gerontakos

«Τέσσερα χρόνια αφότου εξαπέλυσε μια άνευ προηγουμένου επίθεση στη δημοκρατία και άφησε τον Λευκό Οίκο ντροπιασμένο, ο καταδικασμένος εγκληματίας και δύο φορές κατηγορούμενος πολιτικός θα επιστρέψει στην Ουάσιγκτον, D.C., ως ο 47ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών»(Vanity Fair, digital magazine)

Τρίτη, Αυγούστου 01, 2023

"Τα Κύματα " της Βιρτζίνια Γουλφ: το βιβλίο κα η δραματουργική του μεταφορά σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά | Ολόκληρη η παράσταση

«Τα κύματα» της Βιρτζίνια Γουλφ: Η νέα κυκλοφορία από τις εκδόσεις Συρτάρι και η υπόθεση του βιβλίου

«Τα κύματα» της Βιρτζίνια Γουλφ κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Συρτάρι σε μετάφραση Άννας Βασιάδη. Το μυθιστόρημα γράφτηκε το 1931 και θεωρείται το πιο πειραματικό βιβλίο της Βρετανίδας μοντερνίστριας: αποτελείται από διφορούμενους μονολόγους έξι χαρακτήρων – του Bernard, της Susan, της Rhoda, του Neville, της Jinny και του Louis, ενώ υπάρχει κι ένας έβδομος, ο Percival, που αναφέρεται αλλά δεν μιλάει με τη δική του φωνή. Σε δημοσκόπηση του 2015 που διεξήγαγε το BBC, «Τα κύματα» ψηφίστηκαν ως το 16ο σπουδαιότερο βρετανικό μυθιστόρημα στην ιστορία. Η Γουλφ ακολουθεί τους έξι αφηγητές από την παιδική τους ηλικία μέχρι την ενηλικίωση: ο υποψιασμένος αναγνώστης ίσως αναγνωρίσει στους μυθοπλαστικούς αυτούς χαρακτήρες πρόσωπα που γνώριζε η συγγραφέας – τον Ε. Μ. Φόρστερ, τον Τ. Σ.Έλιοτ, τον Λύτον Στράτσι, τη Mary Hutchinson (μέλος του κύκλου του Μπλούμσμπερι), την αδελφή της Woolf, Vanessa Bell. Η Rhoda, που είναι γεμάτη αμφιβολίες για τον εαυτό της, άγχος και κατάθλιψη, μοιάζει με την ίδια τη Γουλφ, ενώ ο Πέρσιβαλ, εν μέρει βασισμένος στον αδερφό της, Τόμπι Στίβεν, πεθαίνει στη μέση του μυθιστορήματος, ενώ βρίσκεται σε αποστολή στην Ινδία.

«Τα κύματα» της Βιρτζίνια Γουλφ, εκδόσεις Συρτάρι, μετάφραση Άννας Βασιάδη

«Τα κύματα» θολώνουν τα όρια μεταξύ πεζογραφίας και ποίησης. Η αφήγηση ρέει ανάμεσα στους έξι εσωτερικούς μονολόγους, αναδεικνύοντας την ιδέα ότι πρόκειται για όψεις της ίδιας συνείδησης. Η Γουλφ χαρακτήριζε το βιβλίο «παιχνίδι», όχι μυθιστόρημα. Η Mαργκερίτ Γιουρσενάρ –σπουδαία συγγραφέας, λιγότερο σπουδαία μεταφράστρια– το μετέφρασε στα γαλλικά μέσα σε διάστημα δέκα μηνών το 1937. Όταν γνώρισε τη Βιρτζίνια Γουλφ, επιβεβαίωσε την άποψή της ότι ήταν ανάμεσα στους τέσσερις ή πέντε σπουδαίους βιρτουόζους της αγγλικής γλώσσας κι ότι το έργο της θα άντεχε στο πέρασμα του χρόνου. Αν και «Τα κύματα» δεν είναι ένα από τα πιο γνωστά έργα της Βιρτζίνια Γουλφ, χαίρει μεγάλης εκτίμησης. Ο μελετητής της λογοτεχνίας Frank N. Magill το κατέταξε ως ένα από τα 200 καλύτερα βιβλία όλων των εποχών στο βιβλίο αναφοράς, «Masterpieces of World Literature», ενώ στην εφημερίδα The Independent, η Βρετανίδα συγγραφέας Amy Sackville έγραψε ότι «ως αναγνώστρια, ως συγγραφέας, επιστρέφω συνεχώς στα “Κύματα”, για τον λυρισμό του, τη μελαγχολία, την ανθρωπιά».

Ο τραγουδιστής του Glam Rock της δεκαετίας του 1970 Steve Harley έγραψε ένα κομμάτι με τίτλο «Riding The Waves (For Virginia Woolf)» με πολλούς στίχους βγαλμένους από το βιβλίο.

She shook her head and I saw jewels
I saw golden trinkets hanging there and quivering
Then she told me, "Hey, I see the sea
Watch how the creases form then disappear"
We saw a new day forming

The sun had risen now
And set the fibers burning
We got the feeling of riding the waves

Then light struck upon the brooding trees
Making one leaf seen transparent and then shimmering
Then an arc of fire was burning on the distant rim
Of the horizon and we gazed in awe

The sun had risen now
And set the fibers burning
We got the feeling of riding the waves

The sun had risen now
And set the fibers burning
We got the feeling of riding the waves

Then she whispered, "Look, the honey-colored ball
Is melting its way into another morning"
Then she flicked the back of her neck, defiantly
And for such gestures one could fall
Hopelessly in love for a lifetime
You might also like
Someone’s Coming
Steve Harley
I Wish It Would Rain
Steve Harley
Make Me Smile (Come Up And See Me)
Steve Harley
The sun had risen now
And set the fibers burning
We got the feeling of riding the waves

"Τα Κύματα" της Βιρτζίνια Γουλφ, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά

«Τα κύματα» αφηγούνται την ιστορία μιας παρέας φίλων από την πρώτη μέρα του σχολείου έως τη δύση της ζωής τους. Έξι φίλοι που μεγαλώνουν με διαφορετικά όνειρα, διαφορετικούς στόχους, ερωτεύονται, απογοητεύονται, ξαναπροσπαθούν, βιώνουν την απώλεια, ματώνουν και θριαμβεύουν άδοξα και ένδοξα. Άλλοτε ακολουθώντας την «άμπωτη» και άλλοτε την «παλίρροια» του λόγου, το κείμενο μιλά για τη φιλία, τον έρωτα, τη διαφορετικότητα, τη ζωή που περνάει, την απώλεια, την αγωνία της ύπαρξης και της συνύπαρξης· ανησυχίες που όλες ξυπνούν με ορμή στην εφηβεία.

Η Στέγη αναθέτει φέτος την Εφηβική Σκηνή της στον Δημήτρη Καραντζά, έναν από τους δημιουργούς της νέας γενιάς που έχει ξεχωρίσει για την ιδιαίτερη σκηνική του γλώσσα. Ο ταλαντούχος σκηνοθέτης, μετά την ευρωπαϊκή επιτυχία του «Κυκλισμού του τετραγώνου» του Δημήτρη Δημητριάδη, επιστρέφει στη Στέγη και καταθέτει μια παράσταση-πρόταση βασισμένη στο έξοχο μυθιστόρημα της Βιρτζίνια Γουλφ, εξελίσσοντας την ιδέα ενός ανήσυχου θεάτρου για εφήβους. «Τα κύματα ήταν αγαπημένο μυθιστόρημα από τα χρόνια της εφηβείας μου» εξομολογείται ο ίδιος. «Η παράσταση, εστιάζοντας στο ρυθμό, τη μουσικότητα του λόγου και τη δραματουργία του ήχου, προσπαθεί από σπαράγματα να συνθέσει ένα τραγούδι, μια οικουμενική φωνή μέσα από την οποία ανά τους αιώνες οι άνθρωποι –περαστικοί– προσπαθούν να αντιληφθούν το μυστήριο της ζωής.»

«Η Βιρτζίνια Γουλφ βρίσκεται μέσα στη μεγάλη παράδοση της δυτικής λογοτεχνίας και συναριθμείται με τον Προυστ και τον Τζόυς στην τριάδα των μεγάλων καινοτόμων πεζογράφων που άνοιξαν νέους δρόμους στο ευρωπαϊκό μυθιστόρημα τις τρεις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Από τους κύριους και πιο μαχητικούς πρωταγωνιστές του “μοντερνισμού”, είχε πλήρη επίγνωση του γεγονότος πως η επανάσταση στο ύφος ήταν αναγκαία συνέπεια μιας αλλαγής στάσης και προοπτικής.» – Άρης Μπερλής

Δεν θα βρείτε ποτέ όλες τις απαντήσεις»: 11 συγγραφικές συμβουλές από τη Βιρτζίνια Γουλφ Η Βιρτζίνια Γουλφ (γενν. Adeline Virginia Stephen, 1882, Λονδίνο) μεγάλωσε σε αστικό και καλλιεργημένο περιβάλλον, αλλά έζησε δύσκολη και τραυματική παιδική ηλικία. Αυτοδίδακτη καθώς ήταν, δεν επηρεάστηκε από το στείρο ακαδημαϊσμό των πανεπιστημίων. Από το 1905 πρωτοστάτησε στη δημιουργία της ιστορικής πλέον «Ομάδας του Μπλούσμπερυ» (Bloomsbury Group), μιας παρέας από συγγραφείς, ζωγράφους και κριτικούς που είχε καθοριστική επίδραση στην πολιτιστική κίνηση του Λονδίνου για δύο δεκαετίες. Το 1912 παντρεύτηκε τον Leonard Woolf, έναν σύντροφο που στάθηκε δίπλα της σε κρίσιμες στιγμές. Έγραψε οκτώ μυθιστορήματα, διηγήματα, κριτικά και άλλα δοκίμια. «Τα κύματα» (“The Waves”) εκδόθηκαν το 1931 και θεωρούνται ένα από τα αριστουργήματά της. Το πεζογραφικό έργο της χαρακτηρίζεται από την τεχνική της συνειδησιακής ροής, μια τεχνική που καταγράφει τις σκέψεις και τα συναισθήματα σε ροή, χωρίς καμία προφανή λογική σύνδεση. Μετά από περιπέτειες που είχε λόγω της κλονισμένης ψυχικής της υγείας, αυτοκτόνησε το 1941..