Το τριπλό αδιέξοδο για τις ΗΠΑ και ο διαρκής εθνικός μας εξευτελισμός
Οι προβλέψεις για πιθανή αποκλιμάκωση ή πολύ περισσότερο για την πολυπόθητη παύση των εχθροπραξιών στην Ουκρανία, δεν είναι διόλου αισιόδοξες, εκτός βέβαια εάν προκύψει κάποια απρόοπτη εξέλιξη, κάτι το οποίο θεωρητικά τουλάχιστον ουδείς μπορεί να αποκλείσει…
Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Σε έναν πρώτο απολογισμό πάντως, δεν καταγράφονται μέχρι αυτήν την στιγμή συγκεκριμένοι στόχοι που να έχουν ήδη επιτευχθεί ή που να θεωρούν οι πρωταγωνιστές της σύγκρουσης, ότι βρίσκονται κοντά στην υλοποίησή τους, ενώ η ευθεία, ισχυρή και απροκάλυπτη εμπλοκή της Δυτικής Συμμαχίας στην Ουκρανική συγκρουσιακή εξίσωση, απομακρύνει προς το παρόν, κάθε δυνατότητα να πρυτανεύσει η νηφαλιότητα και να δοθεί ουσιαστικός λόγος και ρόλος στην Διπλωματία.
Αυτή δεν είναι μια τυχαία εξέλιξη. Η Ρωσοουκρανική αντιπαράθεση είχε εργαλειοποιηθεί, ήδη από τα πρώιμα προσυγκρουσιακά της στάδια, ΚΑΙ λόγω της ευρύτερης στρατηγικής σημασίας που έχει το πεδίο επί του οποίου διεξάγεται (υπέδαφος, BRI, ζώνη ανάσχεσης της Κινεζικής διείσδυσης κλπ) αλλά ΚΑΙ διότι η ιστορική συγκυρία στην οποία εκδηλώνεται πλέον η πολεμική σύγκρουση, έχει την δική της ιδιαίτερη βαρύτητα, αφού ταυτίζεται χρονικά και θα επιδράσει καταλυτικά στην διεργασία που σχετίζεται με την νέα κατανομή ισχύος. Πρόκειται δηλαδή για μια σύγκρουση η οποία…
Πρώτον: Εκβιάστηκε πρωτίστως από τους Αμερικανούς, με εργαλείο τις υπερφίαλες φιλοδοξίες της Ουκρανικής πολιτικής ηγεσίας, που μέσα από μια αλληλουχία επικίνδυνων τυχοδιωκτισμών, κατέστησε σχεδόν αναπόφευκτη την ανάληψη πολεμικής δράσης εκ μέρους των Ρώσων. Πρόκειται για μια δράση την οποία οι ΗΠΑ ενθάρρυναν με τον τρόπο τους (βλέπε σχετικές δηλώσεις Μπάϊντεν περί «περιορισμένου πολέμου» και περί «μη Αμερικανικής εμπλοκής») προσβλέποντας στην κατατριβή της Ρωσίας, στην ευρεία συμμαχική ανασύνταξη η οποία επετεύχθη με την επίκληση των κινδύνων της Ρωσικής πυρηνικής απειλής, αλλά και στην παράλληλη προετοιμασία του ενδοσυμμαχικού «πλιάτσικου» που θα ακολουθούσε, με πρώτο θύμα βεβαίως την Ευρώπη των αφελών…
Δεύτερον: Προσέλαβε ευρύτερα συστημικά χαρακτηριστικά και μόνο τύποις συνεχίζει πλέον να εκλαμβάνεται ως Ρωσοουκρανική πολεμική αντιπαράθεση. Και…
Τρίτον: Ανατροφοδοτείται, διαχέεται και κυρίως αναβαθμίζεται σε μια σύγκρουση πολλαπλών επιπέδων, με το σύνολο των ισχυρών αλλά και ένα μεγάλο μέρος περιφερειακών δρώντων να ενεργοποιούν μια ευρύτερη στρατηγική ατζέντα και ένα διευρυμένο οπλοστάσιο εκβιασμών, υβριδικών εργαλείων και ανησυχητικών πολεμικών τακτικών, που τείνουν να θέσουν την κατάσταση εκτός ελέγχου.
Στο νεο-ψυχροπολεμικό περιβάλλον, η διαμόρφωση του οποίου επιταχύνεται με καταλύτη την Ρωσοουκρανική σύγκρουση, το πρώτο πράγμα που τροποποιείται ουσιαστικά, είναι οι όροι που θα προσδιορίσουν την τελική του φυσιογνωμία.
Η Ρωσία έχει συμπιεστεί δραματικά, κυρίως εξ αιτίας ενός στρατηγικού σχεδιασμού που όπως προκύπτει τελικά ΔΕΝ διέθετε, με αποτέλεσμα να ακυρώσει ταχύτατα την αύρα του ηγεμονικού της δυναμισμού εγκλωβισμένη στην περιδίνηση των Ουκρανικών αδιεξόδων. Η Ρωσία σύρθηκε εκβιαστικά σε μια σύγκρουση, και όπως όλα δείχνουν η πολιτική της ηγεσία ΔΕΝ είχε διακριτές προτεραιότητες και επιτελικό σχέδιο ικανό να τις υπηρετήσει. Ουσιαστικά, θυσίασε την ηγεμονική της ατζέντα και εγκλωβίστηκε σε έναν περιφερειακό πόλεμο επιχειρησιακής κατατριβής και γεωπολιτικής υποβάθμισης, σε μια κρίσιμη ιστορική συγκυρία που θα έπρεπε να επιλέξει ένα διαφορετικό μείγμα επιχειρησιακής δράσης και διπλωματικοπολιτικής πίεσης με πολύ συγκεκριμένες στοχεύσεις που θα της διασφάλιζαν προστιθέμενη γεωστρατηγική αξία αλλά και κέρδη στο πεδίο της αντιπαράθεσης.[.....................................]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου