Η ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ ΣΤΑ ΥΨΗ

Arthur Rimbaud

Αρθούρος Ρεμπώ - Βικιπαίδεια

( 20 Οκτωβρίου 1854 – 10 Νοεμβρίου 1891)

Ο ΥΠΝΑΡΑΣ ΤΗΣ ΡΕΜΑΤΙΑΣ

Είναι μια τρύπα χλωρασιάς όπου ένα ρυάκι ψάλλει
Στα χόρτα μπλέκοντας τρελά κουρέλια ασημωμένα 
Και λάμπει απ' το το περήφανο βουνό του πέρα ο ήλιος. 
Είναι μια ρεματιά μικρή που αφρίζει απ' τις αχτίδες.

Ένας στρατιώτης μ' ανοιχτό στόμα, γυμνό κεφάλι
Και με το σβέρκο στο νωπό τον κάρδαμο χωμένο 
Κοιμάται΄κι είναι ξαπλωτός στη χλόη κάτω απ' τα νέφη, 
Ωχρός , σε κλίνη πράσινη όπου χρυσόφως βρέχει.

Με τα ποδάρια στα πλατιά σπαθόχορτα κοιμάται
Κάνει έναν ύπνο ως άρρωστο παιδί χαμογελώντας,
Φύση, νανούριζέ τονε θερμά πολύ. Κρυώνει.

Δε φέρνουν στα ρουθούνια του τρεμούλιασμα τα μύρα.
Κοιμάται με το χέρι στο στήθος μες στον ήλιο,
Ατάραχος. Και στο δεξί πλευρό του έχει δύο τρύπες.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΤΖΙΟΥΛΑΣ (1909=1956)
Από τον τόμο Ανθολογία Γαλλικής Ποίησης,Εκδ. Καστανιώτης

Le Dormeur du Val

C'est un trou de verdure où chante une rivière
Accrochant follement aux herbes des haillons
D'argent ; où le soleil, de la montagne fière,
Luit : c'est un petit val qui mousse de rayons.

Un soldat jeune, lèvre bouche ouverte, tête nue,
Et la nuque baignant dans le frais cresson bleu,
Dort ; il est étendu dans l'herbe sous la nue,
Pâle dans son lit vert où la lumière pleut.

Les pieds dans les glaïeuls, il dort. Souriant comme
Sourirait un enfant malade, il fait un somme :
Nature, berce-le chaudement : il a froid.

Les parfums ne font pas frissonner sa narine ;
Il dort dans le soleil, la main sur sa poitrine
Tranquille. Il a deux trous rouges au côté droit.

Arthur Rimbaud

Octobre 1870
****************************************************

O Serge Reggiani απαγγέλλει τον  πασίγνωστο "Υπναρά"
και τραγουδά το υπέροχο αντιπολεμικό τραγούδι
του Μπορίς Βιάν Le Deserter.
 Το τραγούδι αυτό γράφτηκε το 1954  και προκάλεσε σάλο 
με την άρνηση του Βιάν να στρατευτεί για τη Γαλλία.
Είχε τη μορφή προσωπικής επιστολής προς τον πρόεδρο
της Γαλλίας Στρατηγό Ντε Γκολ.
Χαρακτηριστικά επιχειρήματά  του είναι η πεποίθησή του 
ότι δε γεννήθηκε για να σκοτώνει και ότι ότι αρκετά βάσανα 
τράβηξαν η οικογένειά του κι αυτός από τη μιλιταριστική βία.

Monsieur le président,
Je vous fais une lettre,
Que vous lirez, peut-être,
Si vous avez le temps:

Je viens de recevoir
Mes papiers militaires,
Pour partir à la guerre
Avant mercredi soir.

Monsieur le président,
Je ne veux pas la faire,
Je ne suis pas sur terre
Pour tuer des pauvres gens...

C'est pas pour vous fâcher,
Il faut que je vous dise
Ma décision est prise:
Je m'en vais déserter...

Depuis que je suis né,
J'ai vu mourir mon père,
J'ai vu partir mes frères
Et pleurer mes enfants.

Ma mère a tant souffert
Qu'elle est dedans sa tombe
Et se moque des bombes
Et se moque des vers...

Quand j'étais prisonnier,
On m'a volé ma femme,
On m'a volé mon âme
Et tout mon cher passé...

Demain de bon matin,
Je fermerai ma porte
Au nez des années mortes,
J'irai sur les chemins...

Je mendierai ma vie
Sur les routes de France,
De Bretagne en Provence
Et je dirai aux gens:

"Refusez d'obéir,
Refusez de la faire,
N'allez pas à la guerre
Refusez de partir!"

S'il faut donner son sang,
Allez, donner le vôtre!
Vous êtes bon apôtre,
Monsieur le président,

Si vous me poursuivez,
Prévenez vos gendarmes
Que je n'aurai pas d'armes
Et qu'ils pourront tirer...