Ο ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ ΤΗΣ ΑΚΙΝΗΤΗΣ ΚΙΝΕΖΙΚΗΣ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ
An Elephant Sitting Still / Da xiang xi di er zuo (2018)
Το ντεμπούτο και ταυτόχρονα κύκνειο άσμα του Χου Μπο
ήταν ένα κινηματογραφικό σοκ για το Φεστιβάλ Βερολίνου 2017 , όπου
απέσπασε το βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών (FIPRESCI). Ένα βαθιά
απαισιόδοξο οδοιπορικό σε ένα έρημο και ακινητοποιημένο κοινωνικό παρόν,
το οποίο αποτυπώνει με ανατριχιαστική διαύγεια το υπαρξιακό άγχος μιας
νέας γενιάς απέναντι σε έναν κόσμο που αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δική
της μελαγχολία.
Κάτω από τον γκρίζο ουρανό μιας θλιβερής πόλης της Βόρειας Κίνας τέσσερις άνθρωποι ξεκινούν ένα 24ωρο το οποίο θα τους ζητήσει να επανατοποθετηθούν απέναντι στη στάσιμη καθημερινότητά τους.
Κάτω από τον γκρίζο ουρανό μιας θλιβερής πόλης της Βόρειας Κίνας τέσσερις άνθρωποι ξεκινούν ένα 24ωρο το οποίο θα τους ζητήσει να επανατοποθετηθούν απέναντι στη στάσιμη καθημερινότητά τους.
Ο καπιταλιστικός κομουνισμός και η κοινωνία της δυστοπίας που παράγει είναι το βασικό θέμα-καταγγελία της ταινίας του αδικοχαμένου Κινέζου Χου Μπο , που έβαλε τέρμα στη ζωή του αμέσως μετά την ολοκλήρωσή της .
Σε μία ταινία-ποταμό τεσσάρων ωρών ο Μπο τοποθέτησε τους ήρωές του μέσα σε ένα λούμπεν κοινωνικό περιβάλλον μίζερο και μυσαρό και μια κοινωνική πραγματικότητα που δεν εγγυάται καλύτερες μέρες για το μέλλον.
Αστικό και φυσικό περιβάλλον άκρως ρυπαρό και μολυσμένο , εργασιακό περιβάλλον με συναδελφικές σχέσεις που βασίζονται στην εξαπάτηση και τον ωμό εκβιασμό, σχολεία όπου κυριαρχεί το μπούλινγκ , οικογενειακοί δεσμοί που είναι διαλυμένοι , φιλίες πάνω στις οποίες κανείς δεν μπορεί να ακουμπήσει με σιγουριά και η διάχυτη βία ως κύριο συστατικό της καθημερινότητας , είτε με το μορφή εκρήξεων του πολλαπλώς καταπιεζόμενου νέου ατόμου είτε για την προσπόριση του εύκολου κέρδους από ομάδες του περιθωρίου. Αυτά είναι κάποια από τα βασικά θέματα της ταινίας που ξετυλίγει αργά και βασανιστικά μία ημέρα από τη ζωή διαφόρων απελπισμένων ατόμων. Όλα τα άτομα φαινομενικά κινούνται σε παράλληλους κόσμους, αλλά σύντομα θα διασταυρωθούν και τελικά θα συγκλίνουν σε μία κοινή πορεία προς ένα αύριο χωρίς προοπτική .
«Οι [.......] ήρωες του σκηνοθέτη είναι λούμπεν Κινέζοι που κατοικούν σε μια αστική δυστοπία, η μουντάδα του ουρανού και η μπόχα των απορριμμάτων τούς έχει αναπόφευκτα ποτίσει, αλλά η πηγή της σκοτεινιάς δεν εξαντλείται στον χρόνο και τον τόπο που έλαχε να ζουν, η πηγή της σκοτεινιάς είναι για τον Χου Μπο, είτε πολύ πιο ριζωμένη διαχρονικά στην κινέζικη κοινωνία κι ανεξάρτητη από το χρώμα του ουρανού, τη μόλυνση, τον καπιταλιστικό κομουνισμό, είτε εν τέλει πολύ πιο υπαρξιακή και πανανθρώπινη· η -για να ακριβολογήσουμε- αυτή είναι η δική του ιδιοσυγκρασιακή ανάγνωση πάνω στην ανθρώπινη συνθήκη και το νόημα της ύπαρξης.», όπως γράφει ο
Old στο culture.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου