Λογοτεχνία κάτω από τη μαντίλα

 
Books & Apples
Khadija El Younoussi*

“Dreams? They are mirrors which nothing but poetry and art can be compared to. They reflect the colour and rhetoric of the image more sensitively than sheets of aluminium or mercury-painted glass or any supersonic-ray detection apparatus can. Transparent dreams may detect uneasiness, ideas, hallucinations, desires… and even dreams themselves.”

These accumulated books tantalize me, and charge me up with alphabetical astonishment. They take away my senses; they fill them with new forces before restoring them to me, so full of new energy I feel ready to explode. The long-tentacled titles of the books stretch out towards me, increasing my desire to read, to devour their words.

I take a novel from the shelf. I leaf through all its pages. I glance at its price on the back cover. I count my small monthly allowance which I spend on sports-club expenses, light clothes for the coming summer, a pair of sun-glasses, a rich-in-protection vitamin and strawberry-flavoured lipstick, a skin-refreshing cream, taxi and bus expenses, mobile-phone recharging cards and fat-free chocolate. What remains barely allows me to get two cultural periodicals that I am very keen on reading, a newly-published collection of short stories and a copy of Top Santι magazine.

I put the novel back on the shelf where it belongs.

I move along the shelves and pick up another novel. Before opening it, I notice a brown young man approaching to ask me whether I work in this bookshop, as he is in need of help. I smile and tell him that I am just a customer. He apologizes and tells me that he always sees me in this bookstore, putting down a book and taking another.

I am like a butterfly who cannot afford the price of the dewdrops. Dear stranger, are you another book for me to open?

When I enter the world of books, when I enter the bookstore, everyone around me departs and I am there when Earnest Hemingway shoots himself with a shotgun, when Mohamed Choukri sits on a Jewish woman’s grave to write his autobiography, and when Mahmoud Darwish presses his knee down onto a knife’s edge to see if it really cuts, and if the wound really hurts.

This brown young man has such a warm voice. I see the bookseller wrapping up a set of books for him in a white, transparent wrapping-paper. She is also wrapping up her lips for him in a smile. I see him holding the books with his right hand and getting ready to join the passers-by in the street outside. The street is crowded. The evening is coming down slow and thick. People’s movements appear to slow, as if they are walking through thick evening light. Only the arm of the brown man embracing the books is strong.

He stops at the fruit vendor’s where an assortment of coloured fruits is carefully arranged in the shape of pyramids.

My stranger selects some red apples, which the vendor hands him is a plastic bag in exchange for some coins. He takes the bag of apples, carries it on his way, now slowing down as he walks away in the street, drowning in the crowd.
**********

My evening’s pillow is so smooth that I usually sleep peacefully with the dim lights, the cool colours of my room, the flavour of the night cosmetics sending a fragrance from my cheeks, my lips, my fingers...

At dawn, the door to my dream opens. There is that brown young man who I saw in the bookshop. He smiles and gives me the books I saw him buy. Then he goes to the kitchen refrigerator, and I ask him to bring me an apple.

I tear the white transparent wrapping paper of the books; the titles fly out and sink into my pores. The young man, who is no longer a stranger, gives me the apple that I am waiting for. The bookseller appears, laughing to herself and to me. I turn my back to her, but her laugh rings in my ears. I reach out to the bedside table and stop the alarm-clock from ringing.

Translated in english by Mohamed Saïd Raïhani : Moroccan translator, scholar & shortstory writer, born on December 23rd 1968 in Ksar El Kébir. He published in Arabic "The Singularity Will " (Semiotic Study on First-names) 2001, "Waiting For the Morning" (Short stories) 2003, "Thus Spoke Santa Lugar-Verde" (Short stories) 2005, "The Season Of Migration to Anywhere" (Short stories) 2006. He is preparing for publication "Beyond Writing & Reading " (Testimonies), and Kais & Juliet (an E-Love Novel) .
Source:al-hakawati.net

***********
* The writer, Khadija El Younoussi, is a Moroccan short-story writer, born in 1976. She is preparing for publication a collection of short stories titled “Sperm-Flies.

  

 Βιβλία και Μήλα

Ένα διήγημα της Μαροκινής συγγραφέα Χαντίτζα Ελ Γιουνούσι*


Μετάφραση: Βασίλης Κ. Μηλίτσης
Όνειρα; Τα όνειρα είναι καθρέφτες που με τίποτε δεν μπορούν να παρομοιαστούν παρά με την ποίηση και την τέχνη. Αντικατοπτρίζουν το χρώμα και τη ρητορική της εικόνας με περισσότερη ευαισθησία από τα φύλλα αλουμινίου ή το επιχρισμένο με υδράργυρο γυαλί ή από οποιαδήποτε υπερηχητική συσκευή ανίχνευσης. Τα διαφανή όνειρα μπορούν να ανιχνεύσουν ανησυχίες, ιδέες, παραισθήσεις, επιθυμίες και τα ίδια ακόμη όνειρα.

Αυτά τα συσσωρευμένα βιβλία με βασανίζουν και με επαναφορτίζουν με αλφαβητική κατάπληξη. Με κάνουν να χάνω τα λογικά μου. Είναι γεμάτα με νέες δυνάμεις πριν τις μεταδώσουν και σ’ εμένα, τόσο γεμάτα με μια πρωτοφανή ενέργεια που νιώθω πως θα εκραγώ. Οι τίτλοι τους με τα μακριά πλοκάμια τους τεντώνονται προς το μέρος μου και μεγαλώνουν την επιθυμία μου να διαβάσω, να καταβροχθίσω τις λέξεις τους.
Κατεβάζω ένα μυθιστόρημα από το ράφι. Φυλλομετρώ όλες του τις σελίδες.  Ρίχνω μια γρήγορη ματιά στην τιμή στο οπισθόφυλλο. Μετράω το μηνιαίο μου επίδομα που πρέπει να διαθέσω σε έξοδα γυμναστηρίου, ν’ αγοράσω ελαφρύ ρουχισμό για το επερχόμενο καλοκαίρι, ένα ζευγάρι γυαλιά ηλίου, ένα κραγιόν με βιταμίνες υψηλής προστασίας και γεύσης φράουλας, μια ανανεωτική κρέμα δέρματος, να καλύψω έξοδα κίνησης με ταξί και λεωφορείο, να ξοδέψω για κάρτες κινητού και σοκολάτες διαίτης. Κι ό, τι μου μένει μόλις που μου επιτρέπει ν’ αγοράσω δυο λογοτεχνικά περιοδικά, που τόσο λαχταρώ να διαβάσω, μια νεοεκδοθείσα συλλογή διηγημάτων και ένα τεύχος του περιοδικού «Τοπ Σαντέ».
Βάζω το μυθιστόρημα πίσω στο ράφι, όπου και ανήκει.

Προχωράω ανάμεσα στα ράφια και κατεβάζω ένα άλλο μυθιστόρημα. Πριν το ανοίξω, βλέπω έναν μελαψό, νεαρό άντρα να με πλησιάζει και να με ρωτάει αν δουλεύω στο βιβλιοπωλείο, γιατί χρειάζεται βοήθεια. Χαμογελάω και του λέω πως είμαι κι εγώ πελάτισσα. Ζητάει συγγνώμη και μου λέει πως πάντα με βλέπει σ’ αυτό το βιβλιοπωλείο να βάζω κάποιο βιβλίο στη θέση του και να παίρνω ένα άλλο.

Είμαι σαν μια πεταλούδα που δεν μπορεί να πληρώσει την τιμή των δροσοσταλίδων. Καλέ μου ξένε, είσαι μήπως κι εσύ ένα άλλο βιβλίο για ν’ ανοίξω;
Όταν μπαίνω στον κόσμο των βιβλίων – όταν μπαίνω στο βιβλιοπωλείο – όλοι γύρω μου εξαφανίζονται κι εγώ βρίσκομαι εκεί όταν ο Έρνεστ Χεμινγουέι αυτοπυροβολείται με μια καραμπίνα, όταν ο Μωχάμεντ Σούκρι1 κάθεται πάνω στο μνήμα μιας Εβραίας για να γράψει την αυτοβιογραφία του και όταν ο Μαχμούντ Νταρουίς2 πιέζει το γόνατό του πάνω στην κόψη ενός μαχαιριού για να δει αν πραγματικά κόβει και αν το τραύμα πράγματι πονάει.
Τούτος ο μελαψός νεαρός άντρας έχει μια τόσο γλυκιά φωνή. Βλέπω την πωλήτρια να του τυλίγει μερικά βιβλία σ’ ένα άσπρο, διαφανές χαρτί. Επίσης ανοίγει τα χείλη της σ’ ένα πλατύ χαμόγελο. Τον βλέπω να κρατάει τα βιβλία στο δεξί του χέρι και να ετοιμάζεται να μπερδευτεί με το πλήθος έξω στο δρόμο. Ο δρόμος είναι γεμάτος κόσμο. Το βραδάκι πέφτει αργό και σκοτεινό. Οι άνθρωποι φαίνονται να κινούνται κι αυτοί αργά σαν να βαδίζουν μέσα από ένα παχύρευστο βραδινό φως. Μόνο του μελαψού άντρα το χέρι που κρατάει τα βιβλία είναι δυνατό.

Στέκεται μπροστά σ’ ένα μανάβικο όπου υπάρχει μια ποικιλία από πολύχρωμα φρούτα προσεχτικά τοποθετημένα σε σχήμα πυραμίδας.
Ο ξένος μου διαλέγει μερικά κόκκινα μήλα, που ο μανάβης του δίνει σε μια πλαστική σακούλα σε ανταλλαγή μερικών κερμάτων. Παίρνει τη σακούλα με τα μήλα και κουβαλώντας την επιβραδύνει τώρα το βήμα του, απομακρύνεται και χάνεται μέσα στο πλήθος του δρόμου.
**********
Το προσκεφάλι μου είναι τόσο μαλακό που τις νύχτες συνήθως κοιμάμαι ήσυχα μέσα στο μισοσκόταδο, στα δροσερά χρώματα του δωματίου μου, με τη γεύση των καλλυντικών της νύχτας να αναδίδουν το άρωμά τους από τα μάγουλά μου, τα χείλη μου, τα δάχτυλά μου…
Την αυγή ανοίγει η πόρτα του ονείρου μου.
Παρουσιάζεται εκείνος ο μελαψός νεαρός άντρας που είδα στο βιβλιοπωλείο. Χαμογελάει και μου δίνει τα βιβλία που είδα ν’ αγοράζει. Κατόπιν πάει στο ψυγείο της κουζίνας και του ζητάω να μου φέρει ένα μήλο.
Σχίζω το άσπρο διαφανές χαρτί περιτυλίγματος. Οι τίτλοι πετάγονται και μπαίνουν μέσα στους πόρους του δέρματός μου. Ο νεαρός, που δεν είναι πια ξένος, μου δίνει το μήλο που περιμένω. Τότε εμφανίζεται η πωλήτρια που γελάει με τον εαυτό της και μ’ εμένα. Της γυρίζω την πλάτη, αλλά το γέλιο της αντηχεί ενοχλητικά στ’ αυτιά μου. Απλώνω το χέρι μου στο κομοδίνο δίπλα στο κρεβάτι μου και σταματάω το ξυπνητήρι που χτυπάει.



***********
*Η Χαντίτζα Ελ Γιουνούσι είναι μια διηγηματογράφος από το Μαρόκο, γεννημένη το 1976. Πρόκειται να εκδώσει μια συλλογή με τον τίτλο Sperm-Flies.

Σχόλια
 
1 Μωχάμεντ Σούκρι (1935 - 2003). Μαροκινός συγγραφέας, διεθνώς γνωστός για την αυτοβιογραφία του Μόνο για Ψωμί. Ο Τένεσι Ουίλιαμς την χαρακτηρίζει ως «Ένα πραγματικό συγκλονιστικό ντοκουμέντο της ανθρώπινης απελπισίας».
2 Ο Μαχμούντ Νταρουίς (1941–2008). Παλαιστίνιος ποιητής και συγγραφέας, τον οποίο οι Παλαιστίνιοι τιμούν ως εθνικό τους ποιητή. Είναι πολυβραβευμένος για τα έργα του.