ΜΙΚΗΣ ΜΑΟΥ
Της Αριστεράς ήταν ο Σαούλ, τη Ρωμιοσύνη ως "λαμπράκης" θρηνωδούσε
Δεν της εταίριαζε, έψαλλε, να ΄ναι γονυκλινής , με το λουρί στο σβέρκο
Στη Ζάτουνα τραγούδια έγραψε εξόριστος , τον κλείισαν και στο φρέσκο.
Τα χρόνια πέρασαν, είδε το φως τ΄αληθινό και ερωτεύθη όσα νέος μισούσε.
Μπιζέρισε ο καημένος εκτός συστήματος να μένει και θέλησε να βολευτεί,
Δεόντως εξετιμήθη η στάση του αυτή, τον κάναν ως και βουλευτή.
Αφού στρογγυλοκάθησε στη Δεξιά , τον πιάσαν αίφνης τα Μακεδονικά,
Τη βράκα έβγαλε του παππού, με καθαρή τη ράντισε κολόνια ακροδεξιά.
Ένδειξη αλτσχάιμερ η νέα του παράκρουση ή μια καινούρια λόξα,
Απ΄τις αμέτρητες στο διάβα της ζωής του πολιτικές του αγυρτείες;
Μίκη μου , το ξαναλέω πως σου αρκεί των τραγουδιών σου η δόξα,
Είναι ντροπή στα βαθιά γεράματα να κάνεις τόσο μεγάλες μαλακίες.
Κλαψοστιλάκιους
Βλακομέτριους
Κοτσάνεους,
Αλτσχαμέριους
Χλεμπονιάρικους χολέρικους
Σιχαμέρικους γλωσσοκοπάνιους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου