Αλλά κι αυτή, πανάθεμα, πόσο λίγο που κρατάει

ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ

Ο πριν εγώ και πέντε και εννέα , νυν, Αφροδίτη,
έν μόλις εκ πρώτης νυκτός ες ηέλιον.
οίμοι και τούτο κατά βραχύ, πολλάκι δ' ήδη
ημιθανές θνήσκει τούτο το Τερμέριο.
Ω Γήρας Γήρας, τι ποθ' ύστερον, ήν αφίκηαι,
ποιήσεις , όταν νυν ώδε μαραινόμεθα;

Παλατινή Βιβλιοθήκη, 11.30

***
Αφροδίτη, εγώ που κάποτε έριχνα πέντε και εννιά,
τώρα μέσα σ' ένα βράδυ με το ζόρι το κάνω μια φορά .
Αλλά κι αυτή, πανάθεμα, πόσο λίγο που κρατάει΄
γιατί συχνά αυτό το μαραφέτι τα τινάζει χωρίς ψυχή.
Αχ γεράματα, γεράματα, τι μου ετοιμάζετε,
όταν θα 'ρθείτε, αν από τώρα μ' έχει πιάσει ο μαρασμός;