Ο συγγραφέας που έγινε παπαγάλος

Ο  συγγραφέας που έγινε παπαγάλος 

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε  στη χώρα της Πατρογονίας ένας εκλεκτός συγγραφέας που έβγαζε το ψωμάκι του   ψευτοδουλεύοντας εδώ κι εκεί , για να γράφει και να εκδίδει τα βιβλία του  και  να νιώθει σπουδαίος . Μη νομίζετε ότι ήταν τίποτε παλιοφυλλάδες τα βιβλία του , σαν λ.χ. τα μυθιστορήματα που έγραφε ο (ποιος τον θυμάται τώρα; )  Μπαλζάκ ή τίποτε διανοουμενίστικες βλακείες, όπως του Εβραίου (μπλιαχ!) Ροθ. 
Αυτός   ήταν γαλλομαθής  διανοούμενος , με κλασική παιδεία και αξιακό σύστημα όπου κυριαρχούν οι ακλόνητες αρχές του Προγονικού Διαφωτισμού και όχι οι  αίολες παρόλες του χαζοχαρούμενου διαφωτιστικού σοσιαλισμού και της φασιστικής Αριστεράς, άρα έγραφε καλά μυθιστορήματα, έστω κι αν ορισμένοι τα έβλεπαν περισσότερο ως μουχλιασμένα εγκυκλοπαιδικά λεξικά και λιγότερο  ως Λογοτεχνία .
Ο συγγραφέας αυτός ήταν εντελώς  αδέσμευτος , πάνω και έξω από εξαρτήσεις και κόμματα, χωρίς φανατικά  ακροατήρια και οργισμένους αναγνώστες, επομένως ήταν αξιοπρεπώς  φτωχός, βρομούσε διακριτικά το χνώτο του. Βλέπετε οι καιροί είναι πολύ κακοί για όσους θέλουν να ζουν  από το συγγραφικό τους έργο και μόνο ευρισκόμενοι στη χώρα των γνήσιων Πατρογόνων.
Έψαχνε λοιπόν να βρει δουλειά, μήνας μπαίνει- μήνας βγαίνει, να πέφτει ο μισθός, να τρώει τις εντράδες του στα στα λαϊκά μαγεριά του Κωλοχανείου και να παίρνει τον διπλό εσπρέσο του στον  καφενέ  Dollars ,  έως ότου βρήκε κάποιον διευθυντή μιας εφημερίδας που την έλεγαν Κακημερινή και είχε μαζέψει το άνθος της Πατρογονικής διανόησης , τον Αλ Καποφελά, τον Πολύδακρυ Ιωανναρά, τον Στέφανο Χτικιάρη, τον Λάλο Παπατζημητρίου, τον Πάσχω Νταβέλη κλπ.  
 Η Κακημερινή ανήκε σε κάποιους καλούς εφοπλιστές, Κολαούζοι ονόματι, που  , εκτός από το να είναι καλοί, είχαν και έναν κολοσσιαίο  τηλεοπτικό σταθμό που τον έλεγαν SPY, ο οποίος σταθμός  ήταν   μέχρι τα μπούνια αδέσμευτος  από το  κράτος, τόσο ανεξάρτητος,  ώστε δεν είχε πληρώσει ούτε την άδειά του για να εκπέμπει ούτε  τις εισφορές του  σε ταμεία , εφορείες , τράπεζες, οι δε δημοσιογράφοι του ήταν όλοι μονόφθαλμοι, έβλεπαν μόνο από το δεξί μάτι και στο βραδινό δελτίο ειδήσεων έχει τη Λωρήν Μπακόλ   του εγχώριου μιντιακού Χόλυγουντ  Τσία Ψαρώνη και στην απογευματινή τον  χαζό αλλά καθόλου χαρούμενο Μπόγο Διάνο.
Σ΄ αυτόν τον μιντιακό γιγαντόμιλο κλήθηκε να πιάσει δουλειά ο εκλεκτός συγγραφέας μας, να προωθήσει  χωρίς υστεροβουλία τον εκσυγχρονισμό της Πατρογονίας , για να βγει επιτέλους από το τέλμα της υπανάπτυξης , για να τρώνε οι αναπτυξιακοί ταγοί με χρυσά κουτάλια και ο λαός που θα τους στηρίζει με επίχρυσα , πέντε ευρώ η δωδεκάδα.
Του έβαλαν όμως ένα μικρό όρο:  όταν γράφει κείμενα στην Κακημερινή , να μεταμορφώνεται σε παπαγάλο.
"Γιατί αυτό;Σε τι θα εξυπηρετεί η μεταμόρφωσή μου σε ψιττακό;", ρώτησε απορημένος. 
"Κοίτα", του είπε ανθυπομειδιώντας πονηρά ο Παπαφελάς, " Η μεταμόρφωση σε παραδείσιο πτηνό είναι το τίμημα  που πρέπει να πληρώνουν όσοι ψωμίζονται από τους Κολαούζους , είναι ο ελάχιστος φόρος ευγνωμοσύνης για τη ζεστή εργασιακή αγκαλιά που μας άνοιξαν..."
"Και τι θα παπαγαλίζω; Εγώ δε γνωρίζω  τη γλώσσα των πουλιών, άσε που αυτά ειδικά δεν τα χωνεύω καθόλου, μια και δεν είναι καλλίφωνα."
"Μην ανησυχείς για τα παπαγαλικά  . Θα τα  μάθεις σε λίγο καιρό  , εξάλλου οι εφοπλιστές δε μας ζητούν και πολλές λέξεις."
"Δηλαδή;
" Θα ακούς καλά όσα λέμε Εγώ και οι Κολαούζοι και θα αποστηθίζεις μόνο ορισμένες φράσεις μας  , που πρέπει να τις επαναλαμβάνεις στα κείμενά σου..."
"Τι είδους φράσεις; Δώσε μου κάποια δείγματα ..."
" Κάτω ο λαϊκισμός, Κάτω η Αριστερά, Θάνατος στον Τσίχλα, Εξεταστική για τον Μπαρουφάκη, Ένας Λεβέντης στην Εξουσία , Σεισμοί, λιμοί και καταποντισμοί έρχονται για την Ελλάδα με τους κομμουνιστές στην εξουσία, ΝΑΙ σε όλα όσα λέει ο Χόιμπλε, Διαβολοματάκης, η μεγάλη ελπίδα του έθνους..."
"Δηλαδή μου ζητάτε να λέω ψέματα, να διαστρεβλώνω την αλήθεια, να συκοφαντώ τους Αριστερούς , να τους θάβω καθημερινά..."
"Το λες πολύ ωμά , αλλά σε τελική ανάλυση αυτό το πράμα σου ζητάμε.Να επαναλαμβάνεις αυτά που εμείς θα σου υπαγορεύουμε και όχι  προσωπικές ερωτήσεις του τύπου : Παπαγάλε , σου αρέσει ο μαϊντανός;  Πες μου,  θεωρείς βαριά μια τέτοια αποστολή για τη σωτηρία της Πατρογονίας;"
"Μα τι λες, κύριε Διευθυντά μου . Είναι κάτι που σχετίζεται με την τέχνη μου. Μην ξεχνάτε ότι είμαι μυθιστοριογράφος, επαγγελματίας δηλαδή παραμυθατζής  . Α propos,  τι πληρώνετε για τα παπαγαλίσματά μου;"
"Αυτό εξαρτάται από το πόσο τσιριχτή  θα  είναι η φωνή που θα βγάζεις."

Έτσι προσελήφθη ο συγγραφέας μας  ως επαγγελματίας παπαγάλος στην έγκριτη εφημερίδα των εφοπλιστών Κακημερινή και έλυσε το βιοποριστικό πρόβλημά του.
Παραθέτουμε ένα κείμενο για να εκτιμήσετε την πετυχημένη μετάλλαξή του σε ψιττακό:
 

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Να ανοίξει η ΥΕΝΕΔ

Η Καθημερινή 23.01.2016  

 

Περίεργα πράγματα συμβαίνουν στην Πολωνία. Η κυβέρνηση των συντηρητικών εθνικιστών θέλει να επαναπροσδιορίσει τον δημόσιο ρόλο των τηλεοπτικών σταθμών, επί το «εθνικότερον» και οι δημοσιογράφοι αντιδρούν. Η αρμόδια υπουργός όμως τους καθησυχάζει: «Οι αρετές του δημοσιογράφου είναι η αντικειμενικότητα και η αξιοπιστία. Αν στην τηλεόραση δεν μπορούν να σεβασθούν αυτούς τους κανόνες, οι δημοσιογράφοι μπορούν να ανησυχούν». Με πόση κομψότητα και πόση λιτότητα το είχε διατυπώσει ο δικός μας Νίκος Ζαχαριάδης; «Μπορείς να λες ό,τι θέλεις, αρκεί να λες το σωστό». Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν.
Ευτυχώς εμείς εδώ δεν έχουμε τέτοια προβλήματα. Ο ρόλος της δημόσιας τηλεόρασης δεν χρειάζεται κανενός είδους επαναπροσδιορισμό, αφού είναι αυστηρά προσδιορισμένος. Η δική μας κυβέρνηση δεν θα επέτρεπε ποτέ στους δημοσιογράφους να μην είναι αντικειμενικοί και η αξιοπιστία, ως γνωστόν, είναι μια αρετή που διακρίνει όλον τον δημόσιο βίο μας. Είναι γνωστό πως, αν κάποιος φωραθεί ψευδόμενος, παραδίδεται εις την χλεύη του κόσμου και καταδικάζεται στη σιωπή και την αφάνεια.
Οφείλουμε επίσης να αναγνωρίσουμε πως αυτές οι αρετές διασφαλίζονται από τη δημοκρατική πολυφωνία. Τρεις ολόκληρες συχνότητες καλύπτει η δημόσια τηλεόραση. Θα ήταν καλύτερα αν υπήρχε και μία τέταρτη, μια ΥΕΝΕΔ φερ’ ειπείν, όμως δεν μπορούμε να απαιτούμε να γίνουν όλα και αμέσως. Δεν είναι λίγο ότι στον πρώτο χρόνο της διακυβέρνησής της η Αριστερά αποκατέστησε την αντικειμενική ενημέρωση που είχε καταργήσει η προηγούμενη κυβέρνηση. Γι’ αυτό και το κοινό καταβάλλει μαζί με τον λογαριασμό του ηλεκτρικού αγόγγυστα το τέλος.
Δεν θα μπορούσα να πω το ίδιο και για το ιδιωτικό τηλεοπτικό τοπίο. Εδώ κυριαρχούν κάτι συμφέροντα «να» -μετά συγχωρήσεως- και ένα χάος εξίσου «να». Επειδή όμως η κυβέρνηση ξυπνάει και κοιμάται με τον λαό στο μυαλό της πήρε την πρωτοβουλία να αποκαταστήσει και εκεί τις συνθήκες της αντικειμενικής ενημέρωσης. Θα δώσει άδεια μόνον σε όσους αποδεδειγμένα θα λένε το σωστό και τους υπόλοιπους θα τους αφήσει να βυσσοδομούν απ’ τα υπόγεια. Και για να μην γίνονται ανοησίες, θέλει να ελέγχει και το ΕΣΡ - άνθρωποι είναι κι αυτοί, μπορεί να τους ξεφύγει κάτι.
Απορία: τα πιστεύουν όλ’ αυτά ή τα λένε έτσι για να περνάει η ώρα;