σε αυτά τα ερωτήματα είναι, με μια λέξη, όχι. Μεταξύ άλλων, ο Αμπουνιμά αναφέρθηκε σε άρθρο του CNN με έναν πηχιαίο τίτλο περί «τρόμου της 7ης Οκτωβρίου». Εκεί διαβάζουμε πως η αστυνομική έρευνα δεν στηρίζεται σε αυτόπτες μάρτυρες, ενώ δεν είναι καν σαφές αν επιβίωσαν θύματα βιασμών. Το ίδιο παραδέχεται και η Haaretz: η ειδική επιτροπή του Ισραήλ για την διερεύνηση των καταγγελιών βιασμού «δεν έχει πάρει απευθείας καταθέσεις» από μάρτυρες. Τα δε ιατροδικαστικά τεκμήρια των καταγγελλόμενων μαζικών βιασμών «εξανεμίζονται» (κάποια θύματα της επίθεσης βρέθηκαν απανθρακωμένα).
Ούτε το Reuters κατάφερε να επαληθεύσει μια καταγγελία πως στρατιώτης της Χαμάς πυροβόλησε μια γυναίκα στο κεφάλι ενώ τη βίαζε. Η ισραηλινή αστυνομία δεν έφερε την μοναδική μάρτυρα του περιστατικού (γνωστή και ως Μάρτυρας S) σε επαφή με τους δημοσιογράφους, αλλά τους έδειξε βίντεο της μαρτυρίας της «ιδιωτικά». Το BBC αποφάσισε να αναπαραγάγει τις φρικιαστικές της περιγραφές: οι «μαχητές της Χαμάς» έκοψαν το στήθος του θύματος και το «πέταξαν στο δρόμο», ενώ ένας από αυτούς την πυροβόλησε στο κεφάλι «πριν τελειώσει. Δεν σήκωσε καν το παντελόνι του· πυροβολεί και εκσπερματώνει», φέρεται να είπε η Μάρτυρας S. Οι αναπόφευκτες απορίες για το πώς κατάλαβε ότι ο μαχητής της Χαμάς εκσπερμάτωσε, αφήνονται στην φαντασία του αναγνώστη.
Τη φαντασία του επικαλείται ουσιαστικά και ένας ακόμα «μάρτυρας» που είπε στο BBC πως άκουσε «θορύβους και κραυγές ανθρώπων που δολοφονούνται, βιάζονται, αποκεφαλίζονται». Στην ερώτηση του δημοσιογράφου για το πώς θα μπορούσε να είναι σίγουρος χωρίς οπτική επαφή ότι οι κραυγές ήταν αντίδραση σε σεξουαλική επίθεση, ο άντρας είπε ότι εκείνη τη στιγμή «πίστευε ότι θα μπορούσε να ήταν μόνο βιασμός».
Όσοι λοιπόν πιστεύουν πως η Χαμάς βίασε μαζικά δεν χρειάζεται να έχουν δει τις πράξεις, ούτε να έχουν μιλήσει με τα θύματα – ούτε καν να ξέρουν πόσα είναι. Η Ισραηλινή υπουργός Ενδυνάμωσης των Γυναικών δήλωσε στο BBC πως τα «πολύ λίγα» θύματα βιασμού που επέζησαν «δεν μπορούν να μιλήσουν ούτε με εμένα, ούτε με κανέναν από την κυβέρνηση ή τα μέσα ενημέρωσης». Παρόμοιο ήταν και το πρόβλημα των γιατρών ισραηλινής μη κυβερνητικής οργάνωσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα, που δήλωσαν στο περιοδικό New Yorker πως ζήτησαν από άλλον γιατρό που στηρίζει τις οικογένειες των ομήρων να απευθυνθεί σε τρίτους γιατρούς σε νοσοκομεία, προκειμένου να επιβεβαιώσουν ότι η σεξουαλική κακοποίηση ήταν «ευρέως διαδεδομένη», κατά προτίμηση με στοιχεία. Αφού ο γιατρός μίλησε στους συναδέλφους του, απάντησε λακωνικά: «Ναι, συνέβη».
Τι συμβαίνει λοιπόν; Συμβαίνει ότι οι ισχυρισμοί του Ισραήλ στηρίζονται σε φήμες, υποθέσεις και μια κεκλεισμένων των θυρών διαχείριση της αστυνομικής έρευνας που κρατά τους ισχυρισμούς ατόμων αγνώστου ταυτότητας μακριά από διερευνητικά ερωτήματα τρίτων. Συμβαίνει επίσης ότι η προπαγάνδα του Ισραήλ χειρίζεται μια ρητορική που έχουμε ακούσει πρόσφατα και από το mainstream φεμινιστικό κίνημα όσον αφορά τις καταγγελίες σεξουαλική βίας. Η προαναφερόμενη μη κυβερνητική οργάνωση, για παράδειγμα, δήλωσε πως αποφάσισε να μην πλησιάσει τα θύματα ή τους αυτόπτες μάρτυρες επειδή «δεν ήμασταν εξοπλισμένοι για να τους μιλήσουμε και να τους περιθάλψουμε. Κάθε φορά που τους ζητά κάποιος να πουν την ιστορία τους, ανοίγει το τραύμα τους και εμείς δεν είμαστε επαγγελματίες σε αυτό». Πόσα χρόνια άραγε πρέπει να περάσουν (και πόσοι Παλαιστίνιοι να σφαγιαστούν) για να στρατολογήσει το Ισραήλ τους κατάλληλους επαγγελματίες στη διαχείριση του τραύματος των Ισραηλινών φερόμενων θυμάτων βιασμού – όσα είναι αυτά;
Εν τω μεταξύ, επίσημοι Ισραηλινοί λογαριασμοί αναρτούν τα φεμινιστικά χάσταγκ #BelieveIsraeliWomen (πιστέψτε τις Ισραηλινές) και #metoounlessyouareajew (Me too εκτός και αν είσαι Εβραία), την ίδια στιγμή που η δημοσιογραφική έρευνα στιγματίζεται ως αναισθησία και αρνητισμός. Για παράδειγμα, η διευθύντρια της προαναφερόμενης επιτροπής διερεύνησης, δικηγόρος Κοτσάβ Ελκαγιάμ-Λέβι δήλωσε πως μια ξένη δημοσιογράφος την «τρέλανε», ζητώντας της μια εκτίμηση του αριθμού των θυμάτων. «Λυπάμαι. Όχι. Θα ήταν ανεύθυνο εκ μέρους μου να δώσω έναν αριθμό», είπε η Ελκαγιάμ-Λέβι. Προηγουμένως όμως, είχε δώσει στη δημοσιότητα, υπεύθυνα, τη φωτογραφία ενός ημίγυμνου σώματος που αποκάλεσε θύμα της Χαμάς, πριν ο Αμερικανοεβραίος δημοσιογράφος Μαξ Μπλούμενταλ αποκαλύψει πως η φωτογραφία δείχνει μια Κούρδισσα μαχήτρια τον Μάη του 2023.
Η Ελκαγιάμ-Λέβι δεν αλλοιώνει μόνο γεγονότα, αλλά θολώνει και τα όρια ανάμεσα στους ορισμούς των γεγονότων, λέγοντας χαρακτηριστικά πως δεν υπάρχει «διάκριση μεταξύ βασανιστηρίων, ομαδικού βιασμού, βιασμού» ή μιας γυναίκας που εκτελέστηκε. Ο βιασμός και η εκτέλεση είναι λοιπόν το ίδιο πράγμα – ο βιασμός είναι θάνατος. Η δήλωση αυτή είναι χρήσιμη στο ισραηλινό αφήγημα για ανάγκη αδιάκριτων αντιποίνων, αλλά και της ιδιαίτερης βαρβαρότητας των άγριων Μουσουλμάνων πολεμιστών. Μόνο η Χαμάς βιάζει και εκτελεί πολίτες – οι Ισραηλινοί στρατιώτες απλώς εκτελούν διαταγές. Κάτι τέτοιο μάλλον εννοούσε και ο Αμερικανός δημοσιογράφος Έρικ Λέβιτζ, του περιοδικού New York Magazine όταν έγραψε στο X πως θα ήταν άτυπο «για οποιαδήποτε στρατιωτική δύναμη να πηγαίνει πόρτα πόρτα σκοτώνοντας οικογένειες χωρίς να διαπράττει σεξουαλική βία. Σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για άρνηση τώρα». Η Χαμάς το έκανε λοιπόν, γιατί το κάνουν όλοι, όχι γιατί είναι ευαπόδεικτο ή γιατί ήταν εφικτό.
Είναι όμως η σεξουαλική βία αναπόφευκτη συνθήκη του πολέμου; Και γιατί το Ισραήλ δίνει τόση έμφαση σε αυτό το είδος βίας για την προπαγάνδα του;
Τι είναι ο σεξουαλικός εξαιρετισμός
Ανάμεσα σε όσους βρέθηκαν αυτές τις μέρες στο στόχαστρο γιατί διαφοροποιήθηκαν από την ισραηλινή προπαγάνδα είναι και η Καναδή Χάιντι Μάθιουζ, διακεκριμένη καθηγήτρια στο διεθνές ποινικό και πολεμικό δίκαιο. Σε ανάρτησή της στο X, η Μάθιουζ έγραψε: «Είναι η σεξουαλική βία εν καιρώ πολέμου φρικτό έγκλημα; ΝΑΙ, χωρίς αμφιβολία. Όμως ο σεξουαλικός εξαιρετισμός χρησιμοποιείται επίσης παραδοσιακά για να υποστηρίξει ολόκληρες στρατιωτικές εκστρατείες – βλέπουμε το Ισραήλ και τις ΗΠΑ να το κάνουν αυτό τώρα για να δικαιολογήσουν έναν παρατεταμένο άνισο πόλεμο από αέρος και εδάφους».
Σε νέα της ανάρτηση που ακολούθησε τις αναπόφευκτες κατηγορίες εναντίον της για αρνητισμό, η Μάθιουζ........[..................................................................]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου