"Τα Όμορφα Χωριά Όμορφα Καίγονται" (1996): Όταν ο εθνικισμός οδηγεί στην παράνοια του αδελφοκτόνου πολέμου

Lepa sela lepo gore — Τα όμορφα χωριά, όμορφα καίγονται 

(αποτελεί το βασικό υλικό αυτού του βίντεο)

Η ομώνυμη ταινία αποτελεί ορόσημο στη θεματολογία του πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία, τόσο για την χρονική στιγμή που γυρίστηκε και από την άποψη αυτή είναι προφητική, όσο και για την ουσία που πραγματεύεται, για το πως αλληλοσφάζονται λαοί συνυπήρξαν για ~40 χρόνια ενωμένοι (συνέβη το ίδιο και τη Σοβιετική Ένωση)

Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν όταν ο πόλεμος στη Βοσνία έφτανε στο τέλος του (1996). Πόλεμος μεταξύ πρώην φίλων και συντρόφων που η μετάλλαξή τους ειναι συγκλονιστική όσο μπαίνει στο πετσί τους ο εθνικισμός και η παράνοια. Οι συμβολισμοί πάρα πολλοί, ο θεατής μπαίνει αμέσως στο κλίμα και για όποιον έχει ασχοληθεί λίγο περισσότερο με τα γεγονότα το ενδιαφέρον εστιάζεται και στις πανέξυπνες αλληγορικές σκηνές και ατάκες.

Έτσι κι αλλιώς το θέμα της ταινίας ήταν δύσκολο, πόσο μάλλον για την περίοδο που βγήκε στις αίθουσες με τις μνήμες να ειναι νωπές και τα τραύματα κυριολεκτικά και μεταφορικά ανεπούλωτα.

Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη ο τίτλος της ταινίας είναι παράφραση ενός εδαφίου της νουβέλας “Voyage au bout de la nuit” (Journey to the End of the Night) του συγγραφέα Louis-Ferdinand Céline, που περιέγραφε φλεγόμενα χωριά κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου . Τα γυρίσματα έγιναν σε φυσικό τοπίο στο Višegrad της Bοσνίας (Σερβικός τομέας) και κάποιες σκηνές έλαβαν μέρος σε μέρη όπου είχαν γίνει πραγματικές μάχες. Αξίζει να γίνει και μια αναφορά στο σάουντρακ που δένει άψογα στην ταινία με κορυφαία την στιγμή που ακούγεται το “Igra rokenrol cela Jugoslavija”.

Σκηνοθέτης είναι ο Srdjan Dragojevic , πολύ αξιόλογος με σημαντική συνέχεια και βασικοί πρωταγωνιστές οι Nikola Kojo (έχει παίξει σε πολλές σερβικές παραγωγές) και Dragan Bjelogrlic (εξίσου σημαντικός καλλιτέχνης). Έχει αποσπάσει 6 βραβεία τα περισσότερα στο σκηνοθέτη και ήταν υποψήφια για ακόμη δύο Βραβείο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Angers (Γαλλία)

Βραβείο της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου (ευρωπαϊκή ταινία μεγάλου μήκους της κριτικής επιτροπής) — Srdjan Dragojevic — Βραβείο Telcipro, Ft. Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Lauderdale / Διακεκριμένο Βραβείο Αξίας, Φεστιβάλ Κινηματογράφου Mar del Plata, Φεστιβάλ Κινηματογράφου Στοκχόλμης — Χάλκινο άλογο, Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σάο Πάολο, Διεθνές Βραβείο Κριτικής Επιτροπής, Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1996 — Βραβείο κοινού και Υποψήφια (σκηνοθεσίας) για το «Χρυσό Αλέξανδρο»

 

Άνοιξη 1992: μια ομάδα Σέρβων πολεμιστών παγιδεύεται σε ένα έρημο τούνελ, φρουρούμενο από τους εχθρούς, χωρίς νερό και φαγητό. Δεν υπάρχει τρόπος να βγουν έξω, ούτε όμως και οι εχθροί να μπουν μέσα στο τούνελ .

Ο  καιρός περνάει και η  ομάδα των πολεμιστών δε θα αργήσει να αναπτύξει προσωπικές σχέσεις με τους εχθρούς απ` έξω, οι οποίες σιγά-σιγά γίνονται ιδιαίτερα φιλικές! Ανάμεσά τους δύο παιδικοί φίλοι, ο Σέρβος Μίλαν και ο μουσουλμάνος Χαλίλ, ξαναβρίσκονται τώρα πια αντιμέτωποι, ο ένας μέσα στο τούνελ και ο άλλος έξω, με τη φιλία τους `τραυματισμένη` από τη σκληρότητα του πολέμου. 

Παρά το θετικό κλίμα ανάμεσα στις δύο πλευρές, οι Σέρβοι πολεμιστές πάντα προσπαθούν να μεθοδεύσουν την απόδρασή τους. Και μια νύχτα που οι φρουροί αποκοιμούνται, κάποιοι, μαζί με τον Μίλαν, καταφέρνουν να το σκάσουν και κατευθύνονται στη Σερβική περιοχή... 

ΚΡΙΤΙΚΗ

«Στη πλούσια από αλληγορικές σκηνές ταινία, ο σκηνοθέτης δεν χαρίζεται. Με διεισδυτική και κυρίως δίκαιη ματιά, γεμίζει αίμα τα χέρια των υπευθύνων, από τα κομματικά στελέχη ως και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη ο τίτλος της ταινίας είναι παράφραση ενός εδαφίου της νουβέλας Voyage au bout de la nuit του συγγραφέα Louis-Ferdinand Céline, που περιέγραφε φλεγόμενα χωριά κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου.

Τα γυρίσματα έγιναν σε φυσικό τοπίο στο Višegrad της Bοσνίας (Σερβικός τομέας) και κάποιες σκηνές έλαβαν μέρος σε μέρη όπου είχαν γίνει πραγματικές μάχες. Το 1996 στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης απέσπασε το βραβείο κοινού, ενώ στην πατρίδα του σκηνοθέτη, τη Σερβία έκοψε 800.000 εισιτήρια, που ισοδυναμούν με το 8% του συνολικού πληθυσμού της χώρας!

Τι μπορεί να επιφέρει ένας εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα σε αδέλφια, φίλους αχώριστους; Ο Μίλαν, πρωταγωνιστής της ταινίας, σχολιάζει το γνωστό ρητό "ο πόλεμος βγάζει το καλύτερο και το χειρότερο στους ανθρώπους"… και αναρωτιέται: "ποιο είναι άραγε το καλύτερο;"» cinediadromes.weebly.com

« Η ομώ­νυ­μη ται­νία απο­τε­λεί ορό­ση­μο στη θεμα­το­λο­γία του πολέ­μου στην πρώ­ην Γιου­γκο­σλα­βία, τόσο για την χρο­νι­κή στιγ­μή που γυρί­στη­κε και από την άπο­ψη αυτή είναι προ­φη­τι­κή, όσο και για την ουσία που πραγ­μα­τεύ­ε­ται, για το πως αλλη­λο­σφά­ζο­νται λαοί συνυ­πήρ­ξαν για ~40 χρό­νια ενω­μέ­νοι (συνέ­βη το ίδιο και τη Σοβιε­τι­κή Ένωση)

Τα γυρί­σμα­τα πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν όταν ο πόλε­μος στη Βοσ­νία έφτα­νε στο τέλος του (1996). Πόλε­μος μετα­ξύ πρώ­ην φίλων και συντρό­φων που η μετάλ­λα­ξή τους ειναι συγκλο­νι­στι­κή όσο μπαί­νει στο πετσί τους ο εθνι­κι­σμός και η παρά­νοια. Οι συμ­βο­λι­σμοί πάρα πολ­λοί, ο θεα­τής μπαί­νει αμέ­σως στο κλί­μα και για όποιον έχει ασχο­λη­θεί λίγο περισ­σό­τε­ρο με τα γεγο­νό­τα το ενδια­φέ­ρον εστιά­ζε­ται και στις πανέ­ξυ­πνες αλλη­γο­ρι­κές σκη­νές και ατάκες.

Έτσι κι αλλιώς το θέμα της ται­νί­ας ήταν δύσκο­λο, πόσο μάλ­λον για την περί­ο­δο που βγή­κε στις αίθου­σες με τις μνή­μες να ειναι νωπές και τα τραύ­μα­τα κυριο­λε­κτι­κά και μετα­φο­ρι­κά ανεπούλωτα.

Σύμ­φω­να με τον σκη­νο­θέ­τη ο τίτλος της ται­νί­ας είναι παρά­φρα­ση ενός εδα­φί­ου της νου­βέ­λας “Voyage au bout de la nuit” (Journey to the End of the Night) του συγ­γρα­φέα Louis-Ferdinand Céline, που περιέ­γρα­φε φλε­γό­με­να χωριά κατά τη διάρ­κεια του πρώ­του παγκο­σμί­ου πολέ­μου . Τα γυρί­σμα­τα έγι­ναν σε φυσι­κό τοπίο στο Višegrad της Bοσ­νί­ας (Σερ­βι­κός τομέ­ας) και κάποιες σκη­νές έλα­βαν μέρος σε μέρη όπου είχαν γίνει πραγ­μα­τι­κές μάχες. Αξί­ζει να γίνει και μια ανα­φο­ρά στο σάου­ντρακ που δένει άψο­γα στην ται­νία με κορυ­φαία την στιγ­μή που ακού­γε­ται το “Igra rokenrol cela Jugoslavija”.

Σκη­νο­θέ­της είναι ο Srdjan Dragojevic , πολύ αξιό­λο­γος με σημα­ντι­κή συνέ­χεια και βασι­κοί πρω­τα­γω­νι­στές οι Nikola Kojo (έχει παί­ξει σε πολ­λές σερ­βι­κές παρα­γω­γές) και Dragan Bjelogrlic (εξί­σου σημα­ντι­κός καλ­λι­τέ­χνης). Έχει απο­σπά­σει 6 βρα­βεία τα περισ­σό­τε­ρα στο σκη­νο­θέ­τη και ήταν υπο­ψή­φια για ακό­μη δύο Βρα­βείο Φεστι­βάλ Κινη­μα­το­γρά­φου Angers (Γαλ­λία)

Βρα­βείο της Ευρω­παϊ­κής Ακα­δη­μί­ας Κινη­μα­το­γρά­φου (ευρω­παϊ­κή ται­νία μεγά­λου μήκους της κρι­τι­κής επι­τρο­πής) — Srdjan Dragojevic — Βρα­βείο Telcipro, Ft. Διε­θνές Φεστι­βάλ Κινη­μα­το­γρά­φου της Lauderdale / Δια­κε­κρι­μέ­νο Βρα­βείο Αξί­ας, Φεστι­βάλ Κινη­μα­το­γρά­φου Mar del Plata, Φεστι­βάλ Κινη­μα­το­γρά­φου Στοκ­χόλ­μης — Χάλ­κι­νο άλο­γο, Φεστι­βάλ Κινη­μα­το­γρά­φου του Σάο Πάο­λο, Διε­θνές Βρα­βείο Κρι­τι­κής Επι­τρο­πής, Φεστι­βάλ Θεσ­σα­λο­νί­κης 1996 — Βρα­βείο κοι­νού και Υπο­ψή­φια (σκη­νο­θε­σί­ας) για το "Χρυ­σό Αλέξανδρο"».

Πηγή:atexnos.gr

Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη ο τίτλος της ταινίας είναι παράφραση ενός εδαφίου της νουβέλας “Voyage au bout de la nuit” (Journey to the End of the Night) του συγγραφέα Louis-Ferdinand Céline, που περιέγραφε φλεγόμενα χωριά κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου . Τα γυρίσματα έγιναν σε φυσικό τοπίο στο Višegrad της Bοσνίας (Σερβικός τομέας) και κάποιες σκηνές έλαβαν μέρος σε μέρη όπου είχαν γίνει πραγματικές μάχες. Αξίζει να γίνει και μια αναφορά στο σάουντρακ που δένει άψογα στην ταινία με κορυφαία την στιγμή που ακούγεται το “Igra rokenrol cela Jugoslavija”»