Μακεδονομάχοι (b-movies)
Πηγή: Η Εφημερίδα τών Συντακτών
Αυτός ο διεθνής κολοσσός, καμάρι και στυλοβάτης του σύγχρονου αρπακτικού καπιταλισμού, δεν ξέρει να κάνει τη δουλειά του; Φαντάζομαι πως τα υψηλόβαθμα στελέχη της εταιρείας θα γελούν με την αφέλεια των ηθικολόγων της μίζας. Θα λένε: Μα, αυτοί οι άνθρωποι στον καπιταλισμό ζουν. Δεν έχουν καταλάβει πώς λειτουργεί το κοινωνικό τους σύστημα;
Αλλά ας υποθέσουμε, ένεκα FBI, (η Ελλάδα ουδέποτε θα τολμούσε να τα βάλει με τη Νovartis και έχουμε το προηγούμενο της Ζίμενς) πως τελικά θα τιμωρηθεί γιατί παραβίασε κάποιους κανόνες του καπιταλισμού (αν υπάρχουν τέτοιοι)˙ θα πληρώσει ένα πρόστιμο και καθάρισε. Και αυτός είναι ο κανόνας. Αυτό έχει γίνει πλειστάκις.
Και αν αύριο περάσει ένας νόμος στην Ε.Ε. που να καθιστά τις μίζες νόμιμες και συστατικό στοιχείο του ελεύθερου εμπορίου, τότε αυτοί που θα θεωρούν τις μίζες σκάνδαλο, μπορεί να οδηγηθούν και στις φυλακές ως ανατροπείς της νόμιμης τάξης. Και αν αυτός ο νόμος περάσει και στο Σύνταγμα, τότε οι ποινές θα είναι βαρύτερες.
Αλλά ας γυρίσουμε στους μακεδονομάχους Β’ (κατά το ΕΟΚΑ Β’). Το Σύνταγμα κάθε δημοκρατικής χώρας επιτρέπει τα συλλαλητήρια και τις υπαίθριες συγκεντρώσεις και τα δέχεται σαν θεσμό της λειτουργίας του πολιτεύματος. Δηλαδή η κοινωνία, μέσω διαφόρων φορέων της (κόμματα, συνδικάτα, συλλογικότητες, κ.λπ.), υποβάλλει ένα αίτημα στο κράτος και ζητά την ικανοποίησή του.
Αν η κινητοποίηση αυτή είναι γνήσια, μαζική και καλά μεθοδευμένη, έχει πολλές πιθανότητες να πετύχει τον στόχο της. Αν είναι «μαϊμού», τότε γίνεται ομαδικός περίπατος ή επαναστατική γυμναστική. Οι μετέχοντες όμως κάτι κερδίζουν. Την ευεξία τους από την πεζοπορία (εγώ, αν επιτρέπεται, θα συμβούλευα αυτού του είδους τα συλλαλητήρια να γίνονται στην εξοχή).
Οταν όμως τα συλλαλητήρια οργανώνονται από το κράτος, την Εκκλησία ή το βαθύ κράτος, σε ποιον απευθύνονται; Σε ένα άλλο κράτος που το θεωρεί εχθρικό και θέλει να του επιβάλει τους όρους του. Και αν αυτό δεν γίνει με ειρηνικά μέσα, τότε τη λύση τη δίνει ο πόλεμος. Το βασικό σύνθημα των μακεδονομάχων ήταν «Η Μακεδονία είναι ελληνική». Και αυτό σημαίνει πως τρεις χώρες, η Βουλγαρία, η πρώην Γιουγκοσλαβία και η Αλβανία, κατέχουν ελληνικό έδαφος.
Οπότε ο ελληνικός στρατός και οι ειδικές δυνάμεις (δεν είναι τυχαίο το «Ζήτω οι ειδικές δυνάμεις») πρέπει να αναλάβουν δράση. Υπερβολικό; Δημόσιες προσωπικότητες το ζήτησαν (Στέλιος Παπαθεμελής, Χρύσανθος Λαζαρίδης, Κωνσταντίνος Βακαλόπουλος, Σαράντος Καργάκος, Χρήστος Πασαλάρης και ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Χρήστος Σαρτζετάκης).
Στον αθηναϊκό Τύπο είχαν δημοσιευτεί σενάρια προέλασης του ελληνικού στρατού στα εδάφη του ανεξάρτητου κράτους της Δημοκρατίας της Μακεδονίας. (Ανήκω στις 140 χώρες του ΟΗΕ που την έχουν αναγνωρίσει με αυτό το όνομα.) Παράλληλα υπήρχαν διαβουλεύσεις επί ΥΠΕΞ Σαμαρά με Μιλόσεβιτς και Ντράσκοβιτς για τη μοιρασιά της χώρας (το γνωστό σύνθημα «Σύνορα με τη Σερβία»)*. Κανένα εθνικιστικό συλλαλητήριο δεν είναι αυθόρμητο. Είναι πάντα υποκινούμενο και πλουσιοπαρόχως χρηματοδοτούμενο. Το βάθος όλων αυτών των κινητοποιήσεων ήταν μιλιταριστικό και επιθετικό εναντίον ενός κυρίαρχου κράτους. Οι διοργανωτές των συλλαλητηρίων αυτό ήθελαν. Πόλεμο.
Ο Μέγας Αλέξανδρος σε αυτές τις κινητοποιήσεις ήταν σχεδόν ένας άγιος-σούπερ σταρ. Και εδώ είναι θλιβερό να διαπιστώνει κανείς την αμορφωσιά, την απαιδευσιά και την ανιστορικότητα των μακεδονομάχων Β’. Ο Αλέξανδρος δεν έπαιξε κανένα ρόλο στη Μακεδονία.
Πριν κλείσει τα είκοσι έφυγε από τη χώρα του και δεν ξαναπάτησε το ποδάρι του. Η έγνοια του ήταν η τεράστια αυτοκρατορία που έχτισε περίπου σε χρόνο-μηδέν και ξέχασε τη μακεδονική του ταυτότητα. Στην Περσία ήταν Πέρσης και ήθελε μια αυλή κατά τα πρότυπα του Μεγάλου Βασιλιά και στην Αίγυπτο ήταν όχι μόνο Αιγύπτιος, αλλά και Φαραώ. Και αναγκαστικά διεθνιστής με τους τόσους λαούς και χώρες που είχε κατακτήσει.
Με τον Αλέξανδρο αρχίζουν οι ελληνιστικοί χρόνοι που δημιούργησαν τον δικό τους πολιτισμό, ο οποίος κράτησε μέχρι την εμφάνιση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Αν οι μακεδονομάχοι θέλουν ρίζες, έχουν μια σειρά από Μακεδόνες βασιλείς. Και πρέπει να δεχτούν τα απολυταρχικά τους καθεστώτα. Οι Λακεδαιμόνιοι και οι Μακεδόνες ήταν μιλιταριστικές ολιγαρχίες και προσέφεραν ελάχιστα -αν όχι τίποτα- σ’ αυτό που λέμε αρχαιοελληνικό πολιτισμό. Αυτό ήταν έργο των δημοκρατικών πόλεων.
Και εδώ υπάρχει κάτι το εξαιρετικά ανησυχητικό. Ολη αυτή η μάζα που άγεται και φέρεται σε τόσο επικίνδυνα παιχνίδια, με την έλλειψη πολιτικής παιδείας και ευθύνης, που το κύριο χαρακτηριστικό της είναι ο οπαδισμός, σε εποχή κρίσης και λιτότητας είναι η εύκολη βάση του φασισμού. Αν βρεθεί ένας φίρερ, π.χ. σαν τον Μίκη Θεοδωράκη -νέο βέβαιο- με επιτελείο τους πολιτικούς που αναφέραμε ή αντίστοιχους, τότε το πολιτικό τοπίο της Ελλάδας θα αλλάξει και η ζυγαριά θα γείρει προς τον ελληνότροπο φασισμό.
* «Ιός»: «Γιατί δεν λύθηκε το Μακεδονικό» (ένθετο «Εφ.Συν.»), εξαίρετη εργασία των συναδέλφων. Αποτελεσματικό αντίδοτο στην ηλιθιότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου