Στις πηγές της νιότης

Automne ( Armand Silvestre)
 Φθινόπωρο
Ερμηνεία : Nathalie Stutzmann, contralto
 Πιάνο : Catherine Collard


Automne au ciel brumeux, aux horizons navrants.
Aux rapides couchants, aux aurores pâlies,
Je regarde couler, comme l'eau du torrent,
       Tes jours faits de mélancolie.
Φθινόπωρο, με τους ομιχλώδεις ουρανούς , τους  θλιβερούς ορίζοντες,
Τα γρήγορα ηλιοβασιλέματα, τα  χλομά πρωινά
Βλέπω να κυλούν , όπως το νερό του χειμάρρου,
Οι πλασμένες απο μελαγχολία μέρες σου .

 Sur l'aile des regrets mes esprits emportés,
-Comme s'il se pouvait que notre âge renaisse!-
Parcourent, en rêvant, les coteaux enchantés,
       Où jadis sourit ma jeunesse!
Πάνω στα φτερά των τύψεων φερμένο  το πνεύμα μου
-Πώς θα γινόταν να ξαναγεννηθούμε!-
Περνώ   ονειροπολώντας τους μαγεμένους λόφους
Όπου κάποτε χαμογελούσε η νιότη μου!

 Je sens, au clair soleil du souvenir vainqueur,
Refleurir en bouquet les roses deliées,
Et monter à mes yeux des larmes, qu'en mon coeur,     
  Mes vingt ans avaient oubliées!
Νιώθω, στον φωτεινό ήλιο της νικηφόρας ανάμνησης
Να ξανανθίζει  ένα μπουκέτο από άδετα τριαντάφυλλα
Και να γεμίζουν  δάκρυα στα μάτια μου , που η καρδιά μου
Στα είκοσι μου χρόνια έχει  ξεχάσει!

Απόδοση στα ελληνικά: Gerontakos