Τι είναι η δεξιά στροφή της κοινωνίας
Τι είναι η δεξιά στροφή της κοινωνία
Από το Editorial του περιοδικού «Πρόταγμα», τεύχος 12: «Ο,τι χαρακτηρίζουμε ως “δεξιά στροφή” της ελληνικής κοινωνίας δεν σημαίνει επιστροφή στο τρίπτυχο “Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια” ούτε συντηρητικοποίηση των συμπεριφορών και του τρόπου ζωής (...) Αντιθέτως η ουσία της σημερινής δεξιάς στροφής εντοπίζεται στη νοοτροπία του έτερου πόλου της σημερινής Δεξιάς, δηλαδή στη νέου τύπου νεόπλουτη νοοτροπία και στο αφήγημα περί αριστείας/εξευρωπαϊσμού/αναπτυξιακού άλματος, η οποία άλλωστε εκφράζει τον στενό πυρήνα του μητσοτακισμού (...) Η σημερινή Δεξιά είναι στην πραγματικότητα μια αυταρχική παράταξη, η οποία όμως προτιμά να αυτοπροσδιορίζεται ως εκσυγχρονιστική, παριστάνοντας τον συνταγματικό και αντι-λαϊκιστικό πόλο του σημερινού δικομματισμού». Δεν είναι τυχαίο, λένε οι εκδότες, πως «ο στενός πυρήνας του επιτελικού (παρα)κράτους αποτελείται από πολλούς πρώην “εκσυγχρονιστές” πασόκους, που ουδεμία σχέση έχουν με τη λαϊκή Δεξιά σε ιδεολογικό επίπεδο». Όποιος διαφωνεί με τη νέα αυτή ιδεολογία της Δεξιάς ή ενοχλείται, δεν είναι παρά «βαρίδι του παρελθόντος, συριζαίος κατσαπλιάς, ξέφτι της μεταπολιτευτικής απάτης».
Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι στελέχη της κυβέρνησης βδελύσσονται κάθε τι που θυμίζει αριστερή ιδεολογία, διότι αυτή η ιδεολογία επικρατεί τον τελευταίο μισό αιώνα στην ελληνική κοινωνία και πρέπει, πάση θυσία, να εκλειφθεί, να εξοριστεί, να εξαϋλωθεί, να αφανιστεί από προσώπου γης. Η αριστεία, όμως, αποδείχτηκε μια φούσκα, όπως και οι τρανταχτές ανακοινώσεις για εξάλειψη του εγκλήματος και της... τρομοκρατίας.
Πολλοί άριστοι αποδείχτηκαν πλαστογράφοι τίτλων σπουδών και η εγκληματικότητα εξαπλώνεται στη χώρα, αντί να μειωθεί -δεν γίνεται λόγος για την αδράνεια του διοικητικού μηχανισμού και τις απαράδεκτες παρεμβάσεις στα υπουργεία Υγείας, Παιδείας, Πολιτισμού, εκεί δηλαδή που καθρεφτίζεται κάθε σύγχρονο [ας το αποκαλέσουμε έτσι] ευρωπαϊκό ή δυτικό κράτος. Από εξευρωπαϊσμό πνιγήκαμε, όσο δε για την ανάπτυξη οι μπουλντόζες έχουν μείνει από καύσιμα μάλλον και από απουσία μεγαλοεπενδυτών. Πλήρης αποτυχία παντού.
Βρήκαν εντούτοις την ευκαιρία οι αντιαριστεροί [αυτό είναι στην ουσία οι δεξιοί], μετά την ήττα της Αριστεράς στις τελευταίες εκλογές, να γλυκάνουν λίγο την πίκρα τους από όσα πέρασαν στα φοιτητικά τους χρόνια, που το να είσαι δεξιός ήταν ένα αστείο, ένα ανέκδοτο, ένα ανυπόστατο πλάσμα, μακριά από τον έρωτα, την τέχνη, τη διανόηση. Ψάχνουν τώρα να βρουν δικούς τους διανοούμενους· και βρίσκουν, είναι αλήθεια, αλλά ουδείς τούς παίρνει στα σοβαρά -κάτι Ράμφους, κάτι Χωμενίδηδες, κάτι Καλύβες, Δοξιάδηδες και αρκετούς άλλους, από το καλλιτεχνικό στερέωμα, που προσπαθούν, μάταια, να επιβάλουν τη δική τους εκδοχή της Ιστορίας.
Είναι μακριά νυχτωμένοι οι καψεροί, τους αρκεί όμως να παίρνουν βραβεία και να συγχαίρουν ο ένας τον άλλον για το «καινοφανές», σπουδαίο μάλιστα -έτσι λένε- έργο τους. Δεν έχουν, βέβαια, καμιά επιρροή στο ελληνικό γίγνεσθαι, απλώς διότι είναι κενοφανείς και χωρίς έρμα, παρά τις σπουδές και τα διανοητικά μπιχλιμπίδια τους. Τόσοι είναι, τόσοι μένουν -ολίγιστοι εννοείται.
Μάλλον θα διαφωνήσω με
τους εκδότες· η ελληνική κοινωνία δείχνει σημάδια, σοβαρά μάλιστα,
στροφής προς τον συντηρητισμό, την ανασφάλεια και ίσως τον τρόμο μπροστά
στα δεινά που σωρεύονται, διότι ποιος θα τα αντιμετωπίσει, όταν η
Αριστερά δεν μπορεί να γίνει ένα σώμα, μια γροθιά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου