Κυριακή, Ιουνίου 25, 2023

Η Επιστήμη αποκαλύπτει: Ξενοφοβικές θεωρίες, όπως εκείνη της υποτιθέμενης «αντικατάστασης» των γηγενών πληθυσμών από μετανάστες, συνωμοσιολογία και καταγγελία του «συστήματος» λειτουργούν σαν το ιδεολογικό υπόβαθρο πάνω στο οποίο συγκροτείται ο ακροδεξιός λόγος


Η επέλαση του ακροδεξιού λόγου και οι πρόθυμοι σπόνσορες

Ματθαίος Τσιμιτάκης από twitter.comΜατθαίος Τσιμιτάκης*


Ευρεία έρευνα που πραγματοποίησε διεπιστημονική ομάδα τον περασμένο μήνα στο διαδίκτυο, έδειξε τη διεύρυνση και νομιμοποίηση της Ακροδεξιάς στη δημόσια συζήτηση ● Επιπλέον η ακροδεξιά ρητορική έχει αποκτήσει νέους πολιτικούς και πολιτιστικούς εκφραστές, αλλά και ποικιλία στις κοινωνικές ομάδες που απευθύνεται ● Η έκταση του χώρου διαλόγου της Ακροδεξιάς ξεκινάει από τον Αδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος εμφανίζεται σαν κεντρικός κόμβος στα δίκτυα αναφοράς, και εκτείνεται έως τον Ηλία Κασιδιάρη ● Ξενοφοβικές θεωρίες, όπως εκείνη της υποτιθέμενης «αντικατάστασης» των γηγενών πληθυσμών από μετανάστες, συνωμοσιολογία και καταγγελία του «συστήματος» λειτουργούν σαν το ιδεολογικό υπόβαθρο πάνω στο οποίο συγκροτείται ο ακροδεξιός λόγος.

O χώρος της Ακροδεξιάς δείχνει να διευρύνεται και να νομιμοποιείται στη δημόσια συζήτηση. Γίνεται κανονικός τόσο σε ιδεολογικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα μιας ευρείας έρευνας δικτύων και λόγου που έγινε στο διαδίκτυο τον περασμένο μήνα από μια διεπιστημονική ομάδα και αφορά δημοσιογραφικά δημοσιεύματα στο διαδίκτυο και δημοσιεύσεις χρηστών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που συνδέονται με χώρους διαλόγου της Ακροδεξιάς.

Η ανάλυση των δημοσιευμάτων 102 ιστοτόπων και χιλιάδων μηνυμάτων στα πιο δημοφιλή μέσα κοινωνικής δικτύωσης που χρησιμοποιούνται στην ελληνική γλώσσα (ΜΜΕ, web, facebook, twitter, youtube, instagram), με λέξεις όπως «μετανάστης», «λαθρομετανάστης», «εθνοπροδότης» και άλλες, δείχνει ότι ο χώρος της Ακροδεξιάς έχει πλέον, εκτός από διευρυνόμενη συγκρότηση, οριζόντια διαλογική δομή στο διαδίκτυο, νέους πολιτικούς και πολιτιστικούς εκφραστές και ποικιλία στις κοινωνικές ομάδες αναφοράς, μέσω των ακροατηρίων που συνθέτει και των θεματικών με τις οποίες τα πλαισιώνει.

Σε ό,τι αφορά την οργάνωση των δικτύων διαλόγου, παρατηρείται η εμφάνιση νέων πόλων έλξης στο αμιγώς πολιτικό πεδίο, όπως το κόμμα Νίκη, και πολιτευτών του κεντρικού συστήματος σε τροχιά ριζοσπαστικοποίησης, όπως ο Κωσταντίνος Μπογδάνος. Η έκταση του χώρου διαλόγου της Ακροδεξιάς ξεκινάει από τον Αδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος εμφανίζεται σαν κεντρικός κόμβος στα δίκτυα αναφοράς, και εκτείνεται ώς τον Ηλία Κασιδιάρη που βρίσκεται στις ακρώρειές του. Με άλλα λόγια, τα γραφήματα σε twitter και youtube δείχνουν ότι η τοπολογία των διαλόγων μεταξύ των παραπάνω κοινοτήτων διατάσσεται με αυτή τη δομή ή, αλλιώς, μιλούν μεταξύ τους.

Σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο, το πεδίο της Ακροδεξιάς συγκροτείται πάνω στην κατασκευή του «άλλου» με διάφορους τρόπους. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ξενοφοβικές θεωρίες, όπως εκείνη της υποτιθέμενης «αντικατάστασης» των γηγενών πληθυσμών από μετανάστες, συνωμοσιολογία και καταγγελία του «συστήματος» λειτουργούν σαν το ιδεολογικό υπόβαθρο πάνω στο οποίο συγκροτείται ο ακροδεξιός λόγος. Πότε αναπαράγοντας επιθετικά στερεότυπα και πότε αντανακλαστικά ή αμυντικά. Για παράδειγμα, η υπεράσπιση του ελληνικού πληθυσμού απέναντι στους ξένους στη βάση φυλετικής διάκρισης ή απέναντι στην εξουσία και τη διαφθορά στη βάση αντιπολιτικής μπορεί εξίσου να έχει έμμεσα τις ίδιες αναφορές (απειλή από εξωτερικό ή εσωτερικό εχθρό).

«Χωρίς να μπορεί να διατυπωθεί ρητά αιτιακή σχέση ανάμεσα στην επέκταση και τη δόμηση του χώρου διαλόγου της Ακροδεξιάς στα δίκτυα και στην ιδεολογική ηγεμονία που επεκτείνεται στον δημόσιο λόγο σε μια σειρά από ζητήματα, όπως το μεταναστευτικό, παρατηρούμε ότι κεντρικά γεγονότα της επικαιρότητας και η πολιτική δυναμική που εκλύθηκε εξ αυτών στο διαδίκτυο λειτουργούν ενισχυτικά προς τη συγκρότησή του», λέει ο Νίκος Σμυρναίος, καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας του Διαδικτύου στο Πανεπιστήμιο της Τουλούζης.

Τέτοια κεντρικά γεγονότα ήταν η «εισβολή στον Εβρο», ο «φράχτης», τόσο ως πραγματικό πολιτικό γεγονός συνδεόμενο με τη μετανάστευση όσο και ως συμβολικός αντίκτυπος. Είναι ακόμα η Μόρια και το κάψιμο του κέντρου υποδοχής και ταυτοποίσης (ΚΥΤ) μεταναστών και βεβαίως οι δικαστικές αποφάσεις κατά του Ηλία Κασιδιάρη με την επακόλουθη ηρωοποίησή του από τους υποστηρικτές του. Είναι επίσης μια σειρά εγκλημάτων που εμπλέκουν εξωτερικούς ή εσωτερικούς «εχθρούς».

Δύο γεγονότα που συνέβησαν το 2020 αποτέλεσαν σημεία-σταθμούς με ρεκόρ κάλυψης.[...................................]

ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Η επέλαση του ακροδεξιού λόγου και οι πρόθυμοι σπόνσορες

 ---------------------

*Ο Ματθαίος Τσιμιτάκης είναι δημοσιογράφος και επαγγελματίας της επικοινωνίας. Έχει εργαστεί για τις εφημερίδες Ελευθεροτυπία και Καθημερινή και έχει ασχοληθεί με την ψηφιακή επικοινωνία. Εχει αρθρογραφήσει για τους New York Times, το Al Jazeera, το Open Democracy, ενώ υπήρξε ανταποκριτής του TRT και της DW. Έχει μεταπτυχιακό στη Ανθρωπολογία των Media, και είχε υπάρξει social media manager του πρώην πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: