Επίκαιρη σάτιρα

 

Ο μοχθηρός ψευτοφιλόπατρις

 σονέτο  

Το πρόσωπό του εκείνο το γιωμένο ,
που της καρδιάς του δείχνει τη σκουριά ,
το γέλιο το κρυφό και λυσσιασμένο ,
που η δυστυχία των άλλων του γεννά ,

το φθονερό του μάτι το σβυσμένο ,
που δείχνει βουλιμία για συμφορά ,
μας εξηγούν γιατ’ είναι διψασμένο
το αχείλι του και πόλεμο ζητά .

Ζητάει να ιδή στα μαύρα φορεμένους
πατέρες και μανάδες που μισεί
να τους ιδή στα δάκρυα τους πνιγμένους ,

θάναι δροσιά στην έρμη του ψυχή .
Για τούτο υπέρ πατρίδος σκούζει-κράζει ,
όρνιο που για κουφάρια αναστενάζει .

 
Παππάς εις ωραίαν υδρευομένην

σονέτο

Ἄχ! ὁ Θεὸς κοπέλα μου τὸ ’ξέρει

Πῶς τὸ νερὸ ’ποῦ ’παίρνεις ἀπ’ τὴ βρύσι

Τὦχα κ’ ἐγὼ ἀνάγκη νὰ μοῦ σβύσῃ

Τὴ φλόγα ’ποῦ ’ς τὸν τάφο θὰ με φέρῃ!

Τα ῥάσα μου μὴν τὰ θωρῇς, —ν’ ἀφήσῃ

Δὲν δύναται κανεὶς ὅ,τι συμφέρει.

Δός μου νὰ πιῶ μὲ τ’ ἄσπρο σου τὸ χέρι

Κ’ ὅ,τι κι’ ἂν ἔχω πάρε γιὰ μπαξίσι.

Μὴ λὲς ὅπως ’μπορεῖ τοῦτο τὸ ῥάσο

Τὴ γλῶσσα νὰ μοῦ δέσῃ.... Σ’ ἀγαπάω,

Κι’ ἂν δὲν σοῦ τὸ πῶ φῶς μου, θενὰ σκάσω.

Ἄχ! ἄφησε (γιατί ἄλλο δὲ βαστάω)

Τὸ στῆθός σου μὲ σέβας νὰ πλησιάσω....

Τὸ φυλαχτό σου ν’ ἀσπασθῶ διψάω.

Ἐν Ἀργοστολίῳ.

Γεώργιος Γ. Ἄβλιχος (1842-1909)

Γεώργιος Άβλιχος - Βικιπαίδεια

Πηγή: el.wikisource.org