ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΝΙΣΤΡΟ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

ΟΝΕΙΡΟ

Είδα πως ήμουν εραστής, πως ήμουνα και δήμιος
ψυχές λαφροπετούσανε τριγύρω στην καλή μου!
είδα πως πάλε γύρεψα να ξαναγίνω τίμιος,
και πως την ερωμένη μου τη φόνεψε η τιμή μου.
*
ΨΥΧΙΚΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ

Μύριων προγόνων άθελων το είναι κλει η ψυχή μου,
που μάταια τους αναζήτησα στης καταχνιάς τα βάθια.
Μοιραία εφόδια της ζωής, αγάπες , μίση, πάθια,
σας στέλνει σε άλλους πιο άγνωστους η αθέλητη βουλή μου.
*
ΣΤΟ ΜΥΤΙΛΗΝΙΟ ΛΑΔΙ

Λαδάκι μου , που έρχεσαι απ' τις ξανθές ελιές,
που βύζαξαν οι ρίζες τους το χώμα που με βλάστησε,
αγάπες μού ξανάφερες και θύμησες παλιές,
που λέγω και το μάγιο σου από νεκρό μ' ανέστησε.
*
ΣΤΙΣ ΜΟΥΣΕΣ

Ω Μούσες , που σας γύρευα με φως του λυχναριού
σε κίτρινες σελίδες,
τώρα σε δάσια και σ' αγρούς, με ήλιου ή φεγγαριού
σας ξαναβρίσκω αχτίδες.
*
ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

Το φίδι, που μας ακλουθάει φαρμάκι για να χύνει
σε λογισμούς και σ' έργα,
κρύφια θεά το κυνηγάει που ώρα δεν την αφήνει
τη μαγική της βέργα.
*
ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ

Από κλουβί θεοσκότεινο συχνά το νου μου στέρνω
στων κόσμων τ' ακροπέρατα και στην ανοιχτωσιά.
Και ο νους μου φέρνει λίγο φως, που μια του αχτίδα παίρνω
και λυώνω την απελπισιά.

"Τετράστιχα". Άπαντα Αργύρη Εφταλιώτη.
Εκδ. ΠΗΓΗΣ, 1952.Σελ. 88-89.

ΑΡΓΥΡΗΣ ΕΦΤΑΛΙΩΤΗΣ
(Μόλυβος Μυτιλήνης: 1849- Εξ-λα-Πεν Γαλλίας: 1923)