Τρίτη, Δεκεμβρίου 29, 2020

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQ2m79OnXt3GAmvUx0EWYtXeaXx6-QIOEVHxw&usqp=CAUΉλθαν με σχέδιο και με αμετακίνητη ιδεολογική προσήλωση…

Κωστής Γιούργος: Κώστας Σημίτης, παραδοχές και ανησυχίες ενός πρώην -  INDEPENDENTNEWSΚωστής Γιούργος    
26 Δεκεμβρίου, 2020

Πηγή: epohi.gr

 

Από την επομένη της ανάληψης των καθηκόντων της, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έθεσε σε εφαρμογή το σχέδιό της για ιδιωτικοποίηση της δημόσιας ανώτατης παιδείας –κατά παράβαση του άρθρου 16 του Συντάγματος, που απαγορεύει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.

Ο διεμβολισμός ξεκίνησε με διάταξη που επιτρέπει να διεκδικήσουν θέση στη δημόσια εκπαίδευση πτυχιούχοι παιδαγωγικών σχολών από κολέγια που λειτουργούν στην Ελλάδα ως παραρτήματα ξένων ΑΕΙ. Ακολούθησε η κατοχύρωση του δικαιώματος των αποφοίτων ΙΕΚ να εγγράφονται στα ΑΕΙ μετά από κατατακτήριες εξετάσεις -παρά την αντίθετη άποψη της Συνόδου των πρυτάνεων.

Το επόμενο βήμα ήταν η εσπευσμένη ψήφιση, νύχτα της προπερασμένης Παρασκευής, από την κυβερνητική πλειοψηφία, μιας εκπρόθεσμης τροπολογίας της υπουργού Παιδείας, σύμφωνα με την οποία το Τεχνικό Επιμελητήριο (TEE) και το Οικονομικό Επιμελητήριο (ΟΕΕ) υποχρεούνται στο εξής να εγγράφουν ως επαγγελματικά μέλη και τους απόφοιτους των αδιαβάθμητων ιδιωτικών κολεγίων, οι οποίοι θα έχουν πλέον ίδια δικαιώματα άσκησης επαγγέλματος με τους πτυχιούχους των δημόσιων ελληνικών πανεπιστημίων.

Ακολουθεί, όπως ακούγεται, η επαναφορά, στις αρχές του έτους, του θεσμού των Συμβουλίων του νόμου Διαμαντοπούλου, τα οποία θα επιλέγουν και θα διορίζουν τις διοικήσεις των πανεπιστημίων. Άλλο ένα βήμα στην κατεύθυνση της συμμόρφωσης της δημοσίας και δωρεάν ανώτατης παιδείας στις επιταγές του νεοφιλελευθερισμού.

Βρισκόμαστε –ξεκινώντας με τον ευνουχισμό της ανώτατης παιδείας-- μπροστά στην αρχή του τέλους της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης γενικώς, που, παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες και τα ταξικά προσκόμματα, συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση της μεταπολεμικής, της μετεμφυλιακής και, κατ’ εξοχήν, της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Χιλιάδες παιδιά από φτωχές μικροαστικές και αγροτικές οικογένειες μπόρεσαν να μορφωθούν, με ό,τι θετικό μπορεί να σημαίνει αυτό για την ίδια τη χώρα.

Το σημαντικότερο. Διαμορφώθηκε με τα χρόνια ένα υπολογίσιμο, ιδιαίτερα δυναμικό ανθρώπινο μέγεθος, μορφωμένο και καλλιεργημένο, που διαχεόμενο στους αρμούς του κοινωνικού σχηματισμού, κρατούσε ψηλά το πολιτιστικό, αλλά και το πολιτικό στάτους των ανθρώπων. Η ελίτ των «νόμιμων ιδιοκτητών» της χώρας ανησύχησε. Εύλογα. Οι υπήκοοι πλησιάζουν επικίνδυνα κοντά στα κράσπεδα της εξουσίας. Καιρός να επιστρέψουν στην πειθαρχία της προλεταριοποίησης, της «εξάρτησης από έναν μισθό» -προσαρμοζόμενο στις εκάστοτε ανάγκες ενός σχεδίου Πισσαρίδη, ας πούμε… Τα περιθώρια για μια ακόμη γενιά «προνομιούχων» στενεύουν επικίνδυνα.

Στα χρόνια της πολυδιάστατης κρίσης που διανύουμε, ακούγονταν, και ακούγονται, από την πλευρά της πολιτικής συντήρησης και της καθεστωτικής διανόησης, φωνές που επιρρίπτουν στη Μεταπολίτευση την ευθύνη ακόμη και για τη χρεωκοπία. Έτσι ερμηνεύουν, στα μέτρα της ταξικής τους ιδιοτέλειας, την ορμητική είσοδο των πληβείων στο πολιτικό προσκήνιο, τη ζωηρή διεκδίκηση των δικαιωμάτων της νεολαίας, των γυναικών, των αφανών της Ελλάδας των μετεμφυλιακών δεκαετιών, την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης, την τάση ριζοσπαστικοποίησης των νεοφώτιστων της Δημοκρατίας.

Βλέπουν στο Πανεπιστήμιο ένα κατ’ εξοχήν πεδίο αμφισβήτησής τους. Το στοχοποίησαν το ίδιο κιόλας βράδυ της πρώτης επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Περίμεναν έκτοτε την ευκαιρία. Τους την έδωσε η πανδημία. Το κόμμα Μητσοτάκη ανέλαβε τα υπόλοιπα. Για ένα Πανεπιστήμιο κλειστό στους πολλούς -αλλά «ανοιχτό» στην αλίευση μελλοντικών πελατών από τα κολέγια και τα ΙΕΚ. Και, βέβαια, στην αστυνομική ασυδοσία, καθώς η κρίση θα εντείνεται και η κυβέρνηση θα καταφεύγει όλο συχνότερα και πιο έντονα στη βίαιη και αυταρχική αντιμετώπιση της νεολαίας.

 Δεν ανέλαβαν την κυβέρνηση απαράσκευοι. Ήλθαν με σχέδιο…

«Το μέλλον του κόσμου ανήκει στα φιλελεύθερα ιδανικά. Ο κομμουνισμός πέθανε. Ο κάθε είδους κρατισμός αργοπεθαίνει… Έχουμε υποχρέωση να εξαλείψουμε το “κόκκινο παρακράτος”, την τρομοκρατία και τη βία μέσα στα πανεπιστήμια και τα “άβατα”, στα Εξάρχεια και παντού!»

Τα αποσπάσματα είναι από την ομιλία του Α. Σαμαρά στο συνέδριο της ΝΔ πριν τρία χρόνια ακριβώς. Το συνέδριο όπου από τα 15 ερωτήματα που τέθηκαν στους συνέδρους, το ερώτημα αν πρέπει «να αλλάξει το άρθρο 16 του Συντάγματος για να ανοίξει ο δρόμος για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων» απαντήθηκε θετικά από το 96,5%. Ποσοστό μεγαλύτερο κι από το 94,6% της απάντησης στο ερώτημα περί «άμεσης πάταξης της ανομίας στα Εξάρχεια…».

…Με σχέδιο και με αμετακίνητη ιδεολογική προσήλωση:

«Δυστυχώς, η δικτατορία γκρεμίζοντας την πύλη του Πολυτεχνείου, έδωσε το άλλοθι στη φοιτητική ασυδοσία. Από τότε οι φοιτητές εξαργύρωσαν την οποιαδήποτε συμμετοχή τους στον αντιδικτατορικό αγώνα με μια σειρά παραχωρήσεων στις σπουδές, οι οποίες έχουν ουσιαστικά απαξιώσει τα πτυχία τους. Περνάνε με πολύ χαμηλή βαθμολογία. Μπορούν να είναι εσαεί φοιτητές. Μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν μέσα στο πανεπιστημιακό άσυλο…. Η ζημιά έχει διαβρώσει τα πανεπιστήμια σε τέτοιο βαθμό, που κανένας πλέον δεν είναι βέβαιος ότι μπορεί να διορθωθεί.

(…) Το σύνθημα “Μπάτσοι - Γουρούνια – Δολοφόνοι” γεννήθηκε και κυριάρχησε μετά τη δικτατορία. Η αστυνομία από προστάτης του πολίτη αντιμετωπίζεται σαν μισητός εχθρός… Μια φοβισμένη και ευνουχισμένη αστυνομία, που δεν μπορεί ή δεν αφήνεται να εκτελέσει το καθήκον της.

(…) Μετά το τέλος της δικτατορίας επήλθε η πλήρης απενοχοποίηση της Αριστεράς. Εκεί που μέχρι το 1967 η αναφορά στην Αριστερά γεννούσε συνειρμούς για τον αχρείαστο συμμοριτοπόλεμο, τα κονσερβοκούτια και το παιδομάζωμα, ξαφνικά ξεχάστηκαν όλα αυτά.

(…) Ακόμα και ο εθνάρχης (σ.σ., ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, φευ!) υπέκυψε στον άκρατο λαϊκισμό… Οι αστικές συγκοινωνίες που ήταν ιδιωτικές και κερδοφόρες από το 1900, κρατικοποιήθηκαν το 1978… Η Ολυμπιακή Αεροπορία έγινε κρατική και μας κόστισε μια περιουσία…. Οι πολιτικοί ήταν υποχείρια των συνδικαλιστών… Την εποχή που η Μάργκαρετ Θάτσερ αντιστεκόταν σθεναρά στα πανίσχυρα συνδικάτα… εμείς υποκύπταμε στις πιέσεις των συνδικαλιστών…».

Τα αποσπάσματα είναι από άρθρο με τίτλο «Ακόμα πληρώνουμε την 21η Απριλίου 1967» στην «Καθημερινή» της Κυριακής 19 Απριλίου 2020.

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: