Σάββατο, Σεπτεμβρίου 25, 2010

Η ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Umberto Saba
(1883-1957)

Amai


Amai trite parole che non uno
osava. M'incantò la rima fiore
amore,
la più antica difficile del mondo.


Amai la verità che giace al fondo,
quasi un sogno obliato, che il dolore
riscopre amica. Con paura il cuore
le si accosta, che più non l'abbandona.


Amo te che mi ascolti e la mia buona
carta lasciata al fine del mio gioco.
Mediterranee, 1946
******************
ΑΓΑΠΗΣΑ


Αγάπησα χιλιοειπωμένες λέξεις που κανείς
δεν τις τολμούσε. Με μάγεψε η ρίμα άνθος
έρως
η πιο αρχαία του κόσμου σε δυσκολία.


Αγάπησα την αλήθεια που πλαγιάζει στο βάθος-
σαν όνειρο σχεδόν  λησμονημένο- κι ο πόνος
την ξανακάνει φίλη. Με φόβο η καρδιά
την προσεγγίζει, και δεν την εγκαταλείπει πια.

Αγαπώ εσένα που μ΄ακούς και το καλό χαρτί
τ΄αφήνω για το τέλος του παιχνιδιού. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: