Τραγική ειρωνεία
του Τριαντάφυλλου Μηταφίδη*
«Ήδη, σε μόλις 10 μήνες, κάναμε περισσότερα προς αυτή την κατεύθυνση από οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση στο παρελθόν. Κάνουμε το αυτονόητο πραγματικότητα. Και είμαστε ακόμη στην αρχή.»(Γ.Παπανδρέου 23/8/2010)
Ηχεί ως τραγική ειρωνεία η πρωθυπουργική αυταρέσκεια μπροστά στο δράμα χωρίς κάθαρση που ζει η χώρα στη «μετά τρόικα εποχή». Αρκεί η δημόσια ομολογία της υπουργού «Δια βίου μάθησης» ότι την ερχόμενη Δευτέρα αρχίζει «η πιο δύσκολη σχολική χρονιά της μεταπολίτευσης», για να διαλυθεί η μαγική εικόνα που φιλοτεχνεί ο πρωθυπουργός για την κυβέρνησή του.
Δείχνει πόσο περιορισμένες είναι οι φιλοδοξίες της και πόσο απέχουν από τις ανάγκες της νεολαίας μας.
Για ποια ποιότητα των εκπαιδευτικών υπηρεσιών μπορεί να μιλά η κυβέρνηση, όταν οι παιδικοί σταθμοί και τα νηπιαγωγεία δεν επαρκούν να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας; Ποια πολιτική ισότητας μπορεί να εφαρμοστεί, όταν τα προγράμματα στήριξης των παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες και αναπηρίες καθημερινά συρρικνώνονται; Πώς θα λειτουργήσουν τα σχολεία, όταν η έλλειψη εκπαιδευτικού προσωπικού οδηγεί σε σχολεία με πληθωρικές σχολικές τάξεις, με περισσότερα από τα 25 παιδιά που προβλέπει ο νόμος για τα Δημοτικά; Πώς θα μπορέσουν οι εκπαιδευτικοί να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του έργου τους, όταν στερούνται την αναγκαία επιμόρφωση, υποχρεώνονται σε σκληρές εργασιακές συνθήκες και οδηγούνται στα όρια της φτώχειας; Πώς θα καλυφθούν οι διδακτικές ανάγκες χωρίς κάλυψη των κενών με μόνιμους διορισμούς; Φέτος, μάλιστα, οι γονείς θα χρειαστεί να βάλουν ακόμη πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, για να καλύψουν ακόμη και δαπάνες του σχολείου που μέχρι σήμερα καλύπτονταν από κρατικούς πόρους.
Αντιμέτωποι κάθε Σεπτέμβρη με τα στοιχειώδη προβλήματα λειτουργίας των σχολείων παραγκωνίζουμε άλλα εξίσου σημαντικά: τα προγράμματα σπουδών, τα διδακτικά βιβλία, τις παιδαγωγικές μεθόδους, τις πολιτικές αντιστάθμισης των εκπαιδευτικών ανισοτήτων, την αρχική εκπαίδευση και τη συνεχή επιμόρφωση του διδακτικού προσωπικού.
Για να ανταποκριθεί η εκπαίδευσή στις ανάγκες και τα οράματα της νεολαίας μας, πρέπει να διεκδικήσουμε μια ριζική, δημοκρατική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, που θα μεταβάλει συνολικά τη φιλοσοφία και το πλαίσιο λειτουργίας των σχολείων μας.
Αυτό απαιτεί καταφατική απάντηση στο ρητορικό-φανταζόμαστε-ερώτημα του πρωθυπουργού : «θα αποφασίζουν οι λαοί, είτε απευθείας οι ίδιοι, είτε μέσω των θεσμών που τους εκπροσωπούν γνήσια, ή τα κάθε λογής συμφέροντα, που τελικά, νέμονται προς όφελός τους την εξουσία;»
* Εκπαιδευτικός-δημοτικός σύμβουλος Δήμου Θεσσαλονίκης
ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ «Επωνύμως», 13/9/2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου