Ρουβίκωνας είναι το ΠΑΜΕ, αλλά όχι ο... Ρουβίκωνας!
Σταμάτης Ζαχαρός
Ιανουαρίου 12 2018
Δύο ημέρες μετά το show των εργατοπατέρων στο γραφείο της
κυρίας Αχτσιογλου, μέλη του Ρουβίκωνα μπούκαραν στο γραφείο μιας
συμβολαιογράφου, τα έκαναν λαμπόγυαλο και την απείλησαν ότι θα πάθει 100
φορές χειρότερα αν δεν αλλάξει όνομα και διεύθυνση. Ο λόγος ήταν ότι η
συμβολαιογράφος έκανε τη δουλειά της όπως είναι υποχρεωμένη από το νόμο.
Δεν ήταν αυτή που αποφάσισε τον τρόπο με τον οποίο θα γίνει η
εκκαθάριση των κόκκινων δανείων. Ούτε θα επωφεληθεί από τη διενέργεια
του πλειστηριασμού, πέραν μιας τυπικής αμοιβής. Στην πραγματικότητα
εκτελεί εντολές της Κυβέρνησης και της δικαστικής εξουσίας. Η δύσμοιρη
συμβολαιογράφος πληρώνει για τις φθορές στον εξοπλισμό και την ψυχική
υγεία της, επειδή οι κουκουλοφόροι την αντιμετωπίζουν ως εύκολο στόχο.
Περιέργως, δεν υπήρξαν ανάλογες αντιδράσεις από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς ενοχλούνται όταν κάποιος επιτίθεται στους δικούς τους αλλά η στάση τους μοιάζει μεροληπτική και ωφελιμιστική καθώς δεν αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο όταν θύματα του τραμπουκισμού είναι αθώοι πολίτες. Καθώς φαίνεται, ο φασισμός εξαρτάται από το αν μια πράξη στρέφεται εναντίον τους ή όχι.
Προσωπικά θεωρώ κάθε απόπειρα εκφοβισμού και άσκησης βίας κατακριτέα. Τόσο απέναντι στην κυρία Αχτσιόγλου, όσο και απέναντι στην συμβολαιογράφο. Οφείλω ωστόσο να παραδεχτώ ότι σε γενικές γραμμές το ΚΚΕ και τα ελεγχόμενα από τον Περισσό όργανα είναι πολύ προσεκτικά στο να μην δίνουν δικαιώματα και να περιορίζουν κατά το δυνατόν τη βία. Υπάρχουν φυσικά και εξαιρέσεις για τις οποίες δέχονται κριτική. Ο Ρουβίκωνας από την άλλη χρησιμοποιεί κατά κύριο λόγο τη βία. Όχι σε βαθμό τέτοιο ώστε να κινδυνεύουν ζωές αλλά η φθορά περιουσίας και η ταραχή που περνούν τα θύματά του, εμπίπτουν εξίσου στην άσκηση βίας.
Είναι οξύμωρο να κατηγορεί κανείς το ΠΑΜΕ για πρακτικές Ρουβίκωνα αλλά να μην έχει ούτε μια λέξη να πει για τον “original Ρουβίκωνα”. Ακόμη χειρότερα, να δικαιολογεί τις πρακτικές του Ρουβίκωνα χαρακτηρίζοντάς τες “ακτιβισμό”, όπως έκανε για παράδειγμα ο Πρόεδρος της Βουλής και τρίτος πολιτειακός παράγων της Ελληνικής Δημοκρατίας, κος Ν. Βούτσης σε συνέντευξή του (Νέα Σελίδα, Νοέμβριος 2017).
Πρακτικά η αποδοχή της “καλής βίας” δημιουργεί τις συνθήκες για να ασκηθεί και η “κακή βία”. Η μη συμφέρουσα , αν προτιμάτε. Μια κοινωνία που εθίζεται σε πρακτικές αυτοδικίας, είναι βέβαιο ότι θα καταφύγει σε αυτήν όταν βρεθεί σε μια δύσκολη στιγμή. Το να ποτίζει κανείς τους πολίτες με το δηλητήριο της βίας, μπορεί να είναι συμφέρον βραχυπρόθεσμα αλλά νομοτελειακά θα στραφούν κάποτε εναντίον του …ποτιστή. Όπως έλεγε και ο Χαρ. Φλωράκης: “όποιος κατουράει στη θάλασσα, θα το βρει στ’ αλάτι”.
Σε ότι αφορά το “εμπνευσμένο” επιχείρημα ότι η βία που ασκείται από τους “ακτιβιστές” είναι ασήμαντη μπροστά στη βία των μνημονίων, θα πρέπει όλοι να καταλάβουν τρία πράγματα. Πρώτον ότι τα προγράμματα στήριξης κράτησαν την Ελλάδα ζωντανή, ειδάλλως δεν θα υπήρχε σάλιο και θα ζούσαμε στιγμές Βενεζουέλας. Δεύτερον ότι τα μνημόνια ήταν η συνέπεια των πράξεών μας και δεν προηγήθηκαν της χρεοκοπίας και τρίτο και κυριότερο ότι οι πολίτες επιλέγουν τις κυβερνήσεις τους. Όποιος δεν σέβεται ιδίως το τελευταίο μάλλον δεν έχει ούτως ή άλλως πρόβλημα με τη βία…
*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 24/7 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA (@SZacharos).
Περιέργως, δεν υπήρξαν ανάλογες αντιδράσεις από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς ενοχλούνται όταν κάποιος επιτίθεται στους δικούς τους αλλά η στάση τους μοιάζει μεροληπτική και ωφελιμιστική καθώς δεν αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο όταν θύματα του τραμπουκισμού είναι αθώοι πολίτες. Καθώς φαίνεται, ο φασισμός εξαρτάται από το αν μια πράξη στρέφεται εναντίον τους ή όχι.
Προσωπικά θεωρώ κάθε απόπειρα εκφοβισμού και άσκησης βίας κατακριτέα. Τόσο απέναντι στην κυρία Αχτσιόγλου, όσο και απέναντι στην συμβολαιογράφο. Οφείλω ωστόσο να παραδεχτώ ότι σε γενικές γραμμές το ΚΚΕ και τα ελεγχόμενα από τον Περισσό όργανα είναι πολύ προσεκτικά στο να μην δίνουν δικαιώματα και να περιορίζουν κατά το δυνατόν τη βία. Υπάρχουν φυσικά και εξαιρέσεις για τις οποίες δέχονται κριτική. Ο Ρουβίκωνας από την άλλη χρησιμοποιεί κατά κύριο λόγο τη βία. Όχι σε βαθμό τέτοιο ώστε να κινδυνεύουν ζωές αλλά η φθορά περιουσίας και η ταραχή που περνούν τα θύματά του, εμπίπτουν εξίσου στην άσκηση βίας.
Είναι οξύμωρο να κατηγορεί κανείς το ΠΑΜΕ για πρακτικές Ρουβίκωνα αλλά να μην έχει ούτε μια λέξη να πει για τον “original Ρουβίκωνα”. Ακόμη χειρότερα, να δικαιολογεί τις πρακτικές του Ρουβίκωνα χαρακτηρίζοντάς τες “ακτιβισμό”, όπως έκανε για παράδειγμα ο Πρόεδρος της Βουλής και τρίτος πολιτειακός παράγων της Ελληνικής Δημοκρατίας, κος Ν. Βούτσης σε συνέντευξή του (Νέα Σελίδα, Νοέμβριος 2017).
Πρακτικά η αποδοχή της “καλής βίας” δημιουργεί τις συνθήκες για να ασκηθεί και η “κακή βία”. Η μη συμφέρουσα , αν προτιμάτε. Μια κοινωνία που εθίζεται σε πρακτικές αυτοδικίας, είναι βέβαιο ότι θα καταφύγει σε αυτήν όταν βρεθεί σε μια δύσκολη στιγμή. Το να ποτίζει κανείς τους πολίτες με το δηλητήριο της βίας, μπορεί να είναι συμφέρον βραχυπρόθεσμα αλλά νομοτελειακά θα στραφούν κάποτε εναντίον του …ποτιστή. Όπως έλεγε και ο Χαρ. Φλωράκης: “όποιος κατουράει στη θάλασσα, θα το βρει στ’ αλάτι”.
Σε ότι αφορά το “εμπνευσμένο” επιχείρημα ότι η βία που ασκείται από τους “ακτιβιστές” είναι ασήμαντη μπροστά στη βία των μνημονίων, θα πρέπει όλοι να καταλάβουν τρία πράγματα. Πρώτον ότι τα προγράμματα στήριξης κράτησαν την Ελλάδα ζωντανή, ειδάλλως δεν θα υπήρχε σάλιο και θα ζούσαμε στιγμές Βενεζουέλας. Δεύτερον ότι τα μνημόνια ήταν η συνέπεια των πράξεών μας και δεν προηγήθηκαν της χρεοκοπίας και τρίτο και κυριότερο ότι οι πολίτες επιλέγουν τις κυβερνήσεις τους. Όποιος δεν σέβεται ιδίως το τελευταίο μάλλον δεν έχει ούτως ή άλλως πρόβλημα με τη βία…
*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 24/7 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA (@SZacharos).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου