Καθώς ο ήλιος του Θερμαϊκού έντυνε
το Δεκεμβριανό απόγευμα με τα χρώματα
της νοσταλγίας , η μνήμη μας ανέσυρε από
τα βάθη του χρόνου έναν από τους ποιητές
που αγάπησαν πολύ τη Θεσσαλονίκη.
το Δεκεμβριανό απόγευμα με τα χρώματα
της νοσταλγίας , η μνήμη μας ανέσυρε από
τα βάθη του χρόνου έναν από τους ποιητές
που αγάπησαν πολύ τη Θεσσαλονίκη.
Photo:www.thessalonikeis.grΔύση στο Θερμαϊκό
Τον ήλιο δες , Λυδία, πώς γέρνει ανάμεσα
στων καταρτιών το δάσος π΄αργοτρέμοντας
τις άπειρες κορφές σαλεύει μ΄έκσταση
στο θαύμα μπρος, που φλέγεται, της δύσης.
Α, πόσο είναι μεθυστικό το λίκνισμα
των καραβιών, π΄απλώνουνε στη θάλασσα
το ρίγος των μακρών σκιών, που πάλλονται
σαν κόμη εξαίσια οι αύρες π΄ανεμίζουν.
Τον κύκλο δες , Λυδία, π΄αστράφτει πύρινος,
στων καταρτιών μπλεγμένος το κυμάτισμα,
σαν πορφυρή καρδιά πελώριου γίγαντος
που ένας μεγάλος πόθος τη φλογίζει.
Τον ήλιο δες , Λυδία, πώς γέρνει ανάμεσα
στων καταρτιών το δάσος π΄αργοτρέμοντας
τις άπειρες κορφές σαλεύει μ΄έκσταση
στο θαύμα μπρος, που φλέγεται, της δύσης.
Α, πόσο είναι μεθυστικό το λίκνισμα
των καραβιών, π΄απλώνουνε στη θάλασσα
το ρίγος των μακρών σκιών, που πάλλονται
σαν κόμη εξαίσια οι αύρες π΄ανεμίζουν.
Τον κύκλο δες , Λυδία, π΄αστράφτει πύρινος,
στων καταρτιών μπλεγμένος το κυμάτισμα,
σαν πορφυρή καρδιά πελώριου γίγαντος
που ένας μεγάλος πόθος τη φλογίζει.
Γιώργος Βαφόπουλος (1903-1996)
Από τη συλλογή "Τα ρόδα της Μυρτάλης", 1931.
Από τη συλλογή "Τα ρόδα της Μυρτάλης", 1931.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου