Οι γενναίοι του Μπρανκαλεόνε (1966): η γελοιότητα και ο σκοταδισμός του Ιταλικού Μεσαίωνα σε μια σπαρταριστή κωμωδία

Οι γενναίοι του Μπρανκαλεόνε

Οι περιπέτειες μιας ομάδας εξαθλιωμένων αγυρτών, οι οποίοι κλέβουν κάποια περγαμηνή με τους τίτλους ιδιοκτησίας της περιοχής του Αουροκάστρο, εκλέγουν ως αρχηγό τους τον ιππότη Μπρανκαλεόνε και ξεκινούν για το Νότο με προορισμό την Απουλία.

Οι γενναίοι του Μπρανκαλεόνε (πρωτότυπος τίτλος L'armata Brancaleone) είναι κωμωδία παραγωγής 1966 σε σκηνοθεσία Μάριο Μονιτσέλι. Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι οι Βιτόριο Γκάσμαν, Κατρίν Σπάακ και Τζιάν Μαρία Βολοντέ. Το σενάριο της ταινίας γράφτηκε από τον ίδιο τον Μονιτσέλι σε συνεργασία με το δίδυμο Έιτζ και Σκαρπέλι. Η ταινία συμμετείχε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών^[1].

Υπόθεση

Η ταινία μας μεταφέρει στον Μεσαίωνα, στην σκοταδιστική Ιταλία του 11ου αιώνα, ο Μπρανκαλεόνε Ντα Νόρτσα (Βιτόριο Γκάσμαν), γόνος μιας ξεπεσμένης αριστοκρατικής οικογένειας, ηγείται μιας ομάδας εξαθλιωμένων ανδρών (του γέρου συμβολαιογράφου Αμπακούκ (Κάρλο Πιζακάνε), του σωματώδους Πέκορο (Φόλκο Λούλι), του μικρού Τακόνε (Τζανλουίτζι Κρεσέντσι) και του Μάνγκολντ (Ούγκο Φανγκαρέτζι). Ο Μπρανκαλεόνε που είναι ένας άνδρας με ήθος, καλούς τρόπους και τρομερή ρητορική ικανότητα οδηγεί την ομάδα του σε μια σειρά από περιπέτειες ξεκινώντας από την κατάκτηση του φέουδου Αουροκάστρο. Στο δρόμο τους πρόκειται να αντιμετωπίσουν την πανούκλα, μια φιλήδονη χήρα, μια παρθένο και Σαρακηνούς Πειρατές. Στην ομάδα τους πρόκειται να προσαρτηθεί και ένας Βυζαντινός πρίγκιπας, ο Τεοφιλάτο Ντέι Λεόντσι (Τζιάν Μαρία Βολοντέ).

Πληροφορίες παραγωγής

Η κωμωδία αυτή του Μάριο Μονιτσέλι έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως το αριστούργημά του. Το σενάριο της ταινίας έγραψε ο Μονιτσέλι σε συνεργασία με τους Ατζενόρε Ινκρότσι και Φούριο Σκαρπέλι, οι οποίοι εμπνεύστηκαν το στοιχείο της ταινίας που την κατέστησε μεγαλοφυή, τη χρήση δηλαδή μιας φανταστικής ιταλικής γλώσσας του Μεσαίωνα, η οποία δανείστηκε στοιχεία από τη λαϊκή και τη λόγια λατινική γλώσσα, καθώς και από τις διάφορες ιταλικές διαλέκτους. Σημαντική επίσης η φωτογραφία του Κάρλο Ντι Πάλμα που χαρίζει μερικές αξέχαστες σκηνές της ταινίας, όπως εκείνη στην οποία ο ήρωας με τη συνοδεία του εμφανίζονται στην Αριστοκρατική Αυλή των Λεόντσι. Η ταινία παρουσιάζει ομοιότητες με το Ο κλέψας του κλέψαντος (I Soliti Ignoti, 1958), προγενέστερη και άκρως επιτυχημένη ταινία του σκηνοθέτη, όσον αφορά το αντικείμενο και τους χαρακτήρες που τη συνθέτουν. Ο σκηνοθέτης εμπνεύστηκε επίσης τη δημιουργία της ταινίας παρακολουθώντας τους εργάτες να δουλεύουν στα παρασκήνια μιας ταινίας με τίτλο Donne E Soldati που γυριζόταν στην Τσινετσιτά το 1955 και δεν έτυχε ευρείας προβολής. Άλλες πηγές έμπνευσης ήταν το Ο σωματοφύλακας (Yojimbo, 1961) του Ακίρα Κουροσάβα και το Ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης (Francesco, giullare di Dio, 1950) του Ρομπέρτο Ροσελίνι^[2]. Ενώ η ταινία αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για την τριλογία του Δεκαήμερου του Πιερ Πάολο Παζολίνι.

Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία του ιταλικού κινηματογράφου που μια ταινία είχε ως αντικείμενο τον ιταλικό μεσαίωνα με τρόπο ρεαλιστικό και μακριά από το ρομαντισμό και την εξιδανίκευση της περιόδου, όπως την παρουσιάζει η λογοτεχνία.

Διανομή ρόλων

Η επιλογή του Τζιάν Μαρία Βολοντέ για τον ρόλο του Τεοφιλάτο ντέι Λεόντσι έγινε από τον παραγωγό Μάριο Τσέκι Γκόρι. Ο Βολοντέ ήταν άκρως δημοφιλής εκείνην την περίοδο λόγω της συμμετοχής του στα σπαγγέτι γουέστερν του Σέρτζιο Λεόνε, όπου ερμήνευε συνήθως τον ρόλο του κακού.[........................................................]

elwikipedia=>Οι γενναίοι του Μπρανκαλεόνε