ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΗΘΟΥΣ- ΜΙΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ..

Κι όπως εμπνεόμουν μουσική καθαρίζοντας  τα φρέσκα  φασολάκια

νότες επετούσα εναλλάξ με τρυφερά τσαλιά   στα δύο τσουκαλάκια,

πετάχθηκα τότες απάνω  από καταγής , αντρειεύτηκα πως παίρνω μια νέα αρχή,

μια κι είχα πάρει  το στρατί μου λάθος, άλλαξα για πολλοστή φορά σκουφί...

"Τον περασμένο χειμώνα ζήτησε να με ιδεί 
ο Μίκης Θεοδωράκης,  ο μουσικός
και βουλευτής της ΕΔΑ.

Είχα χρόνια να τον ιδώ. Τον δέχτηκα στο σπίτι μου.

Έφερε μαζί του μια ταινία των ηχογραφημένων

μελοποιήσεων ποιημάτων μου που είχε συνθέσει

στη φυλακή. Μετά την ακρόαση μού έκανε την

πρόταση να πάμε μαζί στον Παπαδόπουλο ή τον

Παττακό και να ζητήσουμε από κοινού το Στάδιο 

για εκτέλεση των συνθέσεών του.

Πριν από την επίσκεψή του μου έρχονταν φήμες

πολλών επαίνων του για μένα.

Δεν υπήρχε καμιά ελπίδα αποδοχής από τις 

αρχές μιας τέτοιας αίτησης. Άλλωστε, κι αν 

υπήρχε, δε θα δεχόμουν.

-" Μα δε θα το δεχτούν ένα τέτοιο πράγμα",

του είπα.

-"Μα πώς; σ΄ένα Νόμπελ; αδύνατο", αποκρίθηκε.

-" Τώρα πρόκειται να ταξιδέψω στο εξωτερικό.

Αφήστε να το σκεφτώ", του είπα τότε.

Είδε ωστόσο ότι δεν είχε το σχέδιό του τίποτα

το ελκυστικό για μένα.

Άμα γυρίσαμε από τη Ρώμη, δεν έδωσε απολύτως

κανένα σημείο ζωής. Ούτε τις ταινίες της ηχογράφησης

μου έστειλε, όπως μου είχε υποσχεθεί. Αναρωτήθηκα

τι είχε στο νου κάνοντας αυτή την πρόταση.

Απάντηση α΄: καθαρή επιπολαιότητα.

Απάντηση β΄: είτε είναι η απάντηση της εξουσίας 

θετική είτε αρνητική, κερδισμένος είμαι:

Θετική: γιατί θα είναι μια προσωπική επιτυχία

πρώτου μεγέθους για μένα και ως μουσικού και

ως κομματάρχη. Αρνητική η απόπειρά μου πάλι

όφελος θα μου φέρει και θα έχω μπλέξει

επιπλέον τον Σ(εφέρη).

Γιώργος Σεφέρης, 
"Χειρόγραφο Οκτ. ΄68"

Διάττων. Αθήνα 1986.