Three Cavafy Songs (2014) by Dutch composer Willem Stoppelenburg (1943)
are performed by Josefien Stoppelenburg (soprano -dedicated to) and Ab
Weegenaar (bassoon).
The original version has the violoncello as counterpart of the singer.
The illustrations contain mainly images of the Greek poet Konstatin Kavafis (1863-1933) and an Ionian landscape, nowadays part of Turkey.
The poems are all included in the images.
1. Morning Sea
2. Ionic 3.45
[1911]
3. Hidden Things 10.00
Κρυμμένα
Aπ’ όσα έκαμα κι απ’ όσα είπα
να μη ζητήσουνε να βρουν ποιος ήμουν.
Εμπόδιο στέκονταν και μεταμόρφωνε
τες πράξεις και τον τρόπο της ζωής μου.
Εμπόδιο στέκονταν και σταματούσε με
πολλές φορές που πήγαινα να πω.
Οι πιο απαρατήρητές μου πράξεις
και τα γραψίματά μου τα πιο σκεπασμένα —
από εκεί μονάχα θα με νιώσουν.
Aλλά ίσως δεν αξίζει να καταβληθεί
τόση φροντίς και τόσος κόπος να με μάθουν.
Κατόπι — στην τελειοτέρα κοινωνία —
κανένας άλλος καμωμένος σαν εμένα
βέβαια θα φανεί κ’ ελεύθερα θα κάμει.
The original version has the violoncello as counterpart of the singer.
The illustrations contain mainly images of the Greek poet Konstatin Kavafis (1863-1933) and an Ionian landscape, nowadays part of Turkey.
The poems are all included in the images.
1. Morning Sea
Θάλασσα του πρωϊού
Εδώ
ας σταθώ. Κι ας δω κ’ εγώ την φύσι λίγο.
Θάλασσας
του πρωϊού κι ανέφελου ουρανού
λαμπρά
μαβιά, και κίτρινη όχθη∙ όλα
ωραία
και μεγάλα φωτισμένα.
Εδώ
ας σταθώ. Κι ας γελασθώ πως βλέπω αυτά
(τα
είδ’ αλήθεια μια στιγμή σαν πρωτοστάθηκα)∙
κι
όχι κ’ εδώ τες φαντασίες μου,
τες
αναμνήσεις μου, τα ινδάλματα της ηδονής.2. Ionic 3.45
Ιωνικόν
Γιατί τα σπάσαμε τ’ αγάλματά των,
γιατί τους διώξαμε απ’ τους ναούς των,
διόλου δεν πέθαναν γι’ αυτό οι θεοί.
Ω γη της Ιωνίας, σένα αγαπούν ακόμη.
Σαν ξημερώνει επάνω σου πρωί
αυγουστιάτικο
την ατμόσφαιρά σου περνά σφρίγος απ’
την ζωή των˙
και κάποτ’ αιθερία εφηβική μορφή,
αόριστη, με διάβα γρήγορο,
επάνω από τους λόφους σου περνά.
3. Hidden Things 10.00
Κρυμμένα
Aπ’ όσα έκαμα κι απ’ όσα είπα
να μη ζητήσουνε να βρουν ποιος ήμουν.
Εμπόδιο στέκονταν και μεταμόρφωνε
τες πράξεις και τον τρόπο της ζωής μου.
Εμπόδιο στέκονταν και σταματούσε με
πολλές φορές που πήγαινα να πω.
Οι πιο απαρατήρητές μου πράξεις
και τα γραψίματά μου τα πιο σκεπασμένα —
από εκεί μονάχα θα με νιώσουν.
Aλλά ίσως δεν αξίζει να καταβληθεί
τόση φροντίς και τόσος κόπος να με μάθουν.
Κατόπι — στην τελειοτέρα κοινωνία —
κανένας άλλος καμωμένος σαν εμένα
βέβαια θα φανεί κ’ ελεύθερα θα κάμει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου