ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΝΕΜΕΝΑ (1)

ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΝΕΜΕΝΑ

Πολύτιμα κείμενα .

Κείτονται σκονισμένα στα  ράφια

κάποιων δημόσιων βιβλιοθηκών 

και ελάχιστων μερακλήδων ιδιωτών

Κινδυνεύουν με τον αφανισμό

της λησμονιάς, υποκύπτοντας

στον αδήριτο νόμο της αναγνωστικής

μόδας των "μοντερνιστών" αναγνωστών  

και  της αδιαφορίας για τα έργα του παρελθόντος

εκ μέρους των ανορεκτικών περί το βιβλίο.

Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου

Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ

Ποιήματα

1993

Εκδόσεις Διαγωνίου

Αριθμός 69

Θεσσαλονίκη

Στη Λένα

ΑΝΕΞΙΤΗΛΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

Τι ήταν τελικά ο παπούς μου

Ένας αυθεντικός καρβουνιάρης

Να κυνηγάει τον πελάτη με το τουφέκι

"Κάρβουνο πιο μαύρο κι απ΄τη ωύχτα-έλα"

Κι αυτές με τα τσεμπέρια και τις ποδιές

Οι όμορφες γειτόνισες οι στρίγγλες-πόσο και πόσο

Κι αν έβαζε καμιά φορά το χέρι του

Κάτω απ΄τα φουστάνια τους ήταν σοφός

Κι ας έβρισκαν στο σπίτι μαύρα τα μπούτια τους

Ήταν σοφός αυτός Μες στη μαυρίλα του

Ήξερε τι κάνει και πού το πάει

Έλεγε: το κάρβουνο θέλει κόλπα θέλει γαλιφιές

Να το πασάρεις στον άλλο

Πρέπει να το πουλήσεις όσο όσο

Ή να το μοιραστείς πάση θυσία

Να φύγει από πάνω σου αυτή η μαυρίλα

Αυτό το ανεξίτηλο σκοτάδι

***

ΝΥΧΤΕΡΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ


Το ίδιο όνειρο δεν είδαμε ποτέ
Κι ας νυχτώνει το ίδιο για τους δυο μας
Τρυφερά κοιμάσαι κείτομαι στο βόρειο πλευρό
Όπου το κρύο με θανατώνει
Πέφτεις με το σώμα προς τον έρωτα στραμμένο
Υποφέρεις που βλέπω τον καιρό νεκρό
Ενώ και στον δικό σου ύπνο ανάβει ένα σκοτάδι
Το αισθάνομαι Μού κρατάς το χέρι
Πηγαίνουμε στον εφιάλτη με αναμμένο φως
Το πρωί κρύβεις μέσα στα χέρια σου το αίμα
Μιας νύχτας φονικής
Κάτω απ΄τα μάτια σου- την ώρα του καφέ-
Κάτι σαν μαύρο κατακάθι μάς καταποντίζει
Σε όνειρο ίδιο και διαφορετικό