Γκόλφω: η ποιμενική εκδοχή του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας

Σπυρίδων Περεσιάδης, Η Γκόλφω, δράμα ειδυλλιακόν εις πράξεις πέντε, Μιχαήλ Ι. Σαλίβερος, Αθήνα 1904.

• Πρώτη παράσταση: 10 Αυγούστου 1894 (Θέατρο «Παράδεισος», θίασος «Πρόοδος» του Δημήτριου Κοτοπούλη)

Το έργο διαδραματίζεται στα Αροάνια όρη των Καλαβρύτων. Η Γκόλφω και ο Τάσος, δύο νέα ερωτευμένα παιδιά αποφασίζουν να παντρευτούν παίρνοντας την ευχή των γονιών τους. Ωστόσο το πρόσωπα του περιβάλλοντός τους εκφράζουν τις ενστάσεις τους και προσπαθούν να τους χωρίσουν. Η Γκόλφω πλήρως αφοσιωμένη στον αγαπημένο της αρνείται πεισματικά τις προτάσεις του πλούσιου Κίτσου που θέλει να την κάνει γυναίκα του. Αντίθετα, παρά τους αρχικούς ενδοιασμούς του, o Τάσος δέχεται να παντρευτεί την Σταυρούλα, την κόρη του τσέλιγκα Ζήση που θα του εξασφάλιζε οικονομική άνεση. Η Γκόλφω νιώθοντας προδομένη αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή της αφού πρώτα συναντήσει το ζευγάρι και με μεγαλοψυχία τους δώσει τις ευχές της. Ο Τάσος συγκινημένος από την στάση της Γκόλφως αποφασίζει να εγκαταλείψει την Σταυρούλα και να γυρίσει στην πρώτη και μοναδική του αγάπη. Φτάνει όμως πολύ αργά κοντά της, αφού η Γκόλφω έχει προλάβει να πιει το δηλητήριο προτού μάθει πως ο Τάσος είχε μετανιώσει. Ο Τάσος νιώθοντας ένοχος αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή του με το ίδιο του το μαχαίρι. Το έργο τελειώνει με την Αστέρω, μητέρα της Γκόλφως, και τον Θανασούλα, πατέρα του Τάσου, να βρίσκουν μαζί τα πτώματα των παιδιών τους.

* * *

Η πεντάπρακτη Η Γκόλφω είναι γραμμένη σε δημοτική γλώσσα. Το πρόσωπα του δράματος είναι δώδεκα, από τα οποία οι τρεις είναι γυναίκες και συμμετέχει Χορός από βοσκούς και βοσκοπούλες. Η δράση τοποθετείται σε βουκολικό τοπίο παρουσιάζοντας σε πολλά σημεία του έργου την καθημερινότητα και τις ασχολίες των ανθρώπων της υπαίθρου, όπως είναι οι βοσκοί - οι τσέλιγκες και οι βοσκοπούλες. Η χαρακτηριστική εικόνα της κόρης που πάει στη βρύση για να λευκάνει το πανί, οι άνθρωποι που περιμένουν να πάρουν νερό από την ίδια βρύση κ.ά. Η βρύση ως τόπος συνάντησης αλλά και ανταλλαγής πληροφοριών εμφανίζεται σε πολλά έργα του είδους ως κοινός τόπος. Έντονες είναι στο έργο οι ταξικές διαφορές, που συχνά στην επαρχία μεγεθύνονται και καθορίζουν τις συμπεριφορές των ανθρώπων. Στην συγκεκριμένη περίπτωση γίνονται αιτία για να χωρίσει το ζευγάρι προκειμένου να έχουν τα άτομα μια καλύτερη ζωή. Ο Ζήσης για να πείσει τον Τάσο να γίνει γαμπρός του, του τάζει μεγάλη προίκα που περιλαμβάνει χίλια πρόβατα, εξακόσια γίδια, εβδομήντα άλογα και λιβάδια. Επίσης η Σταυρούλα, κόρη τσέλιγκα, προβάλλει την ανώτερη ταξική της θέση στις υπόλοιπες βοσκοπούλες απαιτώντας να γεμίσει πρώτη τη στάμνα της. Η δράση εμπλουτίζεται από πολλά δημοτικά ή δημοτικοφανή τραγούδια, κυρίως από την κατηγορία των νυφιάτικων, της αγάπης και άλλα, τα οποία πολλές φορές χρησιμοποιούνται και σαν μοτίβο στην έναρξη κάθε πράξης (βλ. δεύτερη, τέταρτη και πέμπτη πράξη).
(Το έργο εντοπίστηκε στη Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης και ψηφιοποιήθηκε από την ερευνητική ομάδα)

Πηγή: © ΤΜΗΜΑ ΘΕΑΤΡΟΥ, ΣΧΟΛΗ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ, Α.Π.Θ. Σπυρίδων Περεσιάδης,  

Κατεβάστε και Διαβάστε : «Η Γκόλφω»=> (Κείμενο pdf)

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ  AΛΗΣΜΟΝΗΤΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
ΤΟΥ ΚΑΡΑΘΑΝΟΥ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ