ΕΛΛΑΔΑ

ΕΛΛΑΔΑ

(Κατά τον τρόπο του Κώστα Καρυωτάκη )

Θάνατος είναι οι μασκοφόροι που χτυπούν
διανοούμενους , στα βιβλιοπωλεία και στα Πολυτεχνεία,
θάνατος οι αστυνομικοί που τους ανήμπορους βαρούν
και βλέπουν τα εγκλήματα σα να παίζουνε παιχνίδια.

Θάνατος οι λεροί δρόμοι προς τις μαύρες θάλασσες
με τα λαμπρά, βαρύγδουπα ελληνικά ονόματά τους,
οι πολυκατοικίες- κάσες , οι επιταγές που είναι λήξασες,
κι ακόμη τα τροχοφόρα, θάνατος μέσα στους θανάτους.

Θάνατος οι νηστικοί που ψάχνουν φαΐ μες στα σκουπίδια,
οι άνεργοι που περιμένουν στην ουρά για ένα επίδομα,
θάνατος οι χορτάτοι που τους κοιτούν ξύνοντας τ' αρχίδια
και πάνε κάθε απόγευμα να παίξουν πρέφα για ξέδομα.

Θάνατος ο πολίτης με τον φραπέ που ξεδιπλώνει,
για να διαβάσει την "αθλητική" του εφημερίδα,
θάνατος η τηλεόραση που παίζει στο σαλόνι
και η κυρία Σούλα στης εκκλησίας την παννυχίδα.

Δήμαρχος, Υπουργός, Νομάρχης, ιεράρχης.
Την Κυριακή θα φάμε του σκασμού στη βεράντα.
Κέρβερος στην κονόμα ο μικροαστός φαμελιάρχης,
τρέχει η δόση του εξοχικού Ευρώ χίλια τριάντα.

Περπατώντας αργά στις κοπρολουσμένες παραλίες,
"υπάρχω;" λες, κι ύστερα "φυσικά και δεν υπάρχεις!"
Μπήκαν ξανά τα τρακτέρ στις πόλεις με μαύρες σημαίες.
Εξάπαντος θα τα υποδεχτεί ο κύριος Περιφερειάρχης.

Αν μέσα σ' όλους αυτούς τους ανθρώπους
ένας δεν άντεχε κι έκανε εμετό από αηδία,
οργισμένοι, γιουχαΐζοντας, με βίαιους τρόπους,
θα τον κράζαμε "ανθέλληνα" γι’ αυτή του τη βλακεία.