Ναι, είναι "μελωδιστής"! Και τι μ' αυτό;
Όσοι τον κατηγορούν ότι είναι "κοινότοπος
και τετριμμένος", ότι δεν άνοιξε "νέους δρόμους
στη μουσική" είναι βαθιά νυχτωμένοι.
Ο άνθρωπος είναι καλός μάστορας. Ξέρει να πατάει
γερά στη μουσική παράδοση και να φτιάχνει
συνθέσεις που δεν ξεχνιούνται.
Ας μας παρουσιάσουν οι κατήγοροί του τραγούδια
ανώτερα απ' αυτά που περιέχονται
στα κλασικά πια έργα του Οι γάτες, Εβίτα και
Το φάντασμα της όπερας και μετά το συζητάμε.
ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΛΑ!
MEMORY
Not a sound from the pavement
Has the moon lost her memory?
She is smiling alone
In the lamplight, the withered leaves collect at my feet
And the wind begins to moan
Memory
All alone in the moonlight
I can smile at the old days
I was beautiful then
I remember the time I knew what happiness was
Let the memory live again
Every streetlamp seems to beat a fatalistic warning
Someone mutters, and a streetlamp gutters,
And soon it will be morning.
Daylight
I must wait for the sunrise
And I mustn't give in.
When the dawn comes, tonight will be a memory too
And a new day will begin
Burnt out ends of smokey days
The stale cold smell of morning
The streetlamp dies, another night is over
Another day is dawning...
Touch me!
It's so easy to leave me
All alone with the memory
Of my days in the sun...
If you touch me, you'll understand what happiness is
Look, a new day
Has begun
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου