Η Έλενα Ακρίτα χάθηκε στο Σούνιο
0
Για πρώτη φορά μετά από είκοσι χρόνια, το κείμενο της δημοσιογράφου και συγγραφέα Ελενας Ακρίτα στα ΝΕΑ δεν δημοσιεύεται στην εβδομαδιαία στήλη της με απόφαση της διεύθυνσης της εφημερίδας. Λογοκρισία, δηλαδή.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, συνήθως, δεν υπάρχει διαβούλευση με το πολιτικό κέντρο που εξυπηρετείται από το "κόψιμο" αλλά παίρνουν την πρωτοβουλία οι βασιλικότεροι του βασιλέως. Και επί της ουσίας δεν έχει μεγάλη σημασία αν δόθηκε εντολή ή αν η εθελοδουλία προηγήθηκε της οδηγίας.
Σημασία έχει ότι η καλογυαλισμένη βιτρίνα του ακραίου κέντρου θολώνει από την υποκρισία, το φανατισμό, το μίσος.
Στην επιφάνεια υπάρχει πλουραλισμός, διαλλακτικότητα, πνευματικότητα, πολιτισμός, καλοί τρόποι και στο βάθος εμπάθεια, καταστροφικότητα, τοξικότητα, αυταρχισμός.
Η Ακρίτα έγραφε όλα όσα δεν πρέπει να ακούγονται: Για τα στρέμματα στην Τήνο και το σπίτι του Βολταίρου, για τους νεκρούς και την κατάρρευση του ΕΣΥ, για τα ανοίκιαστα και δυσπώλητα σπίτια του Σουνίου, για το εξοχικό του Τσίπρα ως πρόσχημα ανελέητης προπαγάνδας.
Και επειδή συνάδελφοί της στην ίδια εφημερίδα πρωταγωνίστησαν στην προσπάθεια ηθικής εξόντωσης του Αλέξη Τσίπρα με φόντο το ενοικιαζόμενο σπίτι του δίπλα στη θάλασσα, το κείμενό της εξαφανίστηκε για να μην υπάρξει παραφωνία και ρωγμή στην προπαγανδιστική κατασκευή.
Ίσως εξαφανιστεί και η υπογραφή της δια παντός από την εφημερίδα. Ποιος ξέρει πού μπορεί να φτάσει η λογοκρισία όταν αρχίσει να δουλεύει η μηχανή της τιμωρίας της άλλης άποψης.
Μπορεί να τσουβαλιαστεί και η ίδια μαζί με τους "Ζαίους" ως επικίνδυνη για τους θεσμούς και τον αστισμό, να διασυρθεί ως εξτρεμίστρια και ανεκτική στη βία, να στοχοποιηθεί ως εχθρός του πολιτεύματος.
Έτσι κι αλλιώς, λόγω των απόψεών της, είχε λοιδορηθεί ως εισπράττουσα παρανόμως τη σύνταξη του πατέρα της. Κατέρριψε με ντοκουμέντα τη συκοφαντία αλλά η λάσπη κολλάει και πάντα μένει κάτι, όση προσπάθεια κι αν κάνεις να τη βγάλεις από πάνω σου.
Υπό κανονικές συνθήκες η λογοκρισία κειμένου από μεγάλη εφημερίδα θα ήταν είδηση και θα απασχολούσε τον πολιτικό και δημοσιογραφικό κόσμο στο σύνολό του.
Αλλά εδώ κανείς δεν θα μιλήσει για το φόνο επίσημα και θεσμικά. Γίνεται υπόθεση του διαδικτύου και των social media, αποδραματοποιείται από το σύστημα και "κανονικοποιείται".
Η ελληνική εκδοχή του ορμπανισμού είναι χαμογελαστή και fit. Αρνείται τον εαυτό της, δεν φωνάζει τις ιδέες της, δεν υπερασπίζεται ανοιχτά τα σχέδιά της και κάνει πως δεν ξέρει τα θύματά της.
Η Ακρίτα είναι επιτυχημένη και επώνυμη. Οι συνάδελφοί της, ιδίως οι νεότεροι, θα δυσκολευτούν περισσότερο εάν δεν συμμορφωθούν στις υποδείξεις. Και αυτό είναι ένα από τα μηνύματα που στέλνουν οι υπεύθυνοι της λογοκρισίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου