Ο αρχαιολόγος
Ανδρέας Καρκαβίτσας (1865-1922) - Βικιπαίδεια- Από την εισαγωγή του Κώστα Γ. Παπαγεωργίου
Από τα μικρά του χρόνια κάθε σκέψη μου σ’ εκείνην την αφιέρωσε. Πώς να την ιδεί ευτυχισμένη και δοξασμένη, καμάρι των φίλων, αγκάθι των οχτρών της. Ακόμα και οι τωρινοί κόποι του για κείνην γίνονταν. Να δείξει στον κόσμο τη σειριά της‧ να την θαυμάσουν και να την προσκυνήσουν οι αιώνες. Μα εκείνη, αντί να τον συντράμει στον αγώνα, τον άφησε μάρμαρο. Είναι ή δεν είναι ν’ απελπίζεται κανείς!
Ιδεολογικά συντηρητικός, μεγαλοϊδεάτης, ελληνοκεντρικός, υπήρξε σε όλη τη ζωή του προσκολλημένος στη δημοτική παράδοση, θρεμμένος καθώς ήταν από λαογραφικές συλλογές, ιστορίες, μύθους και θρύλους, με αφομοιωμένες επιδράσεις από το ρεαλισμό και το νατουραλισμό του Ζολά και του Ντοστογιέφσκι, το έργο των οποίων γνώρισε από μεταφράσεις.
Με τον Αρχαιολόγο παίρνει θέση και στο περιβόητο γλωσσικό ζήτημα, υπερασπιζόμενος τη δημοτική. Κυρίως, όμως, ο Αρχαιολόγος αποτελεί μία κραυγή εναντίον της ανιστόρητης προγονοπληξίας, όταν αυτή καταντάει να είναι μία στείρα παρελθοντολογία κι όχι υπεύθυνος θαυμασμός προς έναν κόσμο που παρήγαγε ένα βέβαιο πολιτισμό. Ο Καρκαβίτσας έγραψε τον Αρχαιολόγο για ν’ αντιδράσει στην επιφανειακή προγονική καύχηση, όταν αυτή περιφρονεί τη σημερινή τύχη και πρόοδο του έθνους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου