Δεύτερη φορά Αριστερά
Γράφει ο Χρόνης Πολυχρονίου
Μα είναι δυνατόν μέσα σε αυτή τη λαίλαπα να μιλάμε για δεύτερη φορά Αριστερά; Ναι είναι, εάν την βλέπεις …να έρχεται. Ναι είναι, εάν πρόκειται αυτή να σε σώσει.
Το σημαντικότερο πολιτικό γεγονός που συνέβη μετά από αυτή την ίδια την Μεταπολίτευση, ήταν ότι κυβέρνησε για τέσσερα και μισό χρόνια η Αριστερά. Κάτι σαν όνειρο. Και κυβέρνησε καλά. Το πολιτικό αποτύπωμα που άφησε στην περπατησιά της, παρά τις εξαιρετικά δύσκολες συγκυρίες, ήταν θετικό. Όχι βέβαια για όλους, όπως για παράδειγμα για τα κυβερνώντα συμφέροντα.
Το πιο σημαντικό που συνέβη στο διάστημα αυτό, πέρα από την ‘’απ-ενοχοποίηση’’ του όρου και του χώρου, ήταν ότι η Αριστερά απέδειξε ότι και θέλει και μπορεί. Είναι αποτελεσματική, πατριωτική και κυρίως ότι λειτουργεί χωρίς σκάνδαλα. Το κατέχει το ηθικό πλεονέκτημα. Καλείται λοιπόν τώρα και πάλι η Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δηλαδή, και για να τα λέμε με το όνομά τους ο Αλέξης Τσίπρας, να επανέλθουν ως ‘’ώριμο τέκνο της ανάγκης’’ και να δώσουν νέο περιεχόμενο στον όρο ‘’δεύτερη φορά’’. Να εμπνεύσουν και να συνεγείρουν τις Λαϊκές μάζες, ακόμη και αυτούς που δεν ταυτίζονται με το κόμμα, ούτε αισθάνονται και επιθυμούν να είναι φύση-θέση Αριστεροί.
Έχει άστρο το ‘’παιδί’’. Μεγάλο άστρο. Ο κόσμος τον εμπιστεύεται και τον αναγνωρίζει ως ηγέτη του. Δεν έχει βλέπεις να περιμένει τίποτα αυτός ο κόσμος από κάποιον ονόματι Μπασκόζο και δυστυχώς ούτε από τον Νίκο Φίλη και μερικούς ακόμα. Όσο για τον Ευκλείδη Τσακαλώτο ο οποίος αναδείχτηκε στη σκιά του Αλέξη Τσίπρα, αυτός ακυρώθηκε από μόνος του. Ο πολιτικός ο οποίος ούτε κατά την Υπουργεία του ούτε και μετά δεν αντιλαμβάνεται την τρέχουσα πολιτική συγκυρία, δεν είναι καν …πολιτικός. Είναι απλώς ένας καθηγητής.
Αυτή την στιγμή, αυτός ο Λαός περιμένει να ακούσει με ανακούφιση ‘’μέτρα’’ αναχαίτισης στα τραγικά λάθη που κάνει η Κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη στην Οικονομία, στην αντιμετώπιση της πανδημίας, στα Εθνικά θέματα, στην φαύλη διαχείριση του δημόσιου χρήματος, στην αδιαφάνεια και τον αυταρχισμό της διακυβέρνησης. Αυτή η διαπάλη δηλαδή που αναδεικνύεται με αυθόρμητο τρόπο μέσα από τα ΜΚΔ.
Τα έντεκα (11) άμεσα μέτρα ανασυγκρότησης, ναι ριζοσπαστικά, κοστολογημένα και ρεαλιστικά που εξήγγειλε ο Αλέξης Τσίπρας για την προστασία της κοινωνίας, της οικονομίας και της εργασίας δεν είναι αρκετά. Χρειάζονται να γίνουν και άλλα, μόνιμου χαρακτήρα, στην υγεία, την παιδεία, την κοινωνική δικαιοσύνη. Κυρίως όμως αυτό που χρειάζεται, πέρα από την εσωκομματική ηρεμία, είναι αυτά τα μέτρα να κατέβουν κάτω, εκεί στο Λαό και να γίνουν κτήμα και αίτημά του. Και επειδή έχει τραυματιστεί η πολιτική αξιοπιστία, το κάθε ένα από αυτά τα μέτρα, (για τους Αγρότες, τους επιχειρηματίες, τους άνεργους, τους επιστήμονες κλπ), να συντάσσεται και να κοινοποιείται νόμο-παρασκευαστικά έτοιμο προς ψήφιση, με το αντίστοιχο Σχέδιο Νόμου ως υποχρέωση όταν και όποτε υπάρξει αυτή η ‘’δεύτερη φορά’’. Χρειάζεται πολύ απλά μία Νέα Κοινωνική Συμφωνία, ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, βαθιά δεσμευτικό απέναντι στην κοινωνική πλειοψηφία.
Οι διαφορές και οι αξίες που αναδείχτηκαν με την πανδημία, όπως για παράδειγμα του Κράτους πρόνοιας, των δημόσιων αγαθών της υγείας, της παιδείας κλπ, αποτελούν παρακαταθήκη για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Αυτή η περιρρέουσα γύρω μας έντονη κοινωνική ευαισθητοποίηση, οφείλει να γίνει διεκδικητικό κίνημα για κοινωνικό και πολιτικό μετασχηματισμό. Όλοι, μα όλοι, με μπροστάρηδες την Νεολαία, οφείλουμε να πάρουμε τις αποφάσεις μας για ένταξη σε νέες συλλογικές δράσεις και διεκδικήσεις. Ακριβώς την ώρα που μόλις πρόλαβε ο Μητσοτάκης να νομοθετήσει για τον περιορισμό των διαδηλώσεων και την ενίσχυση της καταστολής.
Οι επόμενες εκλογές θα γίνουν … με Απλή Αναλογική. Με ότι αυτό σημαίνει και συνεπάγεται. Θα διεξαχθούν με πολιτική ατζέντα σκληρής-μετωπικής σύγκρουσης δύο κόσμων, με διαφορετικά ιδεολογικά χαρακτηριστικά. Παρά το γεγονός ότι δεν έχουν υπάρξει ακόμα ορατές ρωγμές στο αντί-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, εν τούτοις τα σημάδια προβληματισμού, δυσαρέσκειας και απαξίωσης της Κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι πλέον υπαρκτά. Η Κυβέρνηση δεν τραβάει. Το ‘’επιτελικό’’ κράτος βούλιαξε στη λάσπη. Η ανάπτυξη δεν ήλθε. Ήταν ένα ψέμα, μία απατεωνιά. Οι 158 συγνώμες δεν είναι αρκετές. Τα επόμενα βήματα αναμένονται χειρότερα. Έως και επικίνδυνα για τα Εθνικά συμφέροντα, την Δημόσια υγεία και την Οικονομία. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι απλώς γρουσούζης. Είναι και πολιτικά ανίκανος. Και αυτό το ξέρει πρώτη και καλλίτερη η αδελφή του Ντόρα. Μαζί και ένα μεγάλο κομμάτι της Δεξιάς πολυκατοικίας.
Η επίσκεψη του Μητσοτάκη στην Καρδίτσα ήταν τραυματική. Σήμανε την αρχή του τέλους. Η φούσκα έσπασε και αυτό δεν κρύβεται άλλο. Η παρούσα Κυβέρνηση είναι σε αποδρομή. Λίγο σπρώξιμο θέλει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου