ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΤΟ ΚΟΡΟΪΔΟ

Οι παλαιότεροι καλά σου τα ΄λεγαν , μα συ δεν είχες ώτα,
στο κόμμα αυτό που έμπλεξες σ' αλλάξανε τα φώτα.
Πορείες, πλάνα και πλακάτ για τα ιδανικά,
στο τέλος σαν το ζήτουλα γυρεύεις δανεικά.

Πολιτική, πολιτική, είσαι μεγάλη πρέζα,
χασίκλες κάνεις τα παιδιά και τα ξαπλώνεις τέζα.

Και βλέπεις τα χρονάκια σου δεντράκια ξεραμένα,
λαχτάρες , πόθοι , όνειρα, λουλούδια μαραμένα .
Αυτά που έχασες ζητάς, μα δεν τα παίρνεις πίσω,
στις τσέπες είναι αλλονών , αναρωτιέσαι "πώς θα ζήσω;".

Πολιτική, πολιτική, που μας το παίζεις μάνα,
μας στύβεις , μας παραπετάς , ξετσίπωτη πουτάνα.

Αλάθητοι ινστρούχτορες , αυθέντες γραμματείς,
αυτοί πάντ΄ αγορεύουνε κι εσύ χειροκροτείς.
Όλο καθήκοντα και πλάνα για νέες εξορμήσεις,
δεμένος απ΄το ποδάρι σαν βόδι τον τροχό γυρίζεις.

Χαιρέτα τήν Πολιτική, στο διάβολο και άσ΄την πίσω,
πες : "Όσο μου απομένει, ελεύθερος θέλω να ζήσω!".