Τέσσερα απολαυστικά αστυνομικά

«Τέσσερα μυθιστορήματα των τελευταίων χρόνων,  που δυσκολεύτηκα να αφήσω από τα χέρια μου»:
 
1. Η Αυστραλή Τζέιν Χάρπερ κατάφερε να ξεχωρίσει με το πρώτο της βιβλίο «Ξηρασία» (Εκδόσεις Μεταίχμιο, μτφρ. Χίλντα Παπαδημητρίου) σε μια εποχή που το αστυνομικό μυθιστόρημα έχει σχεδόν ταυτιστεί με τον ευρωπαϊκό βορρά. Στην πρώτη περιπέτεια του αστυνομικού Άρον Φαλκ, ο αναγνώστης ταξιδεύει στη σύγχρονη Αυστραλία που βιώνει τη χειρότερη ξηρασία των τελευταίων εκατό χρόνων. Το πρώτο κεφάλαιο εκτυλίσσεται στην κηδεία των μελών της οικογένειας Χάντλερ στη μικρή πόλη της Κιβάρα. Ο Φαλκ θα διερευνήσει την υπόθεση προσπαθώντας να ανακαλύψει αν ευσταθεί η θεωρία ότι ο παιδικός του φίλος σκότωσε την οικογένειά του και μετά αυτοκτόνησε. Οι σελίδες κυλούν σαν το νερό σε αυτό το ψυχογράφημα της αυστραλέζικης αγροτικής ενδοχώρας. Ήδη η Χάρπερ έχει αποκτήσει και στη χώρα μας φανατικό κοινό, ενώ στα ελληνικά κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία της «Άγρια φύση» και «Χαμένος» (και τα δύο από εκδόσεις Μεταίχμιο, μτφρ. Χίλντα Παπαδημητρίου).
********************************************

2. «Σήμερα, αυτό που προέχει είναι η υποκρισία. Ζούμε σε μια εποχή και σε μια πραγματικότητα όπου η υποκρισία κυριαρχεί στη ζωή μας. Δεν χρειάζεται να είσαι τίμιος, αρκεί να μοιάζεις τίμιος. Με άλλα λόγια, άμα δεν δείχνεις πουτάνα, δεν είσαι πουτάνα. Άμα δεν δείχνεις ένα κάθαρμα και μισό, δεν είσαι. Ο αναπτυγμένος κόσμος έχει μετατραπεί σε μια μεγάλη Ντίζνεϊλαντ. Και τα πιο μυαλωμένα κεφάλια έχουν βαφτίσει ετούτη την περίοδο με τη λέξη “μεταμοντερνισμός”. Και γαμώ τα ονοματάκια, φίλε μου!». Στο βιβλίο «Θρυλική ζωή, πεζός θάνατος» (Εκδόσεις Angelus Novus, μτφρ. Κρίτων Ηλιόπουλος) ο συγγραφέας Αλεχάντρο Μ. Γκάγιο και διοικητής της τοπικής αστυνομίας στην Χιχόν,  έχει χρησιμοποιήσει την αστυνομική πλοκή ως όχημα για να μελετήσει τη συλλογική μνήμη. Το 1972, τρία χρόνια πριν από τον θάνατο του Φράνκο, ο Γοργόνιο Γιανέθα ξεκινά να εργάζεται ως υπαρχιφύλακας της αστυνομίας στην Υπηρεσία Εγκληματολογικών Ερευνών της πόλης Καστεγιόν δε λα Πλάνα, όπου οργιάζει η Πολιτική και Κοινωνική Αστυνομία του καθεστώτος. Στην πρώτη του υπόθεση ο Γιανέθα καλείται να ερευνήσει τον θάνατο ενός Χιλιανού μηχανικού που φαινομενικά οφείλεται σε τροχαίο, αποδεικνύεται όμως ότι συνδέεται με την πολιτική κατάσταση της χώρας και την αντίσταση ενάντια στη δικτατορία.

Διαβάστε :"Η λογοτεχνική μελέτη της Ιστορίας" | Fractal

 ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

 

*************************

 
3. Από τη Νότιο Αφρική έρχεται η «Κόμπρα» (Εκδόσεις Στερέωμα, μτφρ. Ανδρέας Αποστολίδης) του συγγραφέα και σεναριογράφου Ντίον Μέγερ. Η υπόθεση αφορά την απαγωγή ενός διάσημου μαθηματικού και τη δολοφονία των δύο σωματοφυλάκων του σε ένα τουριστικό θέρετρο έξω από το Κέιπ Τάουν. «Η βροχή έπεφτε με θόρυβο στο σιδερένιο στέγαστρο. Ήταν οκτώ και δέκα το πρωί. Ο αστυνόμος Μπένι Γκρίσελ άνοιξε την τσάντα του με τα σύνεργα της σήμανσης [...] Το πτώμα στο σαλόνι είχε το ίδιο στρατιωτικό κούρεμα, την ίδια σωματική διάπλαση -φαρδιές πλάτες, λεπτό κορμί- με το πτώμα του διαδρόμου. Επίσης, τα ίδια ρούχα: μαύρα παπούτσια και παντελόνι, λευκό πουκάμισο. Κι άλλο ένα αιματοβαμμένο Γκλοκ δίπλα στο αχρηστεμένο του χέρι. […] Ύστερα εντόπισε δύο κάλυκες που γυάλιζαν στην άκρη του χαλιού στο σαλόνι. Πρέπει να ήταν του δράστη, όπως κείτονταν με απόσταση δέκα εκατοστών μεταξύ τους. […] Στην εσωτερική πλευρά, κάθε κάλυκα ήταν χαραγμένη μια Κόμπρα». Η φτώχεια, ο υπόκοσμος και οι φυλετικές διακρίσεις είναι οι πρώτες ύλες για το μυθιστόρημα που αποτελεί παράθυρο σε μια γωνιά του κόσμου όπου η ζωή είναι φτηνότερη από μια σφαίρα. Πρόσφατα κυκλοφόρησε στα ελληνικά η δεύτερη περιπέτεια του Γκρίσελ «Δεκατρείς ώρες» (Εκδόσεις Στερέωμα, μτφρ. Κάλλια Παπαδάκη).

4. «Βασικά, η φήμη και η ευημερία της δεν στηρίζονταν σε τίποτα, αφού δεν είχε κάνει τίποτα. Στα πρώτα χρόνια που ασκούσε το επάγγελμά της, η άνοδός της είχε αποδοθεί στην ελκυστική εμφάνισή της. Οι φήμες είχαν κυκλοφορήσει για λίγο, αλλά στη συνέχεια έσβησαν κι αυτές. Δεν ήταν έτσι… Μία, και καλά, όμορφη τύπισσα, έτοιμη για σύντομους έρωτες με τους ηλικιωμένους, φαλακρούς και ελαφρώς ανήμπορους προϊσταμένους της» περιγράφει την ηρωίδα δημοσιογράφο Ιωάννα Αρσένε ο Ρουμάνος Μπογκντάν Τεοντορέσκου στο μυθιστόρημα «Τύποι σχεδόν εντάξει» (Εκδόσεις Βακχικόν, μτφρ. Άντζελα Μπράτσου) υπενθυμίζοντας ότι ακόμη και στις αρχές του 21ου αιώνα μια γυναίκα που διακρίνεται στη δουλειά της θα πρέπει να αποδεικνύει συνεχώς το αυτονόητο. Η Αρσένε σκοτώνεται κατά την έρευνά της σε μια σκοτεινή υπόθεση στην οποία εμπλέκονται πολιτικοί και επιχειρηματίες και το πτώμα της εντοπίζεται σε ένα δάσος. Οι τρεις αστυνομικοί που επιχειρούν να εντοπίσουν τον ένοχο καταλήγουν στην πόρτα της μαφίας. Ο Τεοντορέσκου συνδυάζοντας το αστυνομικό με το πολιτικό θρίλερ παρουσιάζει τις σχέσεις ανάμεσα στην εξουσία και τον υπόκοσμο στη μετα-Τσαουσέσκου Ρουμανία.



ΥΓ.: Στα αποσπάσματα που υπάρχουν μέσα σε εισαγωγικά διατηρείται η ορθογραφία και η σύνταξη των πρωτότυπων κειμένων.