Edward Albee :"Σκυλιά στο πάρκο"
(Μονόπρακτο)
ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ "ΟΥΓΚΑ ΚΛΑΡΑ"
Το έργο γράφτηκε μέσα σε τρεις βδομάδες, το 1958, και απορρίφθηκε
από όλους τους αμερικανούς παραγωγούς, που το θεώρησαν ακαταλαβίστικο
και λίαν... τολμηρό ως προς το θέμα του. Παίχτηκε την επόμενη χρονιά στo Βερολίνο
και από τότε δεν υπάρχει χρονιά που να μην παίζεται από κάποιον
ολιγομελή θίασο σε όλα τα θεατρικά μήκη και πλάτη του κόσμου.
Edward Albee ( 1928- )
Το Zoo story είναι ένα "προφητικό" έργο.
Ο Αlbee είχε συλλάβει από τότε τη δομική αδυναμία του Welfare State,
που υπόσχονταν ότι θα έλυνε όλα τα ατομικά προβλήματα,
ενώ παρήγαγε πολύ περισσότερα απ' όσα έλυνε.
Οι δύο πρωταγωνιστές του έργου, ο Πίτερ και ο Τζέρι ,
είναι στην ουσία οι δύο όψεις του ίδιου κάλπικου νομίσματος.
Από τη μια μεριά έχουμε την εύθραυστη ασφάλεια της
"βολεμένης " μικροαστικής ζωής και από την άλλη
την απελπισία του διψασμένου για επικοινωνία μοναχικού ατόμου.
Η συνάντησή τους στο Πάρκο των σκύλων έχει εκκρηκτικό αποτέλεσμα .
Εκεί αποδεικνύεται πόσο εύκολα το "πολιτισμένο" άτομο μεταβάλλεται
σε θηρίο, προκειμένου να διαφυλάξει τα ευτελή αγαθά
της τακτοποιημένης ζωής του.
Είδαμε την παράσταση από τη θεατρική ομάδα Ούγκα Κλάρα, στο
μικρό θεατράκι της οδού Καθολικών 4.
Ομολογούμε ότι το αποτέλεσμα ήταν άκρως εντυπωσιακό.
Γνωρίζαμε ήδη τη δουλειά των νέων ηθοποιών από το προηγούμενο
έργο τους, το πολύ καλό Πορτοκάλι με την περόνη,
και πήγαμε με την ελπίδα ότι θα βλέπαμε μιαν
ενδιαφέρουσα πειραματική παράσταση.
Το αποτέλεσμα ξεπέρασε τις προδοκίες μας: μαστορική σκηνοθεσία,
ωριμότατες υποκριτικές ερμηνείες, ρέουσα γλώσσα , που ανδεικνύει
την Αλμπική ειρωνεία, λειτουργικότατο σκηνικό ( με τους θεατές να
παρακολουθούν τα δρώμενα καθισμένοι στα παγκάκια
του πάρκου... όπου εκτυλίσσεται η υπόθεση), θαυμάσια μουσική.
Φύγαμε από το χώρο με τη βεβαιότητα ότι το καλό θέατρο
συντηρείται αυτήν την εποχή όχι από τους θιάσους
των γκλαμουράτων της TV, αλλά από θεατρικά σχήματα
σαν της Ouga Klara, που δεν έχουν ως πρώτιστο στόχο
την αρπαχτή.
Ευχής έργο είναι να δουν την παράσταση όσο γίνεται περισσότεροι
μαθητές των Λυκείων της πόλης και να καθίσουν μετά την παράσταση να
συζητήσουν με τους συντελεστές της παράστασης για το έργο του Albee
και τη δουλειά τους.
(Μονόπρακτο)
ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ "ΟΥΓΚΑ ΚΛΑΡΑ"
Το έργο γράφτηκε μέσα σε τρεις βδομάδες, το 1958, και απορρίφθηκε
από όλους τους αμερικανούς παραγωγούς, που το θεώρησαν ακαταλαβίστικο
και λίαν... τολμηρό ως προς το θέμα του. Παίχτηκε την επόμενη χρονιά στo Βερολίνο
και από τότε δεν υπάρχει χρονιά που να μην παίζεται από κάποιον
ολιγομελή θίασο σε όλα τα θεατρικά μήκη και πλάτη του κόσμου.
Edward Albee ( 1928- )Το Zoo story είναι ένα "προφητικό" έργο.
Ο Αlbee είχε συλλάβει από τότε τη δομική αδυναμία του Welfare State,
που υπόσχονταν ότι θα έλυνε όλα τα ατομικά προβλήματα,
ενώ παρήγαγε πολύ περισσότερα απ' όσα έλυνε.
Οι δύο πρωταγωνιστές του έργου, ο Πίτερ και ο Τζέρι ,
είναι στην ουσία οι δύο όψεις του ίδιου κάλπικου νομίσματος.
Από τη μια μεριά έχουμε την εύθραυστη ασφάλεια της
"βολεμένης " μικροαστικής ζωής και από την άλλη
την απελπισία του διψασμένου για επικοινωνία μοναχικού ατόμου.
Η συνάντησή τους στο Πάρκο των σκύλων έχει εκκρηκτικό αποτέλεσμα .
Εκεί αποδεικνύεται πόσο εύκολα το "πολιτισμένο" άτομο μεταβάλλεται
σε θηρίο, προκειμένου να διαφυλάξει τα ευτελή αγαθά
της τακτοποιημένης ζωής του.
Είδαμε την παράσταση από τη θεατρική ομάδα Ούγκα Κλάρα, στο
μικρό θεατράκι της οδού Καθολικών 4.
Ομολογούμε ότι το αποτέλεσμα ήταν άκρως εντυπωσιακό.
Γνωρίζαμε ήδη τη δουλειά των νέων ηθοποιών από το προηγούμενο
έργο τους, το πολύ καλό Πορτοκάλι με την περόνη,
και πήγαμε με την ελπίδα ότι θα βλέπαμε μιαν
ενδιαφέρουσα πειραματική παράσταση.
Το αποτέλεσμα ξεπέρασε τις προδοκίες μας: μαστορική σκηνοθεσία,
ωριμότατες υποκριτικές ερμηνείες, ρέουσα γλώσσα , που ανδεικνύει
την Αλμπική ειρωνεία, λειτουργικότατο σκηνικό ( με τους θεατές να
παρακολουθούν τα δρώμενα καθισμένοι στα παγκάκια
του πάρκου... όπου εκτυλίσσεται η υπόθεση), θαυμάσια μουσική.
Φύγαμε από το χώρο με τη βεβαιότητα ότι το καλό θέατρο
συντηρείται αυτήν την εποχή όχι από τους θιάσους
των γκλαμουράτων της TV, αλλά από θεατρικά σχήματα
σαν της Ouga Klara, που δεν έχουν ως πρώτιστο στόχο
την αρπαχτή.
Ευχής έργο είναι να δουν την παράσταση όσο γίνεται περισσότεροι
μαθητές των Λυκείων της πόλης και να καθίσουν μετά την παράσταση να
συζητήσουν με τους συντελεστές της παράστασης για το έργο του Albee
και τη δουλειά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου