Κυριακή, Σεπτεμβρίου 26, 2010

ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΝΙΣΤΡΟ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

ΑΠ΄ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ που συναντώ
Παρακολουθώ τις πιο όμορφες.
Τις πιο λεπτές, τις πιο σφιχτές
Τις πιο νέες.
Τις φαντάζομαι γυμνές, κυριολεκτικές.
Δίχως επίθετα και σαχλαμάρες.
Τις περιμένω αργά το μεσημέρι.
Όταν επιστρέφουν
Ανέμελες και ξεμοναχιασμένες.
Και τους ρίχνομαι εκεί.
Στην είσοδο της πολυκατοικίας
Ή πλάι στο περίπτερο.
Μόλις νιώσουν το τράνταγμα απ΄τα μαλλιά
Τα μάτια τους λάμπουν σαν άστρα.
Ποτέ τους δεν φωνάζουν, δεν κλαίνε.
Γιατί κι αυτές κατά βάθος
Ποθούνε τον βιασμό.
Ποθούνε να ξαπλώσουν
Στο ποίημα.

Γιάννης Πατίλης, " Ζεστό μεσημέρι", ϋψιλον/Βιβλία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Καναδή ακτιβίστρια προς Μητσοτάκη: «Θα έπρεπε να ντρέπεστε, έχετε το αίμα 14.000 παιδιών από την Παλαιστίνη στα χέρια σας. Πώς μπορείτε να κοιτάζετε τον εαυτό σας στον καθρέπτη; Το Ισραήλ είναι τρομοκρατικό κράτος»

  Με μια ακτιβίστρια υπέρ της Παλαιστίνης βρέθηκε αντιμέτωπος ο Κυριάκος Μητσοτάκης στον Καναδά, κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη χώρα...