ΤΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΟΥ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ

ΤΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΟΥ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ
ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ

Εὐδοκιμῶν δὲ δημοσίᾳ καὶ θαυμαζόμενος οὐχ ἧττον ἰδίᾳ τοὺς
πολλοὺς κατεδημαγώγει καὶ κατεγοήτευε τῇ διαίτῃ λακωνίζων
.....................................................................................
ἦν γάρ, ὥς φασι, μία δεινότης αὕτη τῶν πολλῶν ἐν αὐτῷ καὶ μηχανὴ θήρας ἀνθρώπων, συνεξομοιοῦσθαι καὶ συνομοπαθεῖν τοῖς ἐπιτηδεύμασι καὶ ταῖς διαίταις, ὀξυτέρας τρεπομένῳ τροπὰς τοῦ χαμαιλέοντος. πλὴν ἐκεῖνος μέν, ὡς λέγεται, πρὸς ἓν ἐξαδυνατεῖ χρῶμα τὸ λευκὸν ἀφομοιοῦν ἑαυτόν· Ἀλκιβιάδῃ δὲ διὰ χρηστῶν ἰόντι καὶ πονηρῶν ὁμοίως οὐδὲν ἦν ἀμίμητον οὐδ᾽ ἀνεπιτήδευτον, ἀλλ᾽ ἐν Σπάρτῃ γυμναστικός, εὐτελής, σκυθρωπός, ἐν Ἰωνίᾳ χλιδανός, ἐπιτερπής, ῥᾴθυμος, ἐν Θράκῃ μεθυστικός, ἐν Θετταλοῖς ἱππαστικός, Τισαφέρνῃ δὲ τῷ σατράπῃ συνὼν ὑπερέβαλεν ὄγκῳ καὶ πολυτελείᾳ τὴν Περσικὴν μεγαλοπρέπειαν
.........................................................................

Πλουτάρχου Βίοι, Αλκιβιάδης, 23.3-23.5

*******************
************
********
**
*

( Ο Αλκιβιάδης ) επειδή είχε αποκτήσει καλό όνομα στη δημόσια
ζωή του αλλά και επειδή στην ιδιωτική του ζωή τον θαύμαζαν όχι λιγότερο,
επηρέαζε το λαό και τον καταγοήτευε ακολουθώντας τον σπαρτιατικό
τρόπο ζωής..................................................................................
γιατί μια από τις πολλές ικανότητες σαυτού του ανθρώπου ήταν ,
όπως λένε, ο τρόπος να κερδίζει τους ανθρώπους με το να εξομοιώνεται
και να προσαρμόζεται στις ασχολίες και στον τρόπο ζωής τους,
αφού μεταμορφωνόταν ταχύτερα και από το χαμαιλέοντα,
με τη διαφορά πως εκείνος , καθώς λέγεται, σε ένα μόνο χρώμα δεν
μπορεί να προσαρμόσει τον εαυτό του, στο λευκό. Για τον Αλκιβιάδη,
όμως, επειδή συναναστρεφόταν εξίσου καλούς και κακούς ανθρώπους ,
δεν υπήρχε τίποτα που δεν το μιμήθηκε και δεν το δοκίμασε.
Στη Σπάρτη , λόγου χάρη , ήταν φίλος της γυμναστικής, απλός και σοβαρός,
αλλά στην Ιωνία φιλήδονος, ευχάριστος και νωθρός, στη Θράκη υπήρξε
μέθυσος, στους Θεσσαλούς φίλος της ιππασίας κι, όταν συναναστρεφόταν
τον Τισαφέρνη, το σατράπη, ξεπερνούσε την περσική μεγαλοπρέπεια
σε υπερβολή και πολυτέλεια.......................................

[Απόδοση: Gerontakos]