Οι μειώσεις φόρων στον μεγάλο πλούτο έχουν προσφέρει μονάχα αυξημένη ανισότητα τα τελευταία πενήντα χρόνια, σύμφωνα με έρευνα των αναπτυγμένων οικονομιών του πλανήτη.
(The Economic Consequences of Major Tax Cuts for the Rich)
του Διεθνούς Ινστιτούτου Ανισοτήτων του London School of Economics and Political Science, με συγγραφείς τον Ντέιβιντ Χόουπ του ίδιου πανεπιστημίου και τον Τζούλιαν Λίμπεργκ του King’s College London, μελέτησε τα στοιχεία 18 χωρών του ΟΟΣΑ, μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Σύμφωνα με την έρευνα, οι περικοπές της φορολογίας στον μεγάλο πλούτο τα τελευταία πενήντα χρόνια, προσέφεραν οφέλη μονάχα στον ίδιο τον μεγάλο πλούτο, και δεν μεταφράστηκαν σε μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη ή μείωση της ανεργίας.
Η έρευνα αντικρούει τα επιχειρήματα των «trickle-down economics», δηλαδή της θεωρίας της «στάγδην διάχυσης» του πλούτου από τα ανώτερα οικονομικά στρώματα στα χαμηλότερα. Η θεωρία του «trickle down» ισχυρίζεται ότι περισσότερος διαθέσιμος πλούτος για την οικονομική ελίτ μέσω μειωμένης φορολογίας θα σημάνει απαραίτητα δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και αύξηση της οικονομικής ανάπτυξης μέσω επενδύσεων. Η επάνοδος της θεωρίας, έπειτα από την αποτυχημένη χρήση της στο τέλος του 19ου αιώνα, ήρθε με την άνοδο του νεοφιλελευθερισμού, αρχής γενομένης από τα λεγόμενα «Reaganomics», τις μεγάλες μειώσεις φορολογίας που επέβαλλε η κυβέρνηση Ρήγκαν στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1980.
Στην ίδια επιχειρηματολογία στηρίχθηκαν ουσιαστικά και οι φοροελαφρύνσεις μεγάλων επιχειρήσεων που προώθησε η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Η θεωρία του «trickle down» δεν φαίνεται να επαληθεύεται, καθώς σύμφωνα με την έρευνα η μόνη επίδραση που έχουν αυτές οι περικοπές φόρων είναι στην αύξηση της οικονομικής ανισότητας. Κατά μέσο όρο, κάθε μεγάλη μείωση φορολογίας στον μεγάλο πλούτο αυξάνει κατά 0,8% το μερίδιο του προ φόρων εθνικού εισοδήματος που κατέχει το πλουσιότερο 1%. Αντίθετα, στα ζητήματα της οικονομικής ανάπτυξης και της ανεργίας, τα ευρήματα της έρευνας δείχνουν ότι δεν υπάρχει καμία βραχυπρόθεσμη ή μεσοπρόθεσμη επίπτωση, ενώ ειδικά στην ανεργία, παρατηρείται αύξησή της σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο έπειτα από κάθε μείωση φορολογίας στον μεγάλο πλούτο.
Τα ευρήματα της έρευνας έχουν ιδιαίτερη σημασία τη δεδομένη χρονική στιγμή, με τα κράτη να αναζητούν τρόπους να χρηματοδοτήσουν την αντιμετώπιση της πανδημίας. «Όσοι χαράσσουν πολιτική δεν θα έπρεπε να ανησυχούν ότι η αύξηση των φόρων στους πλούσιους για τη χρηματοδότηση του κόστους της πανδημίας θα βλάψει τις οικονομίες τους», υποστήριξε σε συνέντευξή του ο εκ των συγγραφέων της έρευνας, Ντέιβιντ Χόουπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου