Taken in a place with no name (See Μπρρρρ! Τι καθαριότητα , τι πλήξη θεέ μου!
Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Μπρρ...Τι καθαριότητα, τι πλήξη , Θεέ μου!
Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
[....]" Το διακρίνει κανείς στους δρόμους της Στοκχόλμης,
της πιο καθαρής ίσως από τις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες,
το καταδεικνύουν με σαφήνεια και οι αριθμοί: το 2004
οδηγήθηκε προς ανακύκλωση το 90% των οικιακών απορριμμάτων,
όπως μου λέει χωρίς να κρύβει την ικανοποίησή του
ο Γκούναρ Φρέντρικσον, διευθυντής του αρμόδιου τμήματος
της Σουηδικής Επιτροπής Περιβάλλοντος.
" Πριν από 150 χρόνια ήμασταν από τους φτωχότερους
λαούς της Ευρώπης. Προσπαθούσαμε να επιβιώσουμε
με ό,τι είχαμε, γεγονός που διατηρήθηκε στην κουλτούρα μας",
εξηγεί. " Δεν μας αρέσει να πετάμε πράγματα. Και γι' αυτό,
προτού το κάνουμε, φροντίζουμε να τα διαχειριζόμαστε
και να τα αξιοποιούμε στο μέτρο του δυνατού. Αν ένας δήμος
δεν θέτει στη διάθεση των κατοίκων αρκετούς ή όλων των
κατηγοριών κάδους και αν δεν συλλέγει με συνέπεια
τα ανακυκλώσιμα υλικά, ο κόσμος θυμώνει. Την ανακύκλωση δεν τη θεωρεί υποχρέωση, αλλά δικαίωμά του."
Τον κοιτάζω με αμηχανία.
Τι να τους πω;
Ότι στη γειτονιά μου, όταν οι πράσινοι κάδοι γεμίζουν,
συμπολίτες μου ξεφορτώνονται τα σκουπίδια τους
ρίχνοντάς τα ελαφρά τη καρδία στους μπλε κάδους της ανακύκλωσης;[....]
Έγραψε η Αλεξάνδρα Μανδράκου, στο περιοδικό "Κ"
της προχθεσινής Κυριακάτικης Καθημερινής.
Το θαυμάσιο κείμενό της
"Οι Σουηδοί τα βλέπουν όλα πράσινα",
πρέπει να φωτοτυπηθεί και να διανεμηθεί
σε όλα τα σχολεία της χώρας μας, μπας και
φιλοτιμήσουμε τουλάχιστον τη νέα γενιά μας.
Γιατί , όσον αφορά εμάς τους "ωριμους" ηλικιακά,
δε γίνεται τίποτε.
Ας το παραδεχτούμε: η έλλειψη
πολιτισμού δεν επιτρέπει τέτοιου είδους ευαισθησίες.
Η παχυδερμία είναι βασικό πια συστατικό του οργανισμού μας.
Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
[....]" Το διακρίνει κανείς στους δρόμους της Στοκχόλμης,
της πιο καθαρής ίσως από τις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες,
το καταδεικνύουν με σαφήνεια και οι αριθμοί: το 2004
οδηγήθηκε προς ανακύκλωση το 90% των οικιακών απορριμμάτων,
όπως μου λέει χωρίς να κρύβει την ικανοποίησή του
ο Γκούναρ Φρέντρικσον, διευθυντής του αρμόδιου τμήματος
της Σουηδικής Επιτροπής Περιβάλλοντος.
" Πριν από 150 χρόνια ήμασταν από τους φτωχότερους
λαούς της Ευρώπης. Προσπαθούσαμε να επιβιώσουμε
με ό,τι είχαμε, γεγονός που διατηρήθηκε στην κουλτούρα μας",
εξηγεί. " Δεν μας αρέσει να πετάμε πράγματα. Και γι' αυτό,
προτού το κάνουμε, φροντίζουμε να τα διαχειριζόμαστε
και να τα αξιοποιούμε στο μέτρο του δυνατού. Αν ένας δήμος
δεν θέτει στη διάθεση των κατοίκων αρκετούς ή όλων των
κατηγοριών κάδους και αν δεν συλλέγει με συνέπεια
τα ανακυκλώσιμα υλικά, ο κόσμος θυμώνει. Την ανακύκλωση δεν τη θεωρεί υποχρέωση, αλλά δικαίωμά του."
Τον κοιτάζω με αμηχανία.
Τι να τους πω;
Ότι στη γειτονιά μου, όταν οι πράσινοι κάδοι γεμίζουν,
συμπολίτες μου ξεφορτώνονται τα σκουπίδια τους
ρίχνοντάς τα ελαφρά τη καρδία στους μπλε κάδους της ανακύκλωσης;[....]
Έγραψε η Αλεξάνδρα Μανδράκου, στο περιοδικό "Κ"
της προχθεσινής Κυριακάτικης Καθημερινής.
Το θαυμάσιο κείμενό της
"Οι Σουηδοί τα βλέπουν όλα πράσινα",
πρέπει να φωτοτυπηθεί και να διανεμηθεί
σε όλα τα σχολεία της χώρας μας, μπας και
φιλοτιμήσουμε τουλάχιστον τη νέα γενιά μας.
Γιατί , όσον αφορά εμάς τους "ωριμους" ηλικιακά,
δε γίνεται τίποτε.
Ας το παραδεχτούμε: η έλλειψη
πολιτισμού δεν επιτρέπει τέτοιου είδους ευαισθησίες.
Η παχυδερμία είναι βασικό πια συστατικό του οργανισμού μας.
"Ναι , ρε, σκουπίδια! Γιατί έτσι μας αρέσει!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου