Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Το άδικο για τον τόπο είναι ότι οι Ελληνες της Ελλάδας έχουν χρήματα, τα οποία λιμνάζουν στις τράπεζες του εξωτερικού. Εχει υπολογιστεί ότι αυτά τα χρήματα, μόνο των καταθέσεων, είναι πάνω από 85 δισ. ευρώ, δηλαδή είναι 17 φορές περισσότερα από την επένδυση του Κατάρ. Με την επιστροφή αυτών των χρημάτων θα είχε λυθεί, κατά μέγα μέρος, το πρόβλημα της αιμοδοσίας της ελληνικής οικονομίας.

Γιατί δεν λύνεται; Την απάντηση καλούνται να δώσουν τα οικονομικά επιτελεία της κυβέρνησης, οι τραπεζίτες, οι σύμβουλοι, οι υπουργοί, όλοι όσοι γνωρίζουν το ζήτημα, αλλά δεν εισηγούνται μια τολμηρή απόφαση, παράλληλα με εκείνη για το ομόλογο της διασποράς που στόχο έχει να προσελκύσει κεφάλαια των Ελλήνων του εξωτερικού. Το συμπέρασμα είναι: χρήματα υπάρχουν, αλλά δεν υπάρχει σχέδιο, δεν υπάρχει πολιτική για να τοποθετηθούν στην ελληνική οικονομία. Αναμφισβήτητα μέγα μέρος είναι «μαύρα» χρήματα, διότι δεν υπήρχε σύστημα ελέγχου της παραοικονομίας, της φοροδιαφυγής, της φοροαποφυγής και της φοροκλοπής.

Πέρα, όμως, από το σύστημα, στις μέρες μας έπαψε να υπάρχει και το πατριωτικό ήθος, η φροντίδα για την πατρίδα, το στοιχειώδες φιλότιμο, αυτό που τη στήριξε σε δύσκολους καιρούς. Πολλά χρόνια πριν, το 1977, αυτήν την καίρια έλλειψη την επεσήμανε ο Οδυσσέας Ελύτης στην «Αναφορά στον Ανδρέα Εμπειρίκο», από την οποία για ακόμη μία φορά, αντιγράφω μερικές γραμμές: «Είναι, το ξέρω, δύσκολο ν' αξιολογείς το σημερινό μολύβι σαν χθεσινό χρυσάφι· και όμως, αν θέλεις να κρίνεις αντικειμενικά (θέλω να πω, να 'ρθεις στη θέση ενός μεγαλοαστού την εποχή που οι μεγαλοαστοί, αντί να παίζουν κουμ καν, δημιουργούσανε την Ελλάδα) πρέπει να το πράξεις».

Σήμερα οι μεγαλοαστοί -μεγαλοεφοπλιστές και μεγαλοεπιχειρηματίες- παίζουν με επενδύσεις στο ποδόσφαιρο, ωσάν η χώρα να μη βρίσκεται στη δίνη μιας κρίσης με τεράστια προβλήματα. Αλλά όχι μόνο οι μεγαλοαστοί, οι πάντες, εκτός από τα θύματα της κρίσης, σφυρίζουν αδιάφορα. Και οι κατ' εξοχήν υπεύθυνοι της κρίσης, οι υπονομευτές της οικονομίας, περιμένουν την περαίωση για να λάβουν άφεση αμαρτιών με τον νόμο. Και δεν βρέθηκε ακόμη κανένας να πει το απλούστερο, όπως μου το τηλεφώνησε οργισμένος ο Διονύσης μετά το άρθρο μου της περασμένης Τρίτης: «Είναι τόσο δύσκολο να αντιγράψουμε το φορολογικό σύστημα μιας άλλης ευρωπαϊκής χώρας, που έχει χτυπήσει και έχει εξαφανίσει τη φοροδιαφυγή και τη φοροκλοπή;».

Είναι δύσκολο. Τόσο δύσκολο όσο δύσκολο είναι να αλλάζουν οι βουλευτές τον νόμο του «πόθεν έσχες» για να δηλώνουν καθαρά το πόθεν, πώς και πότε απέκτησαν τα περιουσιακά τους στοιχεία. Αν το τολμήσουν, μπορεί να γίνουν και τα επόμενα βήματα για την εξυγίανση του συστήματος. Διαφορετικά, ο τόπος θα βουλιάζει όλο και περισσότερο στην κοινωνική κρίση, δημιούργημα της οποίας, σύμπτωμα, είναι η οικονομική κρίση.

Απόσπασμα από το άρθρο του Βίκτωρα Νέτα

στην Ελευθεροτυπία "Λεφτά υπάρχουν, 

δεν υπάρχει όμως πατριωτισμός" (29/9/2010)