ΘΑ ΜΑΣ ΛΕΙΨΕΙ ΠΟΛΥ...

ΘΑ ΜΑΣ ΛΕΙΨΕΙ ΠΟΛΥ...

«Ο Κόριν Ρέντγκρεϊβ πέθανε ήρεμα, στην αγκαλιά της οικογένειάς του, την Τρίτη, 6 Απριλίου. Θα μας λείψει τόσο πολύ!». Μ’ αυτή τη λιτή δήλωση η Κίκα Μάρκαμ, η γυναίκα-συντρόφισσά του, ανάγγειλε την απώλεια του χαρισματικού ηθοποιού, από τις ηγετικές φυσιογνωμίες του διεθνούς τροτσκιστικού κινήματος και υπέρμαχου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. «Θα θυμόμαστε για πολλά χρόνια την εκστρατεία του για τα δικαιώματα των κρατουμένων του Γκουαντάναμο», δήλωσε εκπρόσωπος της Διεθνούς Αμνηστίας.
Ο Κόριν Ρέντγκρεϊβ γεννήθηκε το 1939 και μεγάλωσε σε οικογένεια θεατρανθρώπων, με γενάρχη τον πατέρα του σερ Μάικλ, τη μητέρα του Ρέιτσελ Κέμπσον, τις αδελφές του Βανέσα και Λυν, αλλά και την κόρη του Τζέμα. Σπούδασε στο Κέμπριτζ και από πολύ νωρίς εκδήλωσε την κλίση του για το θέατρο.
Τη δεκαετία του ’60 εντάχθηκε στην Εκστρατεία για τον Πυρηνικό Αφοπλισμό. Μέλος της Σοσιαλιστικής Εργατικής Ένωσης (SLL) αρχικά, αναδείχθηκε σε κορυφαίο στέλεχος του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος, βρετανικού τμήματος της Διεθνούς Επιτροπής της 4ης Διεθνούς (ΔΕΤΔ), στο οποίο προσχώρησε και η αδελφή του Βανέσα.
Αν και δεν εγκατέλειψε ποτέ το θέατρο, ωστόσο η πολιτική του δράση του κόστισε έναν εικοσάχρονο αποκλεισμό από το BBC. Όταν στα μέσα της δεκαετίας του ’80 ένα βαθύ σχίσμα συγκλόνισε τη ΔΕΤΔ, ο Κόριν και η Βανέσα αναδείχθηκαν στην ηγεσία τόσο του βρετανικού της τμήματος – το οποίο αργότερα μετονομάστηκε σε Μαρξιστικό Κόμμα – όσο και της ΔΕΤΔ, ιδιαίτερα μετά το θάνατο του ιστορικού της ηγέτη Τζέρι Χίλι.
Ήταν η περίοδος που η ΔΕΤΔ έθεσε στο κέντρο της πολιτικής της ανάλυσης και δράσης τις εκρηκτικές αλλαγές που πυροδότησε η «περεστρόικα» και η κατάρρευση των σταλινικών καθεστώτων. Με πρωταγωνιστή τον Κόριν και σε συμμαχία με δυνάμεις της «περεστρόικα» αναλήφθηκαν πρωτοβουλίες, όπως η «Ένωση Συμπόσιο για την Ιστορική Αλήθεια», που οργάνωσε τρία διεθνή συνέδρια - Λονδίνο, Αθήνα, Βαρκελώνη. Κινητοποίησε επίσης διανοούμενους, καλλιτέχνες, αγωνιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πολιτικούς ακτιβιστές σε καμπάνιες όπως το «Δεν θα Ξεχάσουμε Ποτέ, Δεν θα Αφήσουμε να Ξανασυμβεί» –που κορυφώθηκε σε μεγάλη εκδήλωση στο Αμβούργο το Γενάρη του 1993– ενάντια στην αναβίωση του ναζισμού και σε εκδηλώσεις συμπαράστασης στους πολιορκημένους του Σαράγιεβο.
Με την αδελφή του Βανέσα ίδρυσαν την οργάνωση «Καλλιτέχνες ενάντια στον Ρατσισμό», το «Διεθνές Κίνημα για Ειρήνη και Δικαιοσύνη στην Τσετσενία» και το «Κόμμα Ειρήνης και Προόδου». Συμμετείχε στην προσπάθεια ποινικής δίωξης του Τόνι Μπλερ για την εισβολή στο Ιράκ και υποστήριξε την αποστολή “Viva Palestina” που έσπασε το χερσαίο αποκλεισμό της μαρτυρικής Γάζα.
Το 2005, και ενώ ανάρρωνε από επέμβαση για καρκίνο του προστάτη, υπέστη καρδιακή προσβολή καθώς υπεράσπιζε τον καταυλισμό των τσιγγάνων στο Μπάλιντον του Έσσεξ.
Το 1993, με την ηθοποιό και γυναίκα του Κίκα Μάρκαμ και την Βανέσα, ίδρυσαν την «Περιοδεύουσα Θεατρική Κομπανία», ενώ το 1998 κέρδισε το βραβείο Λόρενς Ολίβιε. Από τα πολλά έργα στα οποία συμμετείχε, το ελληνικό κοινό τον είδε σε μικρούς αλλά χαρακτηριστικούς ρόλους στις ταινίες «Εις το Όνομα του Πατρός» και «Τέσσερεις Γάμοι και μια Κηδεία». Το 1995 εκδόθηκε το αυτοβιογραφικό του έργο «Ο Πατέρας μου Μάικλ Ρέντγκρεϊβ».
Ο Κόριν Ρέντγκρεϊβ, βαθύς γνώστης του μαρξισμού και πολέμιος κάθε μορφής δογματισμού, σε όσους βιάζονταν να ψάλλουν τον «επικήδειο» του μαρξισμού, ταυτίζοντάς τον με το σταλινισμό, απαντούσε: «ο μαρξισμός θα γελάσει τελευταίος!…Δεν χρειάζεται να είσαι μαρξιστής για να κριτικάρεις το σταλινισμό. Αλλά από εδώ δεν προκύπτει καθόλου ότι για να το κάνεις αυτό είσαι υποχρεωμένος να εγκαταλείψεις το μαρξισμό. Ο κυριότερος αντίπαλος του σταλινισμού, ο Λεόν Τρότσκι, δεν χρειάστηκε να σπάσει από τον μπολσεβικισμό για να απαντήσει το ερώτημα πώς και γιατί εκφυλίστηκε το κόμμα. Αντίθετα, βρήκε στο οπλοστάσιο του μπολσεβικισμού και του μαρξισμού όλα όσα ήταν αναγκαία για να ρίξει φως στο ποια ήταν η τύχη του Κόμματος».

Τριαντάφυλλος Μηταφίδης,
ΑΥΓΗ, «Συναντήσεις», 9-4-2010