Ο βράχος κι η πάνοπλη θάλασσα

 

«Ο βράχος. Τίποτ' άλλο. Η αγριοσυκιά κι η σιδερόπετρα.

Πάνοπλη θάλασσα. Καθόλου χώρος για γονυκλισία.

Έξω από την πύλη του Ελκόμενου πορφυρό πορφυρό μέσα στο μαύρο.

Οι γριές με τα καζάνια τους λευκαίνοντας το πιο μακρύ φαντό
της ιστορίας περασμένο σε κρίκους

απ' τις σαράντα τέσσερις βυζαντινές καμάρες.

Ο ήλιος αμείλικτος φίλος με το δόρυ του κατάντικρυ στα τείχη

κι ο θάνατος απόκληρος μέσα σ' αυτή την τεράστια φωταψία»

 

Γιάννης Ρίτσος, «Μονοβασιά»