Το αιώνια αναπάντητο ερώτημα

Μπορει η διαλεκτική να σπάσει τούβλα;

La Dialectique peut-elle casser des briques? 

(1973)

*La dialectique peut-elle casser des briques? (1973):Βικιπαίδεια*

Το μπορεί η διαλεκτική να σπάσει τούβλα του καταστασιακού Ρενέ Βιενέ René (Viénet) είναι µεταστροφή µιας cult κινεζικής ταινίας καράτε. Η λογική της είναι απλή: Ο Βιενέ διατηρεί ολόκληρο το οπτικό µέρος, τις εικόνες και την κίνηση από το πρωτότυπο, και αλλάζει το ηχητικό - ντουµπλάρει τους διαλόγους και προσθέτει ορισµένα σχόλια, στα γαλλικά. Η πάλη του καλού µε το κακό µετατρέπεται σε πάλη του "προλεταριάτου µε τη γραφειοκρατία"!

Η υπόθεση έχει ως εξής: οι γραφειοκράτες (στο πρωτότυπο οι προύχοντες του χωριού) καταπιέζουν βάναυσα τους προλετάριους (τους χωρικούς), μέχρι που εμφανίζεται ένας μυστηριώδης νέος. Ο νέος αυτός, ανακαλύπτουμε, είναι ο "διαλεκτιστής", ο οποίος ξυλοκοπάει μία ομήγυρη από 15 άτομα για πρωινό. Κάποιοι χαρακτηριστικοί διάλογοι: όταν ο υπασπιστής του γραφειοκράτη επιτίθεται στους "αθώους προλετάριους" εξανίσταται ως εξής: "δεν θέλω να ξανακούσω για πάλη των τάξεων… διαφορετικά θα στείλω τους κοινωνιολόγους κι αν χρειαστεί τους ψυχιάτρους. Τους Φουκώ. Τους Λακάν. Τους στρουκτουραλιστές". Αργότερα, όταν ο μειλίχιος και συμπονετικός ήρωας του χωριού ψυθιρίζει κάτι στην αγαπημένη του, εκείνη αποκρίνεται "…φυσικά σε πιστεύω… σε έχω δει να σκοτώνεις τόσους παππάδες…"
Ένας από τους λόγους που υπήρχε ενδιαφέρον για το γύρισμα μιας τέτοιας ταινίας φαίνεται να ήταν το φαινόμενο της αντιγραφής και ανακύκλωσης ενός απλού και κλισέ σεναριού για ανατρεπτικούς σκοπούς. Η πρακτική της χρήσης ενός ήδη υπάρχοντος έργου με σκοπό την αναπροσαρμογή του για άλλους σκοπούς (detournement) είναι πολλά υποσχόμενη και θέτει ενδιαφέροντα ερωτήματα. Πέρα από το πολιτικό χιούμορ και τη σάτιρα, η ταινία εγείρει και κάποια ουσιαστικά ζητήματα (π.χ. σχέση ιδεολογίας/πολιτικής και θεάματος).
Πηγή: Black Tracker.gr