Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
[ εμπνευσμένη από τα εντυπωσιακά πρώτα "δείγματα γραφής"
του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου και με την ελπίδα
ότι κάτι θα αλλάξει στις καρδιές των μισαλλλόδοξων και των υποκριτών ,
που έως εχθές ασχημονούσαν στο όνομα της χριστιανικής αγάπης...]

εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον.
Αν μιλώ τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, είμαι σαν το χάλκινο όργανο που ηχεί ή το κύμβαλο που αλαλάζει.

2. και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμι.
Και εάν έχω το χάρισμα της προφητείας και κατέχω όλα τα μυστήρια και γνωρίζω τα πάντα, κι αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ τα όρη, αλλά δεν έχω αγάπη, είμαι ένα μηδενικό.

3. και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι.
Κι αν μοιράσω όλα τα υπάρχοντά μου κι αν ρίξω το σώμα μου στη φωτιά, αλλά δεν έχω αγάπη, κανένα όφελος.

4. η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται,
Η αγάπη είναι ανεξίκακη, γεμάτη καλοσύνη, δεν είναι ζηλότυπη΄η αγάπη δεν κομπάζει και δεν περηφανεύεται,

5. ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν,
( η αγάπη) δεν κάνει απρέπειες, δεν είναι εγωιστική, δεν είναι οξύθυμη, δεν είναι μνησίκακη,

6.ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία.
( η αγάπη) δε χαίρεται με την αδικία, αλλά παίρνει μέρος στη χαρά με ό,τι είναι σωστό.

7. πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομέν.
(Η αγάπη) καλύπτει τα πάντα, πιστεύει τα πάντα, ελπίζει τα πάντα, υπομένει τα πάντα.

8. η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται. είτε γλώσσαι παύσονται. είτε γνώσις καταργηθήσεται.
Η αγάπη είναι αιώνια. Οι προφητείες κάποτε θα σταματήσουν, οι γλώσσες θα πάψουν να λαλούν και η γνώση θα καταργηθεί.

9. εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν΄
Γιατί γνωρίζουμε μέρος μόνο της αλήθειας και πάνω στο μερικό στηρίζονται οι προφητείες μας΄

10. όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται.
Όταν όμως έρθει η στιγμή της τελείωσης, τότε το μερικό θα πάψει να υπάρχει.

11. ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ελογιζόμην ως νήπιος΄ ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου.
Όταν ήμουν παιδάκι, μιλούσα σαν μικρό παιδί, σκεφτόμουν σαν νήπιο, συλλογιζόμουν σαν νήπιο΄ όταν όμως έγινα άντρας , έπαψα να αντιδρώ σαν μικρό παιδί.

12. βλέπομεν γαρ άρτι δι΄εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον. άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην.
Τώρα βλέπουμε αμυδρά σαν μέσα από έναν καθρέφτη, τότε όμως θα βλέπουμε πρόσωπο με πρόσωπο. Τώρα η γνώση μου στηρίζεται στο μέρος, τότε όμως θα έχω πλήρη εποπτεία της γνώσης, όπως ( ο θεός) γνωρίζει τα πάντα για μένα.

13. νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. μείζων δε τούτων η αγάπη.
Αυτά λοιπόν τα τρία είναι που μένουν στο τέλος : η πίστη , η ελπίδα, η αγάπη.
Ανάμεσά τους το μέγιστο: η αγάπη.

(Αποστόλου Παύλου, Α’ Επιστολή προς Κορινθίους, ιγ΄)